czas iść w odpoczynek

Pożegnanie poety

pomalutku po cichutku
odchodzimy
w wieczne odpoczywanie

pożegnani smutkiem

liście topoli dzwonią
na cmentarnym placu
w błogiej ciszy
modlitwę o spokój słychać
i szepty przyjaciół

szkoda

a tyle ciepłych słów pozostawił poeta
że przeszywa w mgle promyk jasny
teraz rzucony w glebę matkę
wierszami wystrojony
będzie pieśni śpiewał
innymi ustami

ja nikogo nie uczyłem miłości

---

Daruję ci że
rąbnąłeś mi skrzata

Wiersz świetny

Torn

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

burdelmama.opx.pl