Inocente - odcinek 8

Niewinna



"Sąd dystryktowy, w składzie: jednego sędziego zawodowego i ławy przysięgłych, po rozpoznaniu sprawy Nadii Samaniego, uznaje ją za winną wszystkich, zarzucanych jej czynów i skazuje ją na trzydzieści lat pozbawienia wolności..."

Dziewczyna uniosła wzrok i wbiła go w przedstawiciela władzy sądowniczej, nie dowierzając treści prawomocnego wyroku, jaki zapadł w jej sprawie. Tym bardziej, że chcąc, nie chcąc, była niewinna, a wszystkie dowody ją pogrążające, przedstawione w trakcie przeprowadzonego postępowania karnego, usilnie mijały się z rzeczywistością. Przełknąwszy z trudem ślinę, przygryzła nerwowo dolną wargę, a jej dłonie automatycznie zacisnęły się w żelazne pięści. Jej wściekłość osiągnęła jednak apogeum, dopiero w chwili, gdy lustrując spojrzeniem wszystkich zebranych, zatrzymała się na rudowłosej kobiecie - córce zamordowanego, Eduarda Montemayora - na której twarzy gościł przeklęcie cyniczny, uśmiech zwycięstwa. A to oznaczało tylko jedno: gotów była uczynić absolutnie wszystko, byle by tylko sąd wystosował, zadowalające ją orzeczenie. Przymknąwszy oczy, Nadia zaczerpnęła tchu i bez jakiegokolwiek oporu poddała się woli strażnika, który zamknął jej nadgarstki w stalowym uścisku, kajdanek. Zaciskając zęby ze złości, złożyła sobie jednak w duszy obietnicę, której zamierzała dotrzymać bez względu na przyszłe warunki i okoliczności.
- Prędzej, czy później wydostanę się z tego piekła, jakim jest niewątpliwie więzienie, a wtedy dowiodę wszystkim, swojej niewinności.

OBSADA:

















madoka dnia 20:58:31 02-07-12, w całości zmieniany 10 razy

---

O widzę,że wena ostatnio ci dopisuje

Obsada genialna i jest Fabian i jestem happy

i Ana i Gonzalo genialna ,naprawdę,super jest ta obsada

Moniko,co ty mówisz,to jest genialne,twoje wypociny nie pójdą na marnę,jak ty to robisz,że masz tyle pomysłów,że tak ci wena dopisuje i tak genialne piszesz,jak ty to robisz ?
Wcale nie mamy po dziurki w nosie, a wręcz odwrotnie. Pędzisz jak torpeda!! Powiem Ci, że nie wiem jak będzie u mnie z czasem, ale naprawdę postaram się bywać w weekendy i luźniejsze dni. W razie czego będę nadrabiać z czasem.

Obsada zdecydowanie na tak!! Duet Any i Gonzalo rzeczywiście znakomity jak i fabuła - oryginalna i niecodzienna.

Zastanawia mnie jedno... czy może inspirację znalazłaś też w piosence Anity "Inocencia"? Tak mi się jakoś skojarzyło. Śliczna piosenka.
Haha, jak ja to robię Kingo?? Chyba jestem po prostu szalona i mam nierówno pod sufitem, by nakładać na siebie coraz to więcej obowiązków w postaci kolejnych opowiadań. Pomysły przychodzą zaś w najmniej spodziewanych momentach, a jak już się mnie uczepią to nie ma na nie siły, bym je od siebie odrzuciła Cieszę się jednak, że obsada przypadła Ci do gustu - Ana, Gonzalo, Fabian to taka moja śmietanka towarzyska

---

Ja nie wiem jak Ty na te wszystkie opowiadania znajdujesz czas. No, ale zainteresowało mnie, więc na pewno wpadnę. Nie znam głównej bohaterki, ale musze przyznać, że mi się podoba.
Dziękuję Klaudio za tak ciepłe przyjęcie. Obsada miała składać się zarówno z moich ulubieńców, jak i z części aktorów, których w moich opowiadaniach jeszcze nie było. A pomysł na fabułę zrodził się z nikąd - myślałam po prostu nad scenerią dla Any i Gonzala, i tak też wypłynęła na światło dzienne ów idea Piosenkę zaś słyszałam i również uważam ją za piękną.

Aniu, ja sama zaczynam czasem wątpić w swoje siły, ale jak już czegoś się podejmuję, to staram się to doprowadzić do samego końca. A główna bohaterka jest akurat jedną z moich ulubionych aktorek
Ja bym najęła na twoim miejscu człowieka, który by to spisywał za ciebie. Wiesz ty dyktujesz on pisze, będzie szybciej. Bo się nam wykończysz dziewczyno!
A pomysł bardzo w twoim stylu. Intrygujący i przemyślany. No i twoja Ana! Świetna obsada
No tak, Ana i Gonzalo pasują do siebie, szkoda tylko, że w RP jest mało scen między nimi.
Co do reszty obsady to podoba mi się Genesis i Angelly Moncayo.
Ten mężczyzna, który zagra Lucasa to kto? Bo jakoś nie kojarzę...
Ostatnio nie oglądam żadnych telenowel, więc jestem bardzo, ale to bardzo do tyłu, znam tylko postać Tatiany, a niektórych kojarzę z Twoich innych opowiadań.
Hahaha, Martynko, taki człowiek wykończyłby się pod wpływem licznych poprawek, jakie wprowadzam przed publikacją każdego odcinka Dziękuję jednak za pozytywną i szczerą opinię. Swoją drogą widzę, że mam już tutaj swój utarty styl pisania

Klaudio i ja żałuję, że w RP Ana i Gonzalo mają tak niewiele wspólnych scen - tym bardziej, że stworzyliby dużo bardziej ognisty duet niż on z Sandrą, na którą ma chrapkę A Lucasa gra Adrian Carvajal - znany z roli Benjamina w EFDE

Aniu, ostatnio to i ja nie oglądam w tv żadnej telenoweli, ale staram się być na bieżąco w kwestii, moim zdaniem, najlepszych aktorów.
Jasne, że masz. Każda pisarka na forum po takim czasie ma już wyczuwalny styl pisania.

Sunshine dnia 22:42:18 17-02-12, w całości zmieniany 1 raz
Ah tobie to tylko pozazdrościć,ty masz taki talent,a ja za pewne w pisaniu wypadne okropnie

Ja ich uwielbiam i na pewno będę czytała, jak jest Fabian to czytam,bez żadnych wątpliwości no i jak Ana i Gonzala,oni są cudni
Dokładnie, Sandra jest nudna jak flaki z olejem. Nie to co żywiołowa w każdym filmie Ana Layevska Serio?? Rzeczywiście, nie poznałam go, bo w Duchu Eleny był z niego takie emo.
Oj, Kingo, skąd ten pesymizm?? Nauka czyni mistrza - a póki nie spróbujesz, nigdy nie będziesz wiedziała, czy uda stworzyć Ci się coś fajnego, czy też nie I ja sobie ich niezwykle cenię - podobnie, jak Angeline, Aylin i Adriana. A Genesis i Melvina nigdzie nie widziałam, ale po przyjrzeniu się im, stwierdziłam, że pasują mi do zaplanowanych dla nich ról

Serio, serio Klaudio - to ten sam aktor. Osobiście, jak dostrzegłam go w takim wydaniu, jak na zdjęciu powyżej, to kolana momentalnie się pode mną ugięły. Adrian jest w moim mniemaniu iście przystojny A Ana, jeśli tylko ma barwną postać, jak w EFDE, czy właśnie RP to zawsze przyćmi protkę.
Rzeczywiście, wygląda korzystnie i naprawdę jest przystojnym mężczyzną, dlatego nie skojarzyłam go z Benjaminem, który był raczej mroczny Czasem nawet się zastanawiam czy może po RP nie daliby Anie jakiejś głównej roli? Jakaś charakterna postać lub może ponownie villana. W MCI chyba była nieco łagodniejsza niż w EFDE, gdzie była nie do przebicia.
Uwiesz,nie jest najlepiej. Nie umiem pisać,przydałyby mi się takie lekcje od Ciebie,bo twoje opowiadanie są cudne Niezwykły talent. Kręci mi się taki pomysł,ale szczerze boję się go wstawić,bo to katastrofa,a ty masz wielki potencjał.
Ja też ich nigdzie nie widziałam,więc mam nadzieje,że mi będę pasowali i się spiszą,jak należy.
A ty chyba w każdej swojej telce masz Fabiana ?
Klaudio, taka prawda, że Adrian, jako Benjamin wyglądał diametralnie inaczej, więc chyba mało kto poznałby na zdjęciu z obsady właśnie jego, mając w pamięci emo-look Oj, nawet nie wiesz, ile ja bym dała za obsadzenie Any w roli protki - ale właśnie tak, jak wspomniałaś, takiej z charakterkiem i osobowością, a nie niemrawej płaczki, jak Lorena z Przyjaciółki od serca. Na szczęście u mnie zagra właśnie bohaterkę z pazurem

Hihi, Kingo, niestety nie w każdej - w dwóch na siedem go nie ma Ale uwierz, stanowiło to dla mnie nie lada wyrzeczenie. Hmm, a co do Twojego pomysłu, to może dopracuj go i spróbuj chociaż wstawić w przedpremierach, gdzie potencjalni czytelnicy mogliby go ocenić
Wow ! ;D
Moniś kolejne opowiadanie ? Skąd Ty bierzesz na to czas i wenę ? ;D
Prolog mi się bardzo podoba i nie mogę doczekać się pierwszego odcinka. Obsada zaś jest genialna ;D Nigdy bym się nie domyśliła, że Lucasa gra mroczny Benjamin z EFDE.

Czekam z niecierpliwością na odcinek
Wena akurat nigdy mnie nie opuszcza, a czas na przyjemności znajdę zawsze - także myślę, że nie będziecie musieli czekać tygodniami na jeden odcinek Przy okazji cieszę się, że zarówno krótki prolog, jak i obsada przypadły Ci do gustu. A w osobie Lucasa, co prawda ciężko rozpoznać właśnie aktora, grającego Benjamina, ale jakby nie patrzeć jest co podziwiać, czyż nie??
No ale w pięciu jest,wierzę,to za pewne było dla ciebie bardzo trudne,bo on w każdej roli się świetnie spisuje
Czy ja wiem,zastanawiam się nad tym. Było by to moje pierwsze opowiadanie,ale nie jestem aż tak świetna jak ty w pisaniu.
Będę musiała go dopracować,wszystko pozmieniać,ale trochę minie zanim to być może wstawie.
Ale zgadnij kto będzie w obsadzie? zgadnij

A jeszcze jedno, Adrian to Benjamin z EFDE to jest on????on nie poznaje go. Ania pisze ,że to on,przyglądam się zdjęciu jakie wtawiłaś i ja bym w życiu go nie rozpoznała,jestem w szoku.
O matko, nowy pomysł!!!! Oczywiście bardzo ciekawy Jasna sprawa, że będę czytać Obsada bardzo fajna. Ciekawi mnie rola Fabiana, jak zwykle
Haha wiem, że decyzja o kolejnym opowiadaniu z mojej strony, może wprawiać w szok, Justynko - także doskonale rozumiem sformułowanie "o, matko" A Fabian tym razem wykaże nam się w zupełnie innym wcieleniu. I na pewno nie będzie ono należeć do tych dobrych.

Kingo, Lucasa faktycznie gra ten sam aktor, który wcielał się w Benjamina w EFDE, mianowicie Adrian Carvajal A w Twoim opowiadaniu mniemam, że nie zabrakłoby Fabiana, bo zdaje się, że cenisz go sobie równie bardzo, co i ja
Oj... Nie wiem czy dam radę, popadając w zachwyt nad kolejnym Twoim dziełem Ale myślę, że dam radę. Tym bardziej, że protagonistkę gra Ana Layevska I znalazł się tam Fabian Rios + Adrian Carvajal(nie poznałem go)

Haha wiem, że decyzja o kolejnym opowiadaniu z mojej strony, może wprawiać w szok, Justynko - także doskonale rozumiem sformułowanie "o, matko" A Fabian tym razem wykaże nam się w zupełnie innym wcieleniu. I na pewno nie będzie ono należeć do tych dobrych.

To "o, matko" było wyrazem mojego podziwu, że można mieć tyle pomysłów i tak mnie zaskakiwać

Fabian w roli tego złego, to sama radość dla mnie :] Chociaż wolę go w długich włosach. Sama dobrze wiesz, że Montecristo nie wychodzi mi nigdy z głowy
Ajj, Miłoszu, Twoje słowa, jak zwykle są miodem na me serducho. A Ana, jako protagonistka już od dawna chodziła po mojej głowie i w końcu zdecydowałam się ziścić to marzenie

Haha, Justyś, wierzę na słowo. A Fabian w roli villana to i dla mnie bezcenna przyjemność - choć nie powiem, bo losy jego postaci będą dość burzliwe. Co do wyglądu to wierz mi, że i ja jestem nadal zakochana w jego looku z EFDE, ale w tym wypadku nadszedł czas na małą zmianę, która chcąc, nie chcąc wpisana jest w jego rolę
Niesamowite. On jest wogóle inny niż w EFDE. Jakby go porównać,to każdy by powiedział,że to są inni aktorzy. A tu proszę ten sam,bardzo mnie tym zaskoczyłaś ciekawe kogo tu zagra.
Fabiana bardzo cenie i więc musi być w moim opowiadaniu,koniecznie,nie może go zabraknąć
Hihi, uwielbiam Was zaskakiwać - stąd też taka miła niespodzianka w postaci Adriana Carvajala w tutejszej obsadzie Aaaa, mogłam się tego spodziewać. Oczywiście super wybór. Mam zatem nadzieję, że doczekamy się tu kiedyś czegoś Twojego
To bardzo fajna niespodzianka,cieszymy się,b tutaj go wcale nie było,aż w końcu się pojawił i to w nowej odmianie
Wiem,on jest super No może za niedługo ale mam wielką nadzieje,że Wam moje opowiadanie przypadnie do gusty choć pierwszy raz jest tym najgorszym.
U mnie akurat Adrian miał już swój debiut - bowiem obsadziłam go w swoim pierwszym opowiadaniu. Tyle, że tam ma look z EFDE i wciela się w totalnie sfiksowanego gościa Ale tutaj będzie zupełnie inaczej. Mam jednak nadzieję, że równie ciekawie. Zobaczymy. Tymczasem, życzę Tobie weny przy swoim dziele, a sama zabieram się za pisanie odcinka do jednej z telek
A jakie było twoje pierwsze opowiadanie? A jak tobie poszło pierwsze opowiadanie ?
No zobaczymy,dziękuje i nawzajem
To pisz
Pierwszym był Posłaniec śmierci (Mensajero de la muerte), który dobija powoli 50-tego odcinka. A jak poszło?? Musiałabyś zapytać czytelników - choć wnioskując po ich komentarzach nie jest chyba tak źle. Osobiście jestem zaś w pełni usatysfakcjonowana charakterem tego opowiadania
50 odcinków jak na pierwsze opowiadanie to dużo. To dobrze,że nie było źle. To najważniejsze,być zadowolonym z własnego dzieła


Decydując się na ucieczkę z więzienia, w jednej, krótkiej chwili, zdajesz sobie sprawę z życiowego rozdroża, na jakim przyszło ci się znaleźć. Masz bowiem do dyspozycji dwie, skrajnie różne, ale równie niebezpieczne ścieżki, z których wybór, którejkolwiek z nich, leży tylko i wyłącznie w twojej gestii. Pytanie tylko, jak wybrać tą właściwą, mając na uwadze, ochronę własnego życia? I jak, po kilku, długich miesiącach, spędzonych w zamknięciu, odnaleźć się w otaczającej rzeczywistości? Tym bardziej, gdy z jednej strony możesz podjąć się brawurowej ucieczki, która chcąc, nie chcąc mogłaby trwać w nieskończoność. A, która w najlepszym wypadku skończyłaby się, w chwili twojej śmierci. Z drugiej zaś, możesz stanąć do walki w imię sprawiedliwości, a co za tym idzie stawić czoło osobom, dla których od samego początku byłeś tylko, nic nieznaczącym pionkiem w grze... - Nadia zapięła ostatni guzik, męskiej, flanelowej koszuli, w zielono-czarną kratę i wsunęła ją w wytarte jeansy, które Nicolas zdołał wyciągnąć na tą okazję, specjalnie z więziennego depozytu. Związawszy blond włosy, cieńką tasiemką, założyła na głowę ciemną bejsbolówkę, a wsunąwszy zwrócone jej dokumenty, do tylnej kieszeni spodni, odwróciła się w kierunku mężczyzny.
- Posłuchaj mnie teraz uważnie - zaczął, pocierając w zamyśleniu swoją, charakterystycznie zarysowaną, szczękę - Tutejszy kanał wentylacyjny doprowadzi cię do upragnionej wolności, tylko wtedy, gdy zastosujesz się do moich wcześniejszych wskazówek. Pod żadnym pozorem nie zmieniaj zatem ustalonej trasy, rozumiemy się?? - Nadia skinęła potakująco głową, rzucając okiem w kierunku otworu, który za kilka chwil miał się stać jej drogą, ku nowemu życiu - Dwie przecznice stąd będzie czekać na ciebie czarna furgonetka. Jej kierowca odjedzie z miejsca tylko i wyłącznie, w przypadku podania przez ciebie odpowiedniego hasła, którym jest twój więzienny numer.
- Rozumiem - zapewnila.
- W takim razie powodzenia. Mam nadzieję, że uda ci się oczyścić swoją osobę, z ciążących na niej zarzutów - na jego usta wypłynął szczery uśmiech, który mimowolnie rozczulił Samaniego. Stanąwszy więc na palcach i ująwszy jego twarz w swoje dłonie, złożyła na jego policzku, ciepły pocałunek.
- Dziękuję. Za wszystko, co dla mnie zrobiłeś - wyszeptała. Nicolas spojrzał na nią po raz ostatni, po czym objąwszy ją lekko w pasie, podsadził ją ku górze, do wysoko umiejscowionego otworu.
- Uważaj na siebie - poprosił, skradając jej przy tym jednego, miękkiego całusa, który na kilka sekund, wprawił dziewczynę w zakłopotanie. Jej zaróżowione wargi ułożyły się jednak w przyjazny uśmiech, po którym zniknęła we wnętrzu ciasnego, długiego korytarza. Minuty mijały, a ona nie zwalniając swoich ruchów, czołgała się wzdłuż szybu, starając się nie zbaczać, z wcześniej ustalonej drogi. Jej rozpalone z poddenerwowania ciało, oblewało się, co i raz, potem, co w starciu z chłodnym powietrzem, skutkowało dreszczami na całej jego powierzchni. Ów cena była jednak niczym, w porównaniu z celem, który w obecnym momencie, zdawał się być dosłownie na wyciągnięcie ręki. Dostrzegłwszy nikłe światło latarni, przebijające się przez poziome przerwy w plastikowej kratce, stanowiącej zwieńczenie korytarza, odetchnęła z ulgą, odczuwając przy tym pierwszy powiew wolności. Pozbywszy się więc jej z miejsca, kilkoma, pośpiesznymi uderzeniami, zbliżyła się do krawędzi szybu i spojrzała w dół. Kilka metrów niżej, znajdował się wspomniany przez Nicolasa kontener na śmierci, jednak skok z takiej wysokości, nie napawał Nadii radością. Nie mając jednak innego wyjścia, zacisnęła mocniej powieki i rzuciła się w przepaść. Spadając, modliła się zaś tylko o jedno - by wyjść z tego piekła bez szwanku. Upadłwszy głucho w stertę odpadów, jęknęła cicho, a do jej nozdrzy, w jednej chwili wdarł się wyjątkowy nieprzyjemny odór, otaczających ją resztek.
- Jezu... - mruknęła.
- Słyszałeś to, co ja?? - zapytał jeden ze strażników, odbierając od kolegi papierosa i rozglądając się w skupieniu, dookoła. Nadia zamarła, nie dowierzając własnemu pechowi. Wstrzymawszy oddech, przysłuchiwała się uważnie wymianie zdań pomiędzy mężczyznami, przebierając przy tym nerwowo palcami. Serce łomotało w jej piersi, niczym oszalałe, a usta drżały leciutko, w oczekiwaniu na najgorsze.
- Niby co?? Nie szukajmy kłopotów tam, gdzie ich nie ma - skwitował drugi, upijając z piersiówki, kilka łyków niskoprocentowego alkoholu.
- Sam nie wiem...
- No widzisz. Wracajmy na teren zakładu, zanim ktoś zorientuje się w naszej nieobecności - zaśmiewając się pod nosem, pociągnął partnera ku więziennym bramom. Dziewczyna wypuściła cicho powietrze z ust, a wysunąwszy głowę ponad krawędź śmietnika, zlustrowała bacznie całe otoczenie. Upewniwszy się, że w pobliżu nie ma jakiejkolwiek, żywej duszy, opuściła kontener, zeskakując na jeszcze ciepły chodnik, niczym zwinna kotka.
- Nigdy tutaj nie wrócę...Nigdy - zapewniła samą siebie, odrywając wzrok od starych, więziennych murów i biegnąc, co sił, ku odpowiedniej ulicy, na której czekał już na nią samochód.

******

Pierwsze promienie wschodzącego słońca, wdarły się do przytulnej sypialni Paca, muskając swoim ciepłem, jego zaspaną twarz. Zmrużywszy lekko oczy, odnalazł po omacku elektroniczny zegarek, a jego wzrok spoczął na zielonych cyfrach, które chcąc, nie chcąc, wskazywały szóstą rano.
- Uhh, czas zająć się moimi pupilami - uśmiechnął się pod nosem, przeciągając na łóżku. Zeskoczywszy z niego, chwycił w dłoń jeansy i czarny, bawełniany podkoszulek, po czym zniknął we wnętrzu małej, ale zadbanej łazienki. Mieszkając bowiem, od ponad trzech lat, poza miastem, nauczył się nie tylko wcześnie witać nowy dzień, ale także cieszyć drobnostkami. Dzięki czemu, był święcie przekonany, że swojego drewnianego domu z przestronną altanką i pokaźnym ogrodem, nigdy w życiu, nie zamieniłby na nowoczesne mieszkanie w bloku. Podobnie, nie potrafiłby zrezygnować ze stadniny koni, która była całym jego życiem. I nie miał tutaj absolutnie na myśli, dochodów, jakie przynosiła mu każdego, kolejnego roku. Największą wagę przywiązywał bowiem do pasji - a jaką była nie tylko hodowla tych zwierząt, ale także opieka nad nimi i całkowite oddanie się ich dobru. Po chłodnym, relaksacyjnym prysznicu, wstąpił do kuchni, gdzie zaopatrzył się w butelkę wody mineralnej, po czym zniknął na dworzu, rozkoszując się świeżym, porannym powietrzem.
- Paco! - jego uszu dobiegł zdyszany głos Paoli - Dobrze, że już wstałeś... - uwiesiła się jego ramienia, ciężko przy tym oddychając.
- Jezu, stało się coś?? - uniósł pytająco brwi, analizując przy tym emocje, malujące się na twarzy przyjaciółki.
- Jak, ja mam ci to powiedzieć... - wyjąkała, wbijając wzrok w ziemię - Chodzi o to, że...twój najlepszy ogier, Cygan...został skradziony...
- Co takiego?? Kiedy?? Jak?? - tysiące pytań cisnęło się mu na usta, gdy biegł w kierunku stajni. Cicha odpowiedź, jaka wydobyła się z gardła dziewczyny, zmroziła mu jednak krew w żyłach. Słowa: przed chwilą, odbijały się echem w jego głowie, wprawiając jego myśli w rozszalały wir. Cygan był bowiem wyjątkowo narowistym koniem, którego prowadzenie wymagało nie lada zdolności. A takowe posiadał tylko on. W starciu z zupełnie nowym jeźdźcą, zwierzę mogło zaregować zatem gwałtownie i agresywnie, a od tego był już tylko krok w kierunku prawdziwej tragedii...


Pierwszy odcinek wspaniały. wszyscy bohaterowie z tego odcinka zaskarbili sobie moją sympatię. Mam nadzieję, że Samaniego uda się dotrzeć do czekającego na nią samochodu. Nicolas to dobry człowiek skoro jej pomógł.

Paco dowiedział się, że koń został skradziony. Jestem ciekawa kto to zrobił.

Czekam na kolejny odcinek i informuję, że być może u mnie jutro pojawi się nowy odcinek Maldita Amor
Dziękuję, miło mi to słyszeć Aniu. W tym miejscu pragnę jednak zauważyć, że Nadia dotarła już do samochodu, o czym świadczy ostatnie zdanie pierwszej części. A za kradzież konia odpowiada...Hmm, przekonasz się już w następnym odcinku
Premiera mile mnie zaskoczyła, a jak najbardziej ta pierwsza scena - ładny realistyczny i do tego ciekawy, pełen w akcję opis.

Nadia jest naprawdę zdesperowaną kobietą, by udowodnić swoją niewinność. Ciekawa o co takiego została właściwie posądzona? Dlatego ku swojej radości znalazła sprzymierzeńca - Nicolasa, który zaoferował jej swoją pomoc i to dzięki niemu udało jej się uciec z tego koszmarnego miejsca do którego już nie ma zamiaru powracać. Widać, że Nicolas nie tylko wierzy w jej racje i w jej niewinność, ale musiał coś poczuć do kobiety i to też jest zapewne jakiś powodem, dla którego wyciągnął do niej pomocną dłoń. Postać naprawdę sympatyczna.
Nadia musiała czuć się okropnie, przeciskając się przez ten kanał. Nie wyobrażam sobie nawet jak można przez coś takiego przechodzić - ja chyba od razu wpadłabym w nerwy, a przez to straciłabym oddech. Okropne miejsce. Tak samo ten skok do śmietnika był czymś niezbyt ciekawy - po pierwsze odległość, po drugie... smród. Na szczęście kobiecie udało się wybrnąć i uciekła cała i zdrowa, teraz tylko musi udowodnić swoją niewinność!

Paco jest idealnym mężczyzną. Moja pierwsza myśl, która mi się nasunęła. Pomyślałam tak, gdy przeczytałam jego rozmyślania na temat mieszkania w domku na wsi, którego nie zamieniłby na mieszkanie. I tutaj ma rację. Ja również marzę o jakimś zacisznym miejscu, w którym można by od czasu do czasu odpocząć - ale to tak raczej w przyszłości.
Skradziony koń wywołał w nim niemiłą reakcję. Widać, że bardzo ceni sobie właśnie Cygana, a fakt, że ktoś mu go skradł jest jak cios w serce. Cóż, mężczyzna kocha konie więc nie ma mu się co dziwić. Najgorsze jest to, że sam przyznał, że trudno jest wykraść jak i trudniej ujarzmić właśnie tego konia.
Ciekawa jestem, kto skradł mu to zwierze i dlaczego to zrobił??
Bardzo podobał mi się ten odcinek.

Cieszę się, że Nadii udało się uciec z więzienia. Mam nadzieję, że więcej tam nie wróci, gdyż jest niewinna i to nie jest miejsce dla niej. Niestety nie będzie mogła teraz żyć normalnie, bo będzie musiała się ukrywać

Koń Paca został skradziony Szczerze mu współczuję, bo wiem, jak to jest stracić ukochane zwierzę. Ciekawe, kto stoi za tą kradzieżą.

Nicolas to postać epizodyczna, czy zagości na dłużej?
Dziękuję dziewczyny - cieszę się, że chociaż w jakimś stopniu sprostałam Waszym oczekiwaniom

Justynko, w pierwotnym zamiarze Nicolas miał być postacią epizodyczną, ale po dłuższym namyśle, stwierdziłam, że gotowa jestem rozbudować jego wątek - stąd też dodałam miniaturkę jego wizerunku.

Nadia faktycznie okazała się być zdeterminowaną i zaciekłą w swoich dążeniach kobietą, dla której udowodnienie niewinności jest grą, wartą świeczki. Tyle, że ów gra będzie obfitować w liczne przeciwności losu, ból i cierpienie. Ale o tym w przyszłości. Klaudio, Paco idealnym mężczyzną?? Cudowny wniosek wysunęłaś. Postaram się zatem, by ów obraz zachował się w Twojej pamięci na dłużej. A kto ukradł jego konia?? Myślę, że tożsamość tej osoby będzie dla Was niespodzianką.
I już mamy pierwszy odcinek. Ogólnie poznaliśmy dwie postacie. Oczywiście obie przypadły mi do gustu, co pewnie Cię ucieszy. Jednakże jest mi smutno, bo od razu ucieczka i zero więziennych historii Przynajmniej nie będziemy musieli czekać paręnaście odcinków na ucieczkę Zazwyczaj piszę krótko, więc napiszę i teraz krótko, bo nie mam talentu od pisania dłuższych wypowiedzi na temat odcinków
Dzięki Miłoszu za odwiedziny No cóż, cała historia nie miała sprowadzać się do przedstawienia więziennych perypetii bohaterki, tylko do jej walki o niewinność. Co oczywiście nie oznacza, że nie pojawią się różne wstawki, z tego okresu, w jej życiu. Poczekamy, zobaczymy


Poranny, niezwykle rześki wietrzyk, smagał przyjemnie jej policzki i rozwiewał zaczepnie jej blond włosy, uświadamiając przy tym radość, płynącą z wolności. Pierwsze, promienie słońca ogrzewały delikatnie jej bladą twarz, a otaczająca ją dookoła, leśna zieleń, działała relaskująco na jej zszargane w ostatnim czasie, nerwy. Wczorajsza ucieczka z więzienia wymagała od niej bowiem prawdziwej determinacji, iście perfekcyjnej organizacji i żelaznego przekonania, że podjęte przez nią działania, mają głębszy sens. I choć opcja kamuflowania się z nowo zastanym środowiskiem, nie zakładała, chociażby przez chwilę, kradzieży konia, to już wyższość przyświecających jej celów, zmusiła ją do takowego posunięcia. Stąd też teraz, pokonywała kolejne długości, krętej ścieżki, w siodle pięknego, białego ogiera, którego duże, iskrzące oczy zdawały się ostrzegać ją przed czyhającym na nią, niebezpieczeństwem.
- Spokojnie...Zwrócę cię od razu, po dotarciu do celu - zapewniła, gładząc konia po długiej, szarej grzywie. W jednej, krótkiej chwili do jej uszu dotarły jednak stłumione odgłosy, zbliżającego się nieuchronnie, innego jeźdźcy. Poderwawszy zatem z miejsca swojego zwierza, ruszyła galopem przed siebie, z trudem panując nad narowistym ogierem. Mijając kolejne, rozłożyste drzewa musiała nieźle się gimnastykować, byle by tylko nie stać się ofiarą którejkolwiek z okazałych gałęzi.
- Stój!! - usłyszała za swoimi plecami męski, wydawałoby się, że nieznoszący sprzeciwu, głos. Zdając sobie jednak sprawę z niemożności wycofania się z ucieczki, pędziła przed siebie dopóty, dopóki powietrza nie przeszył przenikliwy huk wystrzału - stanowiący wstęp do tutejszych polowań. Prowadzony przez nią koń momentalnie spłoszył się, a stanąwszy w efekcie, na dwóch tylnych nogach, zrzucił ją ze swojego grzbietu i pomknął samotnie w tylko sobie znanym kierunku. Nadia upadła boleśnie na piaszczystą ścieżkę, uderzając przy tym głową w jeden z wystających kamieni - Cholera... - jęknął Paco. Przystanąwszy koło ciała dziewczyny, zsiadł pośpiesznie z okazałej klaczy i kucnąwszy nad jej drobną sylwetką, dotknął delikatnie rany na jej głowie.
- Auć... - syknęła kobieta, odzyskując powoli przytomność - Moja głowa...
- Nie sądzi pani, że to najprawdopodobniej kara za kradzież, jakiej się pani dopuściła?? - mężczyzna uniósł pytająco brwi, a wyciągnąwszy z kieszeni spodni, chusteczkę, przyłożył ją czule do czoła nieznajomej.
- Myśli pan, że nie mam, co robić, tylko kraść pana konia?? A może jeszcze miałabym go sprzedać dwa razy drożej, bogatym hodowcom?? - prychnęła pogardliwie - Po prostu go pożyczyłam...
- Mhm, każdy tak mówi... - stwierdził ironicznie Paco, a jego wzrok spoczął na anielskiej twarzy towarzyszki, której zaróżowione usta wyginał widoczny dla oka, bolesny grymas.
- Czy nie powinien pan zająć się swoim cennym ogierem, zamiast ganić mnie za moje zachowanie?? - wyrwało się z jej gardła w chwili, gdy jej spojrzenie napotkało iście czekoladowe tęczówki, mężczyzny. Wstrzymawszy oddech, wbiła wzrok w ziemię, chcąc tym samym zapanować nad rozsadzającymi jej wnętrze, skrajnymi emocjami. Uniosłwszy się na rękach, podjęła zatem próbę powrócenia do pozycji stojącej, która ku jej wściekłości, zakończyła się druzgocącą klęską. Pulsujący ból rozsadzał jej prawą kostkę, uniemożliwiając tym samym powstanie z miejsca.
- Zdaje się, że zanim odnajdę Cygana, będę musiał zająć się pyskatą i niewychowaną złodziejką zwierząt - zauważył z błyskiem w oku, wyciągając ku niej swoje ręce, o długich, smukłych palcach.
- Nie potrzebuję niczyjej pomocy! A już na pewno nie takiego aroganckiego i pewnego siebie samca, jak pan! - oburzyła się Nadia. Wsparłwszy się zaś o drzewo, uniosła się powoli do góry, a zaciskając ze złości zęby, hamowała cisnące się na jej usta, przekleństwa - Żegnam pana... - zwróciła się do mężczyzny, po czym pokuśtykała w przeciwną stronę. Po kilku sekundach, które okazały się dla niej wiecznością, wsparła się o kolejne drzewo, a obejrzawszy się za siebie napotkała uśmiech, malujący się na ustach jej rzekomego wybawiciela.
- Nadal nie potrzebuje pani pomocy?? - Paco zaśmiał się pod nosem, nie mogąc przy tym wyjść z podziwu nad determinacją dziewczyny. Dostrzegłwszy jednak smutek, który, niczym w kalejdoskopie zastąpił wściekłość na jej twarzy, podszedł do niej i bez słowa wziął ją delikatnie na ręce. Jej drobne ciało wpasowało się idealnie w jego męskie ramiona, a głowa znalazła oparcie na jego ciepłej piersi...

******

Długa, czarna i lśniąca w promieniach popołudniowego słońca, limuzyna podjechała pod oszklony budynek, stanowiący siedzibę tutejszego lotniska. Siedząca w jej wnętrzu rudowłosowa kobieta, odziana w czarną, koronkową sukienkę i wysokie szpilki, wpatrywała się w małą tarczę zegara, wmontowaną w tapicerkę samochodu. Założywszy nogę na nogę, sięgnęła po kieliszek szampana i upiwszy kilka łyków, musującego jej podniebienie, alkoholu, skierowała wzrok w kierunku dużych, przestronnych drzwi. Przewróciwszy wymownie oczami, westchnęła przeciągle, zdając sobie sprawę, że niektórzy ludzie, nigdy się nie zmieniają.
- Jak zwykle spóźnialski... - mruknęła, gdy drzwi auta gwałtownie się otworzyły się, a w ich progu stanął dobrze zbudowany mężczyzna z delikatnym zarostem, z szerokim uśmiechem na twarzy i okularach przeciwsłonecznych na nosie.
- Wybacz...Moje spóźnienie wynika tylko i wyłącznie z niepohamowanej chęci zdobycia numeru telefonu, cholernie seksownej pasażerki - odgarnął z czoła, zbłąkany kosmyków włosów, a przekazawszy walizkę szoferowi, przysiadł się do swojej siostry. Cmoknąwszy ją na powitanie w policzek, sięgnął po napełniony szampanem kieliszek i opróżnił go w kilka, krótkich sekund, do dna.
- Ty naprawdę nigdy się nie zmienisz, Willy - stwierdziła Tatiana, dając kierowcy znak do odjazdu - Mimo wszystko cieszę się, że wróciłeś z tej długotrwałej podróży po Europie.
- Uhh, kochanieńka, czyżbym wyczuwał w twoim głosie nostalgię?? - zsunąwszy z nosa, okulary, wbił swój wyjątkowo przenikliwy wzrok w twarz siostry - Swoją drogą, powinnaś była wtedy wyjechać ze mną. Skorzystałabyś z wdzięków Francuzów, Portugalczyków, Hiszpanów, a nawet i Niemców.
- Nie dodawaj sobie braciszku - przesunęła dłonią po jego ramieniu, po czym poklepała go po policzku - Mam jednak nadzieję, że byłeś na tyle rozważny, by nie pozostawiać po sobie pamiątek, w postaci dzieci na całym świecie.
- Bez obaw. Wszystko było pod najlepszą kontrolą - zaśmiał się, przeczesując przy tym swoje włosy.
- Masz to szczęście, że wierzę ci na sło... - urwała, gdy wnętrze limuzyny wypełniła stłumiona melodia, wydobywająca się z jej czarnej, lakierowanej torebki. Wyjąwszy z niej telefon komórkowy, nawiązała połączenie z zakładem karnym dla kobiet, co w mig wyostrzyło jej czujność.
- Oby to było coś ważnego - zwróciła się do swojego informatora, który nie komunikował się z nią od dobrych, kilku miesięcy.
- Samaniego nawiała - ów rewelacja odbiła się echem w głowie Tatiaty, wprawiając ją w przeciągu paru sekund, w dziką furię.
- Nie wydaje mi się, żebyśmy obchodzili święto czarnego humoru - warknęła w odpowiedzi, przenosząc wzrok na brata. To co jednak później usłyszała, uświadomiło jej brutalność zaistaniałej sytuacji. Zakończywszy połączenie i rzuciwszy telefon na przeciwległe siedzenie, wyszeptała:
- Zdaje się, że ktoś wydał właśnie na siebie wyrok śmierci...
Kurde!!!!! Zakochałam się w parze protów bez pamięci. Ta scena mi się cholerni* podobała. Okazało się, że to Nadia ukradła konia Świetnie to wymyśliłaś Ich dialogi były zadziorne, a ja uwielbiam takie parki, bo jakoś skojarzyli mi się trochę z Laurą i Monte z naszego virtuala Od razu zobaczyłam między nimi chemię, więc już wiem, że stworzą idealny duet

Postać Willego od razu mnie chwyciła :] Jest po prostu genialny. Fabian pasuje do takich ról. Kurcze, on do każdej roli pasuje i w każdej sprawdziłby się świetnie
Tatiana musi naprawdę bardzo nienawidzić Nadii...

Nie wiem, czy ta telka nie wskoczy na drugie miejsce zaraz po Posłańcu
Niezwykle się cieszę, że para protów, podobnie, jak i scena pomiędzy nimi przypadła Ci do gustu. Tym bardziej, że chciałam sprawdzić się z zupełnie nowej strony, gdzie dobry humor i sarkazm odegrają pierwsze skrzypce Planuję bowiem dla ich duetu liczne potyczki słowne, które tak bardzo były przez nas zawsze mile widziane w przypadku virtuala A Fabianito w tym opowiadaniu maluje nam się narazie niczym rasowy playboy - a w takim wydaniu jest piekielnie seksowny, czyż nie?? Nawet jeśli z krótkimi włosami

Wow...Liczę, że się nie zawiedziesz i idea wskoczenia Inocente za Posłańcem sprawdzi się w 100%
Odcinek genialny ;D

A więc to Nadia porwała konia ! Zaskoczyłaś mnie. Paco ją dogonił, a biedaczka spadła z konia, skręciła kostkę i uderzyła się w głowę. Ale harda z niej kobieta tak mu odpowiadać. Od razu daje się wyczuwać między nimi chemię. Mężczyzna teraz na pewno ją zabierze do siebie albo do lekarza.

Tatiana to wyrachowana kobieta. Jej brat zapewne jest taki sam, co mogę sądzić po tej scenie. I już kobieta wie, że Nadia uciekła z więzienia. teraz będę obawiać się o życie blondynki.
Hihi pierwotne założenie było właśnie takie, by Was zaskoczyć Aniu - a, że wymarzyłam sobie dla tej pary dość nietypowe, pierwsze spotkanie, stąd też opcja kradzieży konia. Najbardziej cieszy mnie jednak fakt, że wyczuwacie pomiędzy Nadią, a Paco swoistą chemię Co do Tatiany i Willy'ego masz doskonałe przypuszczenia - o czym przekonasz się w kolejnych odcinkach
Zaskoczona jestem mniej więcej tym, że złodziejką okazała się być Nadia i że to już w 2 odcinku zobaczymy pierwsze spotkanie protów, ale jestem mile zaskoczona, więc muszę pozytywnie ocenić odcinek.
Jak widać dla Nadii nie było ciężko ujażmić tego niebezpiecznego konia i gnała na nim bez żadnych problemów. Nie daleko udało się jej uciec, gdyż wkrótce dogonił ją Paco, który o dziwo nie był aż tak zły jaki powinien być. Zapewne dlatego, że tą złodziejką okzała się być kobieta i to do tego bardzo ładna.
Nadia musiała odetchnąć chyba z ulgą, bo mężczyzna raczej nie ukara jej za to, co zrobiła, a co lepsze - chce jej pomóc. Nie miała innego wyjścia bo wziął ją w swoje ramiona, zapominając nawet o swoim ulubionym koniu. Ciekawe tylko jak długo Nadia pozostanie w hacjendzie Paco.

Poznaliśmy zapewne teraz dwóch villanów, bo inaczej chyba ich określić się nie da.
Co do Willy'ego - jest to mężczyzna, który widocznie bardzo lubi piękne kobiety i powiem nawet, że możliwe iż to dla nich podróżuje po Europie, chcąc zawierać nowe znajomości. Wydaje się być zabawnym ale możliwe, że może być i niebezpieczny jak jego siostra...
Zaś Tatiana nie jest zadowolona z ucieczki Nadii. Czyżby kobieta była jej wrogiem numer jeden? I ciekawe dlaczego jej tak bardzo podpadła? Czuję, że to przez właśnie Tatianę Nadia niesłusznie trafiła za kratki, będąc tą niewinną...
Dziękuję Klauduś za komentarz i cieszę się z Twych pozytywnych wrażeń po tym odcinku. Tym bardziej, że ów opowiadanie ma odbiegać nieco od pozostałych, pozostawiając przynajmniej po części zabawny wydźwięk. A, jak to mówią - na spotkania protów nigdy nie jest za wcześnie Jakich działań podejmą się zaś Willy & Tatiana oraz Paco, w kwestii Nadii przekonasz się w przyszłości. Nie chcę bowiem psuć Wam ewentualnych, kolejnych niespodzianek, płynacych z następnych odcinków
Akurat tego, że doczekamy się kolejnych niespodzianek jestem pewna, gdyż zawsze każdym kolejnym odcinkiem potrafisz nas nie tylko zaciekawić, ale i mile zaskoczyć. A to się bardzo ceni

Lubię gdy proci spotykają się już w początkowych odcinkach, choć w telenowelach często zdarza się, że trzeba czekać nawet kilkanaście odcinków na takie to spotkania, których zwykle nie możemy się doczekać
Nie no... Przygotowywałem się na cało odcinkowym opowiadaniu o nieszczęśliwym losie Nadii, a tu taaaaaaka niespodzianka! Super
Spotkanie protów jedno z najlepszych, Fabian jako śmieszna duszyczką z dużymi doświadczeniami i idealna villana. Tak jak moja poprzedniczka, drugie opowiadanie po Posłańcu Mam nadzieję, że takich odcinkó nie zabraknie, bo postawiłąś już sobie wysoką poprzeczkę!!!
Ale nie chcę Cię przerażać Świetny odcinek, poprawiający nastrój...
Wybacz,że dopiero teraz komentuje,oh gdzie ja mam głowę,mam nadzieje,że się na mnie nie obraziłaś. Najpierw skomentuje odcinek 1
Cieszę się,ze Nadia wydostała się w końcu z więzienia,cieszę sie,że Nicolas raczył jej pomóc wiadać,że wierzy w jej niewonność,co mnie bardzo cieszy,jest bardzo miłą osóbką i sympatyczną no i oczywiście pomocną.
Paco jest bardzo pogodny,zdobył moją sympatię,widać jak bardzo kocha konie,no ale trudno ich nie kochać. To dlatego przejął się jego kracieżą.
A tu proszę nie spodzianka tyo Nadia ukradła tego konia,no ale jakoś musiała sobie poradzić. Uff moja ulubiona scenka,spotkanie protów,a te ich teksty,no porostu genialne. Dobrze,że Paco pomógł jej to tylko o nim dobrze świadczy,jest między nimi wielka chemia.
A Willy i Tatiana,ich kocham,rodzeństwo świetnie się dogadują. A ten tekst Tati mnie powalił - Mam jednak nadzieję, że byłeś na tyle rozważny, by nie pozostawiać po sobie pamiątek, w postaci dzieci na całym świecie test genialny ,uwielbiam go cudowny

Odcinek boski,a raczej odcinki,uwielbiam twoje opowiadania,we wszystkich się zakochuje,kochana jak ty to robisz ? może dasz mi przepis ?
Hihi Klaudio, dlatego ja postanowiłam ulżyć Wam w tym biernym czekaniu na spotkanie protów i uraczyłam Was ich nim, już teraz Przy okazji dziękuję za wszystkie pochlebne słowa;*

Hihi, nie byłabym chyba sobą Miłoszu, gdybym nie wprowadziła jakichś elementów niespodzianki Cieszę się, że i Ty widzisz w tym opowiadaniu godnego następcę Posłańca - choć, jak właśnie zauważyłeś poprzeczka jest ustawiona niezwykle wysoko. Zresztą sama to czuję, bo muszę przykładać jeszcze większą wagę do słów i pomysłów, które powstają w mojej głowie

Kiniu, ja i obrażanie się?? No coś Ty Miło, że w ogóle wpadłaś i miałaś chęć nadrobić odcinki. Willy'ego i Tatianę planuję wykreować właśnie na idealne rodzeństwo, w którym jedno będzie warte drugiego. A spotkanie protów miało być lekkie, przyjemne i zabawne, a skoro takie właśnie wyszło, to bardzo mnie to cieszy. Tym bardziej, że to taka mała odskocznia od poważnego wątku więzienia i dowiedzenia swojej niewinności Oj, kochana, kochana...Nie ma chyba konkretnego przepisu na twórczość. Grunt to mieć pomysł i rozwijać swój kunszt poprzez zgłębianie nowego słownictwa i zupełnie obcych sobie dziedzin
To dobrze,taka ze mnie wielka gapa,że o wszytskim zapominam.
Rodzęństwo bardzo idealne,pokochałam ich. Spotkanie protów wyszło wręcz idealnie, z wielką chęcia czytałam tą scenkę
No szkoda,że nie ma takiego przepisuby się bardzo przydał. Dokładnie

Pozdrawiam i życzę Ci weny
Hihi przyznaję Kingo, że i na mojej buzi gościł banan od ucha do ucha, gdy tworzyłam pierwsze spotkanie protów A rodzeństwo Montemayor jeszcze nie raz da o sobie w wyjątkowo wyrafinowany sposób, znać. Także chcąc, nie chcąc dopiero poznacie się na ich talencie. Również pozdrawiam


Opierając się o marmurowy parapet, przypatrywała się w milczeniu mężczyźnie, który w ów chwili, wydawał się jej być najbardziej nierozsądnym, na całej kuli ziemskiej. A którego niewątpliwie nigdy, nie podejrzewałaby o sprowadzenie pod swój dach, wybitnie zuchwałej złodziejki. Rzeczywistość okazała się być jednak diametralnie inna. Paco powrócił bowiem z okolicznych lasów, nie tylko w towarzystwie skradzionego konia, ale także z drobną blondynką, uczepioną kurczowo jego szyi. Stąd też gdy teraz, śledziła z uwagą każdy jego ruch, nie dowierzała własnym oczom. Brunet przeszukiwał usilnie zwartość poszczególnych szafek, z nadzieją natrafienia w nich, na chociażby kawałek czystego bandażu.
- Paco, ona chciała ukraść twojego, najlepszego konia - zauważyła z przekąsem, odgarniając za ucho, zbłąkany kosmyk włosów - Zamiast udzielać jej pomocy, winneś powiadomić policję.
- Nie zaczynaj - uciął, rzucając okiem w kierunku salonu, gdzie na miękkiej kanapie, wykonanej z czarnego materiału, spoczywała nieznajoma.
- Cholera, czy ty siebie w ogóle słyszysz?? - oburzyła się Paola, stając naprzeciwko chłopaka. Jej skrzyżowane na piersiach ramiona i zaciśnięte usta stanowiły dobitny przejaw jej protestu.
- Czy to się tobie podoba, czy nie, ona potrzebuje pomocy. A ja nie mam serca odsyłać jej do najbliższego szpitala, który znajduje się dobre dwadzieścia kilometrów stąd - przeczesał dłonią swoje kruczoczarne włosy - Proszę cię, zaufaj mi.
- Żebyś później tego nie żałował - mruknęła na odchodne, po czym opuściła jego dom, trzaskając przy tym wymownie drzwiami. Mężczyzna westchnął przeciągle, a wyjąwszy z zamrażalnika woreczek z lodem, powrócił do salonu. Jego wzrok spoczął na wykrzywionej bólem, twarzy blondwłosej dziewczyny, a następnie na wielkim guzie, który świdrował jego oczy, swoim fioletowym kolorytem.
- Nie sądziłam, że stanę się kością niezgody pomiędzy tobą, a twoją dziewczyną - stwierdziła Nadia, unosząc się delikatnie na rękach. Jej komentarz zaskoczył mężczyznę równie bardzo, co rozbawił. Kąciki jego ust drgnęły zatem w uśmiechu, a jego tęczówki rozbłysły wesołymi iskierkami.
- Paola nie jest moją kobietą - wyznał, nachylając się nad nieznajomą, z wacikiem, nasączonym wodą utlenioną. Przyłożywszy go do jej czoła, zarejestrował cichy jęk, jaki wydobył się z jej gardła.
- Dlaczego też musi to tak piec - wypuściła cicho powietrze z ust, a skupiwszy wzrok na twarzy Paca, dodała - Swoją drogą to dziwne...
- Co takiego?? - zapytał Armendariz, opatrując ranę dziewczyny, plastrem.
- Jeżeli ta cała Paola nie jest twoją partnerką, to w żaden możliwy sposób nie rozumiem jej zazdrości - zaśmiała się cicho - Chociaż...Wszystko można wyjaśnić jednym: miłością.
- Ona mnie nie kocha - zaoponował chłopak - Zresztą, moim zadaniem jest ci tylko pomóc, a nie tłumaczyć się z własnego życia.
- Przyjęłam to do wiadomości, panie gburowaty - rzuciła Nadia, zsuwając się pośpiesznie z kanapy. Jej skręcona kostka, po raz kolejny dała o sobie jednak znać - i to w wyjątkowo brutalny sposób - Psiakrew! - syknęła, wspierając się na drewnianym stoliku.
- Dokądś się wybieramy, pani samowystarczalna?? - Paco uniósł pytająco brwi, a na jego usta wypłynął uśmiech samozadowolenia. Dziewczyna znajdowała się bowiem w takim stanie, że samodzielnie pokonanie długości pokoju stanowiło dla niej, nie lada wyczyn. Nie wspominając już o drodze, prowadzącej do najbliższego przystanku, której niewątpliwie, nawet by nie rozpoczęła.
- Do najbliższego miasta - odpowiedziała, zaciskając zęby ze złości. Jej ucieczka z więzienia nie miała się przecież sprowadzać do izolacji na jakimś pustkowiu. Tym bardziej w sytuacji, gdy przyświecającym jej celem było udowodnienie swojej niewinności.
- Ho-ho, w takim razie powinienem życzyć ci powodzenia. Do najbliższego jest bowiem jakieś piętnaście kilometrów - wyszczerzył zęby w uśmiechu, co tylko jeszcze bardziej wzmogło wściekłość Nadii. Odwróciwszy się zatem w jego stronę, uderzyła go raz i drugi w tors, ledwo trzymając się przy tym na nogach.
- Przestań się naigrywać! - mężczyzna ujął jej nadgarstki w swoje dłonie, powstrzymując tym samym jej dalsze ciosy. Ich spojrzenia w ciągu jednej, krótkiej chwili spotkały się, a serca obojga, zamarły, udaremniając im dobranie odpowiednich słów - Przepraszam - wydukała w końcu blondynka, wbijając wzrok w ziemię.
- To ja przepraszam - mruknął Paco, sadzając ją z powrotem na kanapie - Pozwól, że opatrzę ci kostkę, a następnie zawiozę cię, gdzie tylko będziesz chciała.
- Dobrze...Ale najpierw mogłabym skorzystać z telefonu?? - spojrzała wyczekująco na chłopaka, zsuwając przy tym ze swojej stopy, skarpetkę.

******

Odziana w krótką sukienkę na ramiączkach, wykonaną z połyskujących cekinów i w wysokie, złote szpilki, ściskała w dłoni małą, stylową kopertówkę. Przemierzając kolejne, spowite mrokiem, ulice, kierowała się powoli w tylko sobie znaną stronę. I choć pokonywała je w ostatnim czasie wielokrotnie, to za każdym razem, równie bardzo biła się ze swoimi myślami, nie potrafiąc zaakceptować schematyczności swojego życia. Życia, które zmusiło ją do pracy w klubie nocnym, w chwili, gdy stanęła przed koniecznością opłacenia prawnika Nadii. Życia, które przewidziało dla niej scenariusz bezwartościowej tancerki dla niewyżytych, wysokopostawionych biznesmanów. Westchnąwszy przeciągle, przystanęła pod ekskluzywnym budynkiem, którego neon z nazwą, zapraszał przechodniów, swoją rażącą po oczach, czerwienią.
- Ooo, Vane - starszy ochroniarz ukłonił się leciutko w geście powitania, przyjaźnie się do niej uśmiechając - Klienci już nie mogą się ciebie doczekać.
- Nie wątpię - mruknęła pod nosem, wchodząc do środka. Głośne rozmowy i śmiechy, dochodzące z poszczególnych sal, zwiastowały przybycie prawdziwych tłumów. Przechodząc długim korytarzem, w kierunku przebieralni, do jej nozdrzy, jak co noc, wdarły się nieproszenie, wonie, różnego rodzaju trunków i papierosów, które prócz tancerek stanowiły podstawę bytu, tego miejsca.
- Gatita! Dobrze, że już jesteś. Zaczynamy za pięć minut - Katie obdarzyła ją promiennym uśmiechem, biegnąc w swoim kusym, różowiutkim stroju, w stronę toalet. Odprowadziwszy ją wzrokiem, prychnęła pod nosem na samą wzmiankę swojego pseudonimu arystycznego. Rzuciwszy zaś w kąt swoją torebkę, pociągnęła usta świecącym błyszczykiem, a wziąwszy kilka, głębszych wdechów, ruszyła ku wyjściu na scenę. Przemierzywszy czerwony wybieg, przystanęła przy rurze, a zlustrowawszy wzrokiem otoczenie, poczęła wykonywać swój układ taneczny, w rytm niosącej się z głośników, muzyki.
- Aaaa!! Gatita!!
- Ciśniesz maleńka!!!
- Jest nieziemska!! - krzyczeli, lekko podchmieleni klienci, przyglądając się w zafascynowaniu, kolejnym poczynaniom kobiety. Jej złociste włosy, okalały tajemniczo jej twarz, a zmysłowe usta stanowiły pokusę dla nie jednego z mężczyzn.
- Zdejmij ciuszki, k***a! - ryknął jeden z potężniejszych typów, zbliżając się niebezpiecznie ku podwyższeniu, na którym tańczyła Vanessa - Pokaż nam swoje walory, dziecinko!! - kobieta, niczym jednak niewzruszona kontynuowała swój układ, do chwili, gdy powietrze przeszyła butelka, która dosłownie o milimetry, ominęła jej głowę. Niezdyscyplinowany gość wskoczył zaś na podest i bez chwili namysłu, wymusił na blondynce mokry pocałunek.
- Puść mnie! - syknęła, starając się uwolnić za wszelką cenę, ze szponów barczystego mężczyzny. Ten, niczym jednak niewzruszony kontynuował swoje końskie zaloty dopóty, dopóki u jego boku nie wyrósł przystojny nieznajomy, który powalił go dwoma, sprawnymi uderzeniami. Brunet, odziany w czarną koszulę i równie ciemne jeansy, podał jej swoją dłoń, by ominąwszy nachalnego klienta, sprowadzić ją bezpiecznie z podwyższenia.
- Dziękuję - szepnęła Vanessa, zatracając się na kilka sekund w mrocznym spojrzeniu mężczyzny.
- Do usług - uśmiechnął się nieznajomy, przyprawiając kobietę o szybsze bicie serca.
Teraz dopiero zdałam sobie sprawę, że mimo iż przeczytałam wcześniejsze dwa odcinki to nawet ich nie skomentowałam. Ale nadrabiam.
Od początku podobał mi się sam pomysł, uciekającej kobiety, która chce udowodnić swoją niewinność. I nikt nie mówił, że będzie łatwo. Chociaż Nadia powinna być zadowolona. Dobrze sie stało, ze akurat wpadła w ramiona Paco, nim trafić na kogoś innego. Powinna się cieszyć, a nie narzekać, bo mogła trafić gorzej. Bo ktoś inny mógłby zgłosić kradzież konia, który skradła Nadia. Miała szczęście, że jego właścicielem jest Paco. Podoba mi sie ich duet, chociaż dziwię się, że już na samym początku, tak się dogadują. No, ale cóż... jak sie Paco dowie czegoś więcej, może to różnie być. To zalezy od niego. Ale wydaje się sympatycznym mężczyzną.
Super odcinek

Między Nadią, a Paco iskrzy i to bardzo Lubię czytać ich dialogi, bo zawierają w sobie dużo złośliwości. "Pani samowystarczalna" podobało mi się najbardziej.
Swoja drogą podziwiam go, ze przyjął nieznajomą pod swój dach, w dodatku, że właśnie ta kobieta chciała mu ukraść konia.

A Paola chyba jednak coś czuje do paca lub jest zaborcza.

Vanessa to siostra Nadii tak? A kto ją gra?
Musi naprawdę kochać Nadię, skoro tak się dla niej poświęca. Tańczenie w klubie nie jest niczym przyjemnym, zwłaszcza, gdy robi się to z przymusu.
Kim był owy brunet? Czyżby moim boskim Fabianem Riosem? ;> Cicho liczę, że tak :]
Dzięki Aniu;* Nadia faktycznie powinna cieszyć się z pomyślności swojej ucieczki z więzienia i spotkania takiego miłego i wyrozumiałego mężczyzny, jak Paco - szczególnie, że przyszłość może nie malować się już tak kolorowo.

Gracias, Justyś za odwiedziny;* Cieszę się, że Paco i Nadia nadal utrzymują poziom w Twoich oczach. A kreaowanie uszczypliwości pomiędzy nimi sprawia mi nie lada przyjemność Przy czym sam Paco, jak dotąd zaoferował dziewczynie jedynie pomoc - zważając na jej bolesny upadek z konia.

Vanessa faktycznie jest siostrą Nadii, a gra ją Angeline Moncayo - świetna aktoreczka, na której poznałam się oglądając Mas sabe el Diablo A tożsamość owego bruneta poznać niezwykle łatwo - w końcu kto wygląda najlepiej w czarnych koszulach?? No kto??

A tożsamość owego bruneta poznać niezwykle łatwo - w końcu kto wygląda najlepiej w czarnych koszulach?? No kto??

Tylko i wyłącznie nasz boski Fabian!

Czarna koszula, mroczne spojrzenie i nie ma wątpliwości :

Dull dnia 21:48:54 04-03-12, w całości zmieniany 1 raz
Hihi właśnie - taki opis pasuje tylko i wyłącznie do Fabiana
A, że mam przeogromną chęć stworzenia dla niego kolejnego, zupełnie nowego duetu, stąd też scena z Angeline
Powiem szczerze, że już nabrałam chęci na nowy duet Fabiana i jestem bardzo ciekawa, jak to wyjdzie Mam nadzieję, że mroczne spojrzenie znajdzie odzwierciedlenie w mrocznym usposobieniu :]
I ja jestem tego ciekawa - tym bardziej, że pierwszy raz dałam mu w swoim opowiadaniu, blondynkę do pary. Ale wizualnie mam wyobrażenie jego i Angeline, więc nie powinno być źle A mroku i zła na pewno nie zabraknie.
Ja właśnie też preferuję Fabiana z ciemnowłosymi kobietami, chociaż ta blond aktorka jest ładna i myślę, ze wizualnie pasują
Zacznę od Vanessy, gdyż szczerze mówiąc zaciekawiła mnie bardziej niż scena z protagonistami
Siostra Nadii, zmuszona tańczyć przed takimi zboczeńcami Biedna... Nie stać było ich na adwokata, więc trzeba było się poświęcić Ale w taki sposób? I ciekaw jestem co to za mężczyzna

Nadia nadal koło Paco Ciekawe jak długo będzie musiała go jeszcze "znosić"
Ano właśnie Justyś miałam podobnie. Ale, że szaleństwa są mile widziane, więc myślę, że przypadnie Ci do gustu duet Fabi&Angeline

Dziękuję Miłoszu za komentarz. Cieszę się, że historia Vanessy Cię zaintrygowała. Tym bardziej, że lubię, gdy wątki poboczne są równie rozwinięte, co główny. Przy czym pragnę zauważyć, że nie należy ona do pierwszych lepszych tancerek, które rozierają się na scenie. Ona po prostu wykonuje układ i otrzymuje za to pensję A między Nadią, a Paco dopiero tak naprawdę zaczną się schody
Przeczytałam już wczoraj, ale jak to w tygodniu - nigdy nie mam zbyt wielu czasu na komentowanie, jednak staram się.

Paco jednak okazał się być wspaniałym mężczyzną, jak już po pierwszym odcinku stwierdziłam. Inny facet na pewno nie zachowałby się tak wobec złodziejki, która go okradła - nie dość, że jej nie zaskarżył, to jeszcze udzielił pomocy, będąc równocześnie bardzo miłym. Choć i to też ma inny powód, bo sama Nadia jest bardzo ładną kobietą i o anielskiej twarzy, więc który mężczyzna nie popadł by przy takiej kobiecie w obłęd?
Ciekawi mnie kim jest tak poza tym Paola dla Paco. Widać, że nie jest zadowolona z tego co zrobił i starała mu się to wybić z głowy, jednak mężczyzna był wobec niej nieugięty. Jeśli nie jest o niego zazdrosna, jak sama Nadia wysunęła... to innego wyjaśnienia tej sytuacji nie widzę. Ale co by nie było jak na razie wydała mi się być interesującą postacią.
A wracając do Nadii to strasznie uparta z niej dziewczyna, Paco widocznie też jest bardzo zawzięty. Takie połączenie zdecydowanie mi się podoba.

Nowa postać - Vanessa, kobieta o trudnym położeniu. Nie za pięknie ułożyło jej się w życiu i widać, że jej praca wcale, ani trochę nie sprawia jej przyjemności, a wręcz przeciwnie. Jest to coś czego nie znosi robić, ale nie potrafi też z tego wyjść. I dlaczego Vanessa pracuje... dla Nadii, chcąc opłacić jej prawnika. Zauważyłam, że mają to samo nazwisko, więc wynika, że muszą być bardzo zżytymi ze sobą siostrami. Czyż nie?
Ostatnia scena i mi zaparła dech w piersiach. Vanessa znalazła swojego bohatera, który uratował ją z rąk obleśnego zboczeńca i do tego zbyt nachalnego. Nie mogę się już doczekać kontynuacji tej sceny.
Dziękuję za komentarz Klauduś;* Vanessa i Nadia faktycznie są siostrami, które będą stanowić dla siebie podporę w każdej sytuacji. Na dobre i na złe. Stąd też wyrzeczenie, jakiego podjęła się ta pierwsza, byle by tylko móc opłacić adwokata siostry. Kontynuacja sceny z bruntem na pewno będzie mieć miejsce, więc bez obaw - wszystko przed nami

Co do duetu Nadia&Paco, to masz 100% rację - oboje są dość upartymi ludźmi, którzy jeszcze wielokrotnie będą się ścierać. Obiecuję przy tym jednak, że uczynię wszystko, by nie utracili na swoim uroku
Jak dobrze, że Nadia jednak nie jest sama na tym świecie i ma kogoś bliskiego, który ją kocha i do tego tak bardzo się dla niej poświęca, widać, że łączy je silna więź, a to mnie bardzo cieszy.

Na pewno nie utracą, twoje postacie nigdy nie utraciły swojego uroku, więc i z tą parką na pewno tak nie będzie.

Nie mogę się napatrzeć na twój podpis!
Odcinek jest genialny ;D
Między Nadią a Paco aż iskry lecą ;D To się daje wyczuć w opisach całej sytuacji. Paola zaś na pewno Go kocha i zrobi wszystko by pozbyć się blondynki.

No i poznaliśmy w jakimś stopniu siostrę Nadii, która pracuje w klubie nocnym by spłacić prawnika. Nie ma dziewczyna lekko. Ciekawa jestem kto jej pomógł.

Czekam na kolejny odcinek.
Zważywszy na sytuację Nadii, chciałam jednak, by miała u swego boku kogoś bliskiego, kto nigdy jej nie zawiedzie. A, że oczami wyobraźni widziałam Anę i Angeline, w rolach sióstr, stąd też taki, a nie inny kobiecy duet Co do podpisu Klaudio - to sama jestem nim urzeczona. Misiaczek Joe chyba na stałe zagościł w naszych sercach

Dzięki Aniu za komentarz - cieszę się, że odcinek, jak zwykle przypadł Ci do gustu. A już sama opcja iskier pomiędzy Nadią, a Paco, cieszy mnie podwójnie


Zagłębiwszy się w miękkim fotelu, z kubkiem gorącej herbaty, w dłoni, rzucała co i raz okiem, na stojący nieopodal, telefon stacjonarny. Paco krzątał się cichutko po kuchni, przygotowując przy tym posiłek, którego aromat wypełniał przyjemnie cały dom, a ona analizowała po raz kolejny plusy i minusy ewentualnej rozmowy z siostrą. Nie miała bowiem jakiejkolwiek pewności, że telefon Vanessy nie jest na podsłuchu. Przygryzłwszy nerwowo dolną wargę, wyrecytowała w myślach jej numer, próbując zdecydować się tym samym na, w miarę rozsądne, posunięcie. Sięgnąwszy niepewnie po słuchawkę, utkwiła wzrok w cyferkach, stanowiących jedyny kontakt do niej.
- Nie mogę... - jęknęła, odkładając telefon na swoje miejsce. Zacisnąwszy dłonie w pięści, podniosła się ostrożnie z fotela i bez chwili namysłu pokuśtykała w stronę altanki. Powiew świeżego powietrza w połączeniu z bajecznie zielonym krajobrazem, momentalnie przywróciły jej jasność myślenia. Odetchnąwszy głęboko, wsparła się o drewnianianą balustradę i zapatrzyła w dal.
- Nie powinnaś się przemęczać - zauważył Paco, który ni stąd, ni zowąd znalazł się tuż za jej plecami.
- Błagam, nie mów mi, co mam robić - poprosiła, nader ostrym tonem.
- Nie wiem, skąd w tak drobnej istotce, tyle jadu - mruknął, przewracając wymownie oczami. Nadia rzuciła mu jedynie wściekłe spojrzenie, z trudem powstrzymując słowa, cisnące się jej na usta. Mężczyzna uniósł więc obie ręce w geście kapitulacji i po chwili namysłu, wycofał się ostrożnie w kierunku kuchni.
- Cholera! - dziewczyna uderzyła otwartą dłonią w powierzchnię jednego z filarów, stanowiących fundament piętra. Obejrzawszy się za siebie, odetchnęła cichutko z ulgą, gdy jej spojrzenie nie zarejestrowało w najbliższym otoczeniu, obecności Paca. Chwila wytchnienia nie trwała jednak długo, bowiem na horyzoncie wyrosła sylwetka Paoli - dziewczyny, która od samego początku nie kryła swojej antypatii względem jej osoby. Przymknąwszy delikatnie powieki, policzyła w myślach do dziesięciu, chcąc tym samym zapanować nad swoim wybuchowym temperamentem.
- A ty jeszcze tutaj?? - brunetka prychnęła pogardliwie, przystając obok nieznajomej.
- Mhm... - odparła lekceważąco Nadia, nie uraczając swojej towarzyszki choćby jednym, krótkim spojrzeniem.
- Posłuchaj złodziejko! - warknęła Paola, chwytając blondynkę za ramię - Paco od zawsze miał złote serce...Nie pozwolę zatem, by takie harpie bez skrupułów, jak ty, wykorzystywały je w tak rzekomo bezpretensjonalny sposób!
- Dziewczyno, uspokój się - rzuciła nadzwyczaj swobodnie, Nadia - Zanim się obejrzysz, mnie już tutaj nie będzie.
- Oby...Bo jeśli nie znikniesz w ciągu najbliższych dwudziestu czterech godzin, osobiście wezwę policję - zagroziła, wzmagając uścisk.
- Nie zrobisz tego - uszu obu kobiet dobiegł pewny siebie, głos Paca. Paola spojrzała na niego wyzywająco, jednak pod naporem jego przenikliwego spojrzenia, wbiła wzrok w ziemię, a jej ciałem wstrząsnął dreszcz rozczarowania. Otarłwszy wierzchem dłoni jeden z policzków, opuściła altankę i bez słowa pożegnania, powróciła do swoich obowiązków. Armendariz westchnął przeciągle, odprowadzając sylwetkę brunetki, wzrokiem.
- Podoba ci się - mruknęła z rozbawieniem Nadia, poklepując go znacząco po ramieniu.
- Co takiego?? - uniósł pytająco jedną z brwi - Zamiast pleść głupoty, chodź zjeść ze mną lepiej obiad - dziewczyna uśmiechnęła się pod nosem, a powróciwszy do wnętrza domostwa, zasiadła przy jednym stole z przystojnym właścicielem. Jego czekoladowe tęczówki i charakterystycznie zarysowana szczęka, pokryta kilkudniowym zarostem, mimowolnie przykuwały jej uwagę. Tak więc po raz kolejny przyłapała się na swojej fascynacji, nowo poznanym mężczyzną.
- Czemu mi się tak przyglądasz??
- Hę?? - wyrwawszy się z zamyślenia, nawinęła na widelec kilka pasm makaronu - Nie zwracaj na mnie uwagi.
- Obawiam się, że będzie to niezwykle trudne, zważając na twój cięty języczek i silną osobowość.
- Nie taki diabeł straszny, jak go malują - zaśmiała się - Wiesz...Mogłabym mieć do ciebie ostatnią już prośbę?? - zapytała, a Paco utkwił w niej swój zaintrygowany wzrok - Dostarczyłbyś mą upierdliwą osobę pod wskazany adres??
- Bez problemu - zapewnił, powracając do jedzenia.

Dotarłwszy, w towarzystwie Paca, do centrum miasta, rozglądała się z zaciekawieniem dookoła, chłonąc przy tym całą sobą, klimat poszczególnych ulic i obraz ludzi, zmierzających w tak wielu, różnych kierunkach. Decyzja o nawiązaniu kontaktu właśnie z Lucasem spadła na nią, jak grom z jasnego nieba, podczas posiłku, spożywanego w towarzystwie przystojnego bruneta. Ortega był bowiem jedyną osobą, do której w zaistniałej sytuacji, mogła zwrócić się o pomoc. Żaden z funkcjonariuszy policji, podobnie, jak żaden z wysłanników prawa nie wiedział o jakichkolwiek jej powiązaniach z ów mężczyzną. Z mężczyzną, który w przeszłości tak wiele dla niej znaczył. A którego zdecydowała się chronić w trakcie trwania swojego procesu - nie wspominając tym samym o jego istnieniu, w żadnym z przesłuchań.
- To tutaj... - zauważyła Nadia, nasuwając na głowę kaptur bluzy, pożyczonej od Paca. Mężczyzna zaparkował więc pod, wskazanym przez nią, budynkiem, należącym niewątpliwie do jakiegoś z tych zadufanych w sobie, bogaczy - Dziękuję ci za wszystko, co dla mnie zrobiłeś - wyznała, muskając przy tym delikatnie, jego ciepłą dłoń.
- Cała przyjemność po mojej stronie - jego usta drgnęły w przyjaznym uśmiechu. Dziewczyna skinęła mu na pożegnanie, głową, a otwierając drzwi samochodu, jej wzrok momentalnie spoczął na, tak doskonale znanej jej, sylwetce mężczyzny. Lucas... - wyszeptała w duszy, a w jej oczach mimowolnie błysnęły łzy. Chłopak, którego uważała bowiem za jednego z najbardziej uczuciowych i oddanych, zmierzał właśnie w kierunku wejścia, w towarzystwie dwóch, seksownych blondynek, odzianych w niezwykle krótkie sukienki. Ruchy jego dłoni, zmierzające wzdłuż ich odkrytych pleców, aż do kształtnych pośladków, nie pozostawiały zatem jakichkolwiek złudzeń, co do celowości ów wizyty.
- Wszystko w porządku?? - Paco podążył niepewnie za jej spojrzeniem, analizując zastaną rzeczywistość - Ten chłopak to...?? - po policzku Nadii spłynęła pierwsza, samotna łza, stanowiąca wyraz rozczarowania i żalu.
- Tak...Byliśmy kiedyś razem, ale jak widać, niewiele to dla niego znaczyło... - wyszeptała, próbując opanować drżenie głosu. Spojrzawszy po raz ostatni na Lucasa i jego prawą dłoń, sunącą w okolice ud, jednej z towarzyszek, poczuła, jak serce rozpada się jej na tysiące, drobnych kawałków. Mężczyzna, któremu ufała na tyle bardzo, by nie psuć jego ideanej reputacji, udziałem w procesach sądowych, zawiódł ją na całej linii. Zdradził ją i zabił w niej cały szacunek, jaki do tej pory odczuwała względem jego osoby - To koniec...
- Spokojnie... - zapewnił Paco, nakrywając jej ramię, swoją dłonią - Widocznie nie był ciebie wart.
- Ale... - jęknęła Nadia, przenosząc wzrok na swojego towarzysza - Co ja teraz zrobię?? Nie mam się, gdzie podziać...Nie mam, do kogo zwrócić się o pomoc...
- W takim razie nie pozostaje ci nic innego, jak wrócić w progi pana gburowatego - zasugerował, starając się za wszelką cenę wymazać ten, jakże przykry obraz, z głowy dziewczyny.
- Żartujesz??
- Gdzież bym śmiał.
- Dziękuję. Nie sądziłam, że...
- Ciii... - przerwał jej, delikatnie ją przy tym, przytulając - Pomogę ci. Możesz być tego pewna - Nadia wsparła głowę na jego ramieniu, a z jej gardła wydobył się cichy szloch.

madoka dnia 19:10:10 07-04-12, w całości zmieniany 1 raz
Hehe Paco pokazał Paoli, gdzie jest jej miejsce Dobrze jej jest za takie słowa
Lucas... Jak widać Nadia źle popełniła, nie mieszając go w to całe bagno, w którym jest. Wykorzystał skrupulatnie jej uczucia, aby sam nie miał gorszej reputacji. Gra go znany nam dobrze z EFDE Adrian Carvajal Oczywiście kolejny bogacz, który tradycyjnie chroni swoją dupę(przepraszam za wyrażenie). Jednak widok, którym zostało obdarzona Nadia, wiele o nim świadczy. Na dodatek stanęła przed nie lada dylematem: zadzwonić do siostry, czy też nie. Nie wspominając o ich położeniu. Przecież Nadia na dobrą sprawę jest uciekinierką, a Vanessa jest zmuszana do zaspokajania potrzeb bogatych zboczeńców. Nie mają lekko.
Paola nie przypadła mi do gustu, mimo iż gra czarny charakter. Może kiedy się rozkręci to zobaczymy
Zastanawia mnie, co planuje Nadia. Skoro zamierza udowodnić swą niewinność - nie będzie siedziała na fotelu o Paco w nieskończoność A i nasza Paola, lub sam protagonista musi odkryć, iż nasza bohaterka jest zbiegłą więźniarką, co raczej chyba się stanie w najbliższej przyszłości. Chyba, że szykujesz dla nas coś innego i znowu nas zaskoczysz
Szkoda, że w odcinku nie pojawili się Willy i Tatiana Oboje są takimi pupilkami, o które trzeba z całą pewnością dbać Dlatego składam apel: MUSZĄ POJAWIĆ SIĘ W NASTĘPNYM ODCINKU!
Cholera, napisałam komentarz, ale chyba się nie dodał Postaram się go zatem w jakiś sposób odtworzyć. Paola nie jest chyba tak do końca villaną - raczej bardzo zazdrosną o Paca, kobietką, która wyczuwa zagrożenie w postaci Nadii. Choć na dobrą sprawę, nie mam dla niej idealnie zaplanowanej przyszłości, więc na dobrą sprawę wszystko może się zdarzyć. Co do samej protki, to już wkrótce się przekonasz, że nie należy do osób, które biernie wyczekują na rozwój wypadków. Tym bardziej, że już w kolejnym odcinku...Nie no, to musi być niespodzianka, która będzie miała powiązanie z duetem Willy&Tatiana, więc i Twój apel zostanie pozytywnie rozpatrzony. Dzięki za komentarz, Miłoszu;*

Cholera, napisałam komentarz, ale chyba się nie dodał Postaram się go zatem w jakiś sposób odtworzyć. Paola nie jest chyba tak do końca villaną - raczej bardzo zazdrosną o Paca, kobietką, która wyczuwa zagrożenie w postaci Nadii. Choć na dobrą sprawę, nie mam dla niej idealnie zaplanowanej przyszłości, więc na dobrą sprawę wszystko może się zdarzyć. Co do samej protki, to już wkrótce się przekonasz, że nie należy do osób, które biernie wyczekują na rozwój wypadków. Tym bardziej, że już w kolejnym odcinku...Nie no, to musi być niespodzianka, która będzie miała powiązanie z duetem Willy&Tatiana, więc i Twój apel zostanie pozytywnie rozpatrzony. Dzięki za komentarz, Miłoszu;*

Aha Rozumiem Czyli Paola nie ma zaplanowanej przyszłości
Haha Niespodzianka z Aną, Aylin i Fabianem to musi być coś
Ma zaplanowaną tą najbliższą przyszłość, ale opcja uczynienia z niej czarnego charakteru jest bardzo kusząca A ta niespodzianka będzie miała miejsce jeszcze dodatkowo z Angeline (Vanessa), także myślę, że będzie ogniście
Podobają mi się te scenki z Paco i Nadią. Fajnie to rozegrałaś. Z poczatku nie sądziłam, że główni bohaterowie tak szybko złapią wspolny kontakt, więc tym bardziej intrygujesz, bo w końcu chyba coś musi się stać, aby nie było tak słodko. I tego się boję. Przynajmniej jest ktoś na kim Nadia może liczyć i polegać, wie że Paco jej pomoże, bo zawiodła się na swoim ukochanym, który okazał sie dupkiem.
Ta telenowela mnie dosłownie pochłonęła i jest tuż za Posłańcem. Mam nadzieję, że już nic tego nie zmieni.
Ten odcinek bardzo mi się podobał. Widać, że mimo wszystko między protami zaczyna nawiązywać się nić porozumienia.
Bardzo ciekawi mnie postać Pauli. Czy ona czuje coś do Paca, czy nie? W każdym razie nowa przybyszka bardzo jej nie pasuje i chyba zrobi wszystko, aby ją wykurzyć. Swoją drogą już widzę jej minę, gdy Paco przywiezie Nadię znów do domu
Nadia przeżyła nie lada rozczarowanie Mężczyzna, który w jej mniemaniu miał jej pomóc, okazał się zwykłym draniem. To musiało ja zaboleć. Dobrze jednak, że ma przy sobie Paca, który mimo wszystko jej pomaga. Swoją drogą ciekawa jestem co nim kieruje? Niespotykana dobroć?
Dzięki dziewczyny;*

Aniu, cieszę się, że początki przypadły Ci do gustu. Choć właśnie, jak wspomniałaś, przedstawiona tutaj słodkość nie może trwać wiecznie. A, że Nadia jest zbiegłą więźniarką, oskarżoną o morderstwo, tak więc ów fakty muszą odegrać znaczącą rolę zarówno w jej życiu, jak i w życiu Paca.

Wow, Justyś - miło wiedzieć, że Posłaniec znalazł w Twoich oczach, godnego następcę Postaram się zatem, by to dobre wrażenie nie prysło, niczym bańka mydlana. Co do bohaterów, to zazdrość Paoli mówi chyba sama za siebie...Choć jej dalsze losy dopiero kreują się w mojej głowie. A co kieruje Paco?? Hmm, myślę, że ta niespotykana dobroć z jego strony, faktycznie odgrywa tutaj znaczącą rolę. Chociaż, jakby nie patrzeć, blondynka niewątpliwie go intryguje i szokuje - dzięki czemu zamiast się oddalać, jedynie się do niej zbliża
Mnie również to opowiadanie równie mocno za interesowało co np moje ulubione Vendido jeśli chodzi o twoje dzieła

Najbardziej chyba przypadły mi do gustu przepychanki słowne pomiędzy Paco, a Nadią
Nadia znalazła się w kiepskim ułożeniu. Bała się zadzwonić do swojej siostry, więc wpadło jej do głowy, że powinna może spotkać się z Lucasem, którego naprawdę musiała kochać - inaczej nie chroniłaby go przed policją i nie ominęłaby go w swoich zeznaniach. Jednak ta miłość okazała się być wielką pomyłką dla niej i to co zobaczyła musiało ją równie mocno zaboleć... eh, biedaczka. Tak sobie myślę, że facet nieźle sobie skorzystał. Omamił kobietę, która przez cały czas myślała, że łączy ich coś pięknego, a potem wykorzystał w taki sposób, że wymigał się zapewne od więzienia, a ona przez niego musiała siedzieć. Takie są moje spekulacje, ale niekoniecznie mogą być słuszne. Jednak co to tego, że Lucas jest świnią nie mam żadnych wątpliwości.
Jak dobrze, że nasz książę wyciągnął do niej pomocną dłoń. Musi być naprawdę bardzo zauroczony nowo poznaną kobietą, bo zaproponował jej by wróciła do jego hacjendy i żeby tam właśnie się zatrzymała. Paco po raz kolejny pokazał gest i udowodnił, że jest naprawdę wspaniałym i wartym zachodu mężczyzną. Brawo!

Tak się też zastanawiałam... na temat Paoli. Kim ona właściwie jest dla Paco? Chyba musi być w nim zakochana, a co najmniej on musi jej się bardzo podobać. Może byli kiedyś razem ze sobą... albo i nie? Chciałabym, żebyś w najbliższym czasie rozwiała moje wątpliwości, bo chcąc nie chcąc jej postać bardzo mnie zaciekawiła. Mimo, że jest zbyt pewna siebie i trochę zadziorna to i tak zdobyła u mnie punkty, bo naprawdę cenię takie uparciuchy jak one. I być może intrygantki.
To ja się cieszę i dziękuję, że tworzysz to dzieło Jest bardzo w moim guście
No to chyba Paola ma pecha, bo to nasza blondyneczka skupia na sobie teraz całą uwagę Paca :]
W moim guście również Justi, choć na dobrą sprawę jest tak dalece inne od pozostałych - a przynajmniej jeżeli chodzi o humor i spięcia między głównymi bohaterami. Co do Paoli, to faktycznie obecność Nadii jest bardzo nie po jej myśli

Dzięki Klauduś za odwiedziny;* Postać Paoli na pewno nabierze na znaczeniu w najbliższym czasie - także chcąc, nie chcąc poznamy wartość jej miejsca w życiu Paca A nasza biedna Nadia fatalnie ulokowała swoje uczucia, przez co przyszło jej cierpieć. Lucas okazał się być typowym, zamożnym człowiekiem, który zmienia kobiety, jak rękawiczki. A który na dobrą sprawę ma gdzieś poświęcenie dziewczyny, jakie miało miejsce w przeszłości. Dlaczego jednak tak się zachował, a nie inaczej - dowiemy się w przyszłości. Planuję bowiem dla niego niecne powiązania z innymi bohaterami
Muszę przyznać,że Paco to jest bardzo miły mężczyzna,dobry,uczynny. Nadia ukradła mu konia a on ją jeszcze do siebie przygarnął,to może jedynie o czymś świadczyć. Cieszę się,że postanowiłaś z Paca zrobić tak sympatyczną osóbkę.
Nadia chroniła Lucasa przed policją , ponieważ coś niego czuła,no ale teraz zawiodła się na nim i to bardzo,tak bardzo,że sprawiło jej to ogromny ból,no ale mam nadzieje,że ten ból z czasem uleczy Paco
Przeczytałam i muszę powiedzieć, że mi się podoba
Delicjo123, dziękuję

Cieszę się Kiniu, że postać Paca przypadła Ci do gustu. Chciałam bowiem uczynić z niego takiego sympatycznego chłopaka z sąsidztwa, na którego zawsze można liczyć Co do Lucasa, to mam pewne niecne plany, ale, co z nich wyjdzie, zobaczymy w przyszłości. Dzięki kochana;*
Paco jest cudowny,naprawdę można na nim polegać,a jednak jest jakiś dżentelmen na tym świecie. I powiem szczerze,że udało ci się z niego uczynić sympatycznego chlopaka,oj bardzo. Aj wiedziałam Lucas będzie zły,jestem ciekawa jakie będzie z niego źiółko. Już chcę te niecne plany,w twoim wykonaniu będzie idealnie. Uwielbiam twoje opowiadania a wręcz kocham
Uwielbiam duet Nadia i Paco. Są wspaniali. Zaś Paoli nie znoszę. Ten Lucas to też niezły gagatek. Jestem ciekawa co się wydarzy w kolejnych odcinkach.
Dzięki Aniu;* Paola i Lucas będą chyba zmierzać powoli w ulubionym przeze mnie kierunku, czyli tym złym - no, ale przekonamy się o tym w przyłości.

Kiniu, cieszę się, że moje opowiadania tak bardzo przypadły Ci do gustu.


Otworzywszy leniwie oczy, spojrzał niechętnie na budzik, a następnie przeniósł wzrok na leżącą tuż obok brunetkę. Jej piersi falowały w rytm jej oddechu, a jedna z dłoni spoczywała bezpiecznie na jego nagim torsie. I o ile jej rozanielony, senny uśmiech zdawał się wyrażać samozadowolenie z wspólnie spędzonej nocy, to jego własne odczucia jakże dalekie były od upragnionej satysfakcji. Ogrom niedosytu, który w nim wzbierał, o ironio nie wynikał wcale z niedoświadczenia partnerki, ale z wewnętrznych pragnień, które w tajemniczy sposób wiązały się z osobą, nowo poznanej blondynki. Tancerki, w której obronie stanął poprzedniego wieczora, a która zniknęła mu z pola widzenia, nim zdążył poznać, chociażby jej imię. Uśmiechnąwszy się leciutko pod nosem, wyswobodził się od, zaczynającej przytłaczać go powoli swoją obecnością, kobiety i wysunął się z łóżka. Sięgnąwszy do odpowiedniej przegrody walizki, której, ku swojemu rozbawieniu, nie zdążył jeszcze rozpakować, uraczył się paczką papierosów. Odpaliwszy jednego z nich, przystanął zupełnie nagim przy oknie, które otworzył na oścież, wpuszczając do środka rześkie, poranne powietrze.
- Cholera, gdzieś ty się podziewał całą noc!! - wypaliła Tatiana, wpadając z impetem do jego pokoju. Jej wzrok momentalnie spoczął na kształtnych pośladkach brata, który bez krzty skrępowania, nadal popalał papierosa.
- Pewne nawyki nigdy się nie zmieniają - zauważył, a kąciki jego ust drgnęły w rozbrajającym uśmiechu - Powinnaś coś o tym wiedzieć.
- Willy??... - ich uszu dobiegł zaspany głos nocnej towarzyszki mężczyzny. Tatiana momentalnie odwróciła się na pięcie, dostrzegając tym samym czarną czuprynę, wystającą spod śnieżnobiałej kołdry. Przewróciwszy wymownie oczami, przystanęła tuż nad sylwetką zdezorientowanej dziewczyny.
- Widzę, że nie próżnujesz braciszku - zaśmiała się ironicznie, piorunując kobietę wzrokiem - Która to już w tym tygodniu?? Piąta?? A może dziesiąta??
- Tat...Nie zaczynaj - mruknął Willy, gasząc papierosa o marmurowy parapet - Palomito, ubierz się. Obiecuję, że zadzwonię do ciebie, gdy tylko dojdę do porozumienia z siostrą - dziewczyna wstała więc pośpiesznie z łóżka i ubrawszy się w biegu, opuściła rezydencję Montemayorów, nie oglądając się przy tym ani razu za siebie. Mężczyzna sięgnął zaś po swoje spodnie i wciągnąwszy je na siebie, rzucił Tatianie pytające spojrzenie.
- Pamiętasz kobietę, która została oskarżona o morderstwo naszego ojca, prawda?? Nadia Samaniego, skazana na trzydzieści lat pozbawienia wolności...
- Mhm, jakże mógłbym zapomnieć. Trajkotałaś o niej przez dobrych, kilka tygodni, dopóki na podstawie prawomocnego wyroku sądu, nie znalazła się za kratami. Nie rozumiem jednak, dlaczego po raz kolejny powracasz wspomnieniami do jej osoby??
- Bo wspomnienia powróciły - warknęła, przysiadając na skórzanym fotelu - Ta suka uciekła z więzienia, a naszym zadaniem jest ją dopaść i pomścić śmierć naszego rodziciela, rozumiemy się??
- Moment, moment - Willy przystanął na wprost siostry i wbił w nią swój przenikliwy wzrok - Może jestem bezczelnym draniem i playboyem, ale na pewno nie jestem mordercą. Mogę zatem pomóc ci ją odnaleźć, ale nie przyczynię się do ewentualnej śmierci tej dziewczyny.
- Nawet bym cię o to nie poprosiła. Znając twoje zapędy zamiast ją zabić, pewnie byś ją zerżnął - burknęła, wysuwając przy tym z kieszeni szlafroka kilka fotografii - Twoim zadaniem będzie zbliżyć się do jej siostry, Vanessy. Musisz zdobyć jej zaufanie na tyle bardzo, by gotowała była zdradzić ci wszystkie informacje, dotyczącej Nadii. Łącznie z jej aktualnym miejscem pobytu - Willy wyciągnął dłoń po jedno ze zdjęć, a dostrzegłwszy na nim twarz nieznajomej tancerki, zamarł z wrażenia. I choć pragnął właśnie z nią spełnić swoje erotyczne fantazje, to obawiał się, że cel, przyświecający Tatianie może skutecznie opóźnić ich realizację.

******

Przetarłwszy zaspane oczy, rozejrzała się niespokojnie po sypialni Paca, dopiero po chwili uświadamiając sobie rzeczywistość, w jakiej przyszło się jej znaleźć. I choć mężczyzna okazał się być prawdziwym aniołem, który nie tylko przygarnął ją chwilowo pod swój dach, ale także odstąpił jej swój pokój, to jej własne sumienie w brutalny sposób zakłócało harmonię tego miejsca. Jako zbiegła więźniarka wykorzystywała bowiem z premedytacją jego dobroć i złote serce. A on sam, niczego nieświadomy udzielił schronienia kobiecie oskarżonej o zabójstwo. Ba, kobiecie skazanej na trzydzieści lat więzienia.
- Jezu... - jęknęła, opuszczając posłanie. W przydużej koszulce Paca, sięgającej jej połowy uda, poczłapała cichutko w stronę kuchni, gdzie ku swojej uldze, nie zastała go. Na stole czekały już jednak na nią świeże tosty i dzbanek, jeszcze gorącej kawy. Jej wzrok spoczął jednak na malutkiej karteczce, zapisanej wzorowo czytelnym, jak na mężczyznę, pismem:

"Obowiązki wzywają - gdybyś czegoś potrzebowała, będę w stajni.
P.S. Nie myśl jednak, że codziennie pozwolę ci tak długo spać..."

- Wariat - zaśmiała się pod nosem, zasiadając do przygotowanego przez niego śniadania. Pochłonąwszy je w zastraszającym tempie, upiła kilka łyków kawy, a pokuśtykawszy w stronę zlewu, poczęła zmywać wszystkie, znajdujące się w nim, naczynia. Podśpiewując cichutko pod nosem, po raz pierwszy od ostatnich czterdziestu ośmiu godzin poczuła się wyjątkowo spokojnie. A co najważniejsze, bezpiecznie.
- Zapomniałem wo... - urwał Paco, przystając w progu kuchni. Zlustrowawszy wzrokiem szczupłe nogi dziewczyny i jej odzianą, jedynie w jego koszulkę, sylwetkę, poczuł wzbierającą suchość w gardle. I może spróbowałby dojść do siebie, gdyby nie słodki uśmiech, którym dziewczyna obdarzyła go na powitanie - ...worków na paszę - dokończył, delikatnie zachrypniętym głosem.
- Nie musisz mi się tłumaczyć, w końcu to twój dom - zauważyła z rozbawieniem Nadia, gdy mężczyzna postąpił kilka kroków naprzód.
- Mhm, masz rację - mruknął, choć jego serce nadal, zaskakująco mocno, trzepotało w piersi. Przystanąwszy obok Nadii, otworzył jedną z kuchennych szafek, z której wyjął potrzebne mu rzeczy. Jej bliskość, skutecznie go jednak rozpraszała - i coraz częściej zdawał sobie z tego sprawę. Zaczerpnąwszy głęboko powietrza w płuca, skrzyżował z nią swój wzrok, odczuwając nieprzemożoną chęć wzięcia jej w ramiona. Nawet o tym nie myśl! - zganił się w duszy, odsuwając się na bezpieczną odległość.
- Mógłbyś podać mi jeszcze tamte kubki?? - blondynka wskazała głową naczynia, znajdujące się na obszernym parapecie. Paco westchnął przeciągle, a pochwyciwszy oba przedmioty, podał je dziewczynie. Muśnięcie jej szczupłej dłoni sparaliżowało go jednak na tyle bardzo, że jeden z kubków wysunął się mu z ręki i rozbił z impetem na posadzce.
- Przepraszam, zaraz to posprzątam - zapewnił, jednak Nadia pochwyciła leciutko jego dłoń i obdarzyła go krzepiącym uśmiechem.
- Zły dzień??
- Podobno nie muszę ci się tłumaczyć - rzucił nader ostro Paco, zdezorientowany emocjami, jakie targały jego osobą w obecności nowo poznanej dziewczyny. Pochyliwszy się nad rozbitym naczyniem, począł zbierać jego odłamki, przeklinając w duszy swoją oschłość względem Nadii.
- Bo nie musisz - odparła cicho - Zostaw, sama się tym zajmę - zrównawszy się z mężczyzną, odebrała od niego kawałki potłuczonego kubka i wrzuciła je do kosza na śmieci.
- Paco...Weterynarz przyjechał - oznajmiła zdyszana Paola, wbiegając z uśmiechem do pomieszczenia. Mina, momentalnie jej jednak zrzedła, gdy tuż obok ukochanego, dostrzegła skąpo odzianą, złodziejkę - Co ona tutaj do cholery robi??!!
Hmm... Rodzeństwo Mantemayerów szykuje się do wyeliminowania Nadii. Chociaż Willy ma inne zasady, co mnie w pewien sposób cieszy. Już ma chrapkę na Vanessę Ciekawe, oj ciekawe co się będzie działo Chociaż mam nadzieję, że będzie "bombowo"

Natomiast blondynka żyje sobie spokojnie w domu Paca. Czuje się skrępowana. W końcu jest zbiegłą więźniarką, która wykorzystuje dobroć mężczyzny, jak napisałaś Ale nareszcie wiem za co została skazana
Otóż to - Tatiana i Willy są, co prawda rodzeństwem, jednak ich światy rządzą się innymi prawami. Co nie oznacza, że nasz playboy będzie przysłowiowym "świętym" - bo już raczej nim nie jest A Nadia niech się cieszy chwilowym spokojem, bo jest on ewidentnym przykładem ciszy przed burzą

P.S. Czy ja dobrze widziałam, że usuwasz opowiadanie "Trece dias"??

Otóż to - Tatiana i Willy są, co prawda rodzeństwem, jednak ich światy rządzą się innymi prawami. Co nie oznacza, że nasz playboy będzie przysłowiowym "świętym" - bo już raczej nim nie jest A Nadia niech się cieszy chwilowym spokojem, bo jest on ewidentnym przykładem ciszy przed burzą

P.S. Czy ja dobrze widziałam, że usuwasz opowiadanie "Trece dias"??

Świętym już na pewno nie będzie Jednak może na końcu się zmieni? To zależy tylko od Ciebie. Właściwie Vanessa to siostra kobiety, która "zamordowała" jego ojca To świadczy też na niekorzyść rozwinięcia tej postaci na pozytywną postać - ale to dobrze!
Czyli dałaś Nadii troszeczkę odpocząć, aby nabrała siły na kolejne "przygody"?

Tak... Nie miałem już właściwie ochoty na pisanie, właściwie przy "Tres mujeres, uno problema" też, ale już mam w głowie wszystko i czasem dopiszę parę zdań. Natomiast do "Trece dias" już zdania mi się nie kleiły. Może to brak czasu, ze względu na ładną(nie mówię o tym tygodniu), bo wiosna Ale lepiej coś zakończyć wcześniej niż się z tym męczyć. Chciałem też dać do archiwum, ale już raz dawałem, a wątpię by to też coś dało. Na razie pisze odcinek do "Tres mujeres..." i "Cuando me tempo que" które planuję wstawić za dwa miesiące
Względem Willy'ego mam już określony plan działania - jednak, czy nie ulegnie on zmianie?? Przekonamy się w przyszłości. A Nadia faktycznie musi nabrać sił, bo nawet nie domyśla się, co też los dla niej zgotował

Rozumiem, rozumiem - aczkolwiek uważam, że szkoda będzie tego opowiadania. Tym bardziej, że wiele kwestii było jeszcze do wyjaśnienia. No, ale cóż...Skoro i ochota i wena Ci do niego minęła, to masz rację - nic na siłę
Więc tak, kiedy pierwszy raz pojawiła się Tatiana wraz ze swoim bratem zastanawiałam się jaki mają z tym wszystkim związek, ale teraz wiemy. Nadia została podejrzana za zabójstwo ich ojca. Teraz jestem ciekawa ich przeszłości. Skąd się znali? Kim był dla Nadii ojciec rodzeństwa? Jakie były wzajemne ich relacje? Mam nadzieję, że z czasem zacznie to wychodzić na jaw. a teraz Tatiana chce pomścić swojego ojca, chociaż trzeba przyznać, że jej o wiele bardziej na tym zalezy niż mężczyźnie. Co prawda chyba zmierza pomóc kobiecie, ale nie zamierza zajmować się tą sprawą na tyle ile Tatiana.

Dobrze czytać o tym jak Nadia czuje się bezpiecznie, chociaż jak sama wyżej wspomniałaś, to tylko chwilowa cisza przed burzą. Więc pewnie już niedługo nie będzie taka dobrze jak jest teraz. I się zaczną kłopoty. Nie tylko jej sprawy związane z morderstwem, ale także pewnie chodzi o kontakty jej i Paca. Nad czym ubolewam najbardziej.
Dzięki Aniu;* Zapewniam, że z czasem wszystko zacznie nabierać na jasności, a tym samym na wyrazistości. A wiązać się to będzie z masą intryg i niedomówień, czyli tym, co bardzo często stanowi podstawę takich opowiadań.
Willy to niezły playboy... Haha! Póki co jako tako go lubię. A jak bd dalej to się okaże. Facet ma teraz problem bo nieznajoma tancerka to Vanessa- siostra Nadii. Co on teraz zrobi ? Tatiana jest mściwa... Mam do niej podejrzenia, ale na razie zachowam je dla siebie a gdyby które kol wiek się okazało prawdą lub nie wtedy Ci o tym powiem ;D

Scenka w domu Paco piękna. Do momentu az nie pojawiła się tamta. Już ona pewnie bd chciała coś zrobić Nadii.

Czekam na kolejny odcinek i od razu informuję, że albo dziś albo jutro dodam odcinek do swojego opowiadania.
Kolejny genialny odcinek. Kocham to opowiadanie

Willy jest moim ulubieńcem zdecydowanie Chociaż zapewne to dla Ciebie żadne zaskoczenie
Już ja widzę, jak on oddzwoni do Palomity
Podobają mi się też jego relacje z siostrą, która jest strasznie zdeterminowana, aby zniszczyć Nadię.

Widać, że Nadia spodobała się Pacowi Aż musiał się biedaczek zganić w duszy Między tą dwójką aż iskrzy. W końcu ogień się wznieci :]

Paola zobaczyła, że konkurentka wróciła. Będzie się działo!
Mimo całej tej złości Paoli do Nadii jakoś na razie darzę ją jakąś sympatią. Może to dlatego, że nie przybliżyłaś nam bardziej postaci tej bohaterki. Tylko pojawia się ona sporadycznie, gdzie ukazuje swoją tak jakby zazdrość względem Nadii, która ma dobry kontakt z Paco. Mam dlatego nadzieję, że niedługo przybliżysz nam postać Paoli i jak ona to odbiera.
Gracias dziewczyny;*

Aniu:D, wiem, że natura Willy'ego nie każdemu musi odpowiadać, ale w tym miejscu muszę szepnąć, że on tak naprawdę dopiero się rozkręca A Twoje przypuszczenia względem Tatiany bardzo mnie ciekawią - więc może jednak pochwalisz się nimi

Oj, Justyś, Ty wiesz, jak zmotywować człowieka do dalszego pisania. Cieszę się, że ów opowiadanie trzyma nadal odpowiedni poziom w Twoich oczach. Willy jest i moim ulubieńcem - zresztą nie sposób, nie wyobrazić sobie w tej roli Fabiana, prawda?? On jest stworzony do wcielania się w role takich hot lovelasów A ogień między Nadią, a Paco na pewno w końcu się wznieci - pytanie tylko, czy będzie miał możliwość bytu.

Co do Paoli, Aniu, to obiecuję przybliżyć Wam i jej osobę. Tym bardziej, że coraz bardziej skłaniam się ku opcji, zatrzymania jej na dłuuużej w opowiadaniu
Fabian w takiej roli, to cud, miód

Dull dnia 12:42:05 10-04-12, w całości zmieniany 1 raz
Odcinek super
Uwielbiam rodzeństwo,już nie mogę się doczekać ich planu jaki wymyślili. Widać Tatiana wciąż nienawidzi Nadi i zrobi wszystko,aby zniszczyć jej życie i żeby znów trafiała do więzienia. A Willi jak zawsze zabawia się z pierwsza lepsza i podejrzewam,ze nigdy mu się to nie znudzi.
Paco wyraźnie poczuł coś do Nadi,normalnie sparalizowal się jej widokiem,widać bardzo mu się spodobała i trudno mu będzie powstrzymać się przed nią,by jej nie pomalować. Dla Paco Nadia to jak narkotyk.
Czekam na kolejny odcinek
Ostatnio sporo mi się narobiło zaległości wśród opowiadań, ale u Ciebie chyba żadnych zaległości nie mam, prawda?? Pytam bo mogłam coś przeoczyć bo nie zawsze zdarzało mi się zaglądać w ten dział.

A więc mężczyzną, który miał okazję poznać Vanessą i zostać nią zauroczony jest Willy. I mimo wszystko panienka z którą nasz amant się przespał nie dała mu żadnych satysfakcji, gdyż nie może zapomnieć o kobiecie, która zawładnęła jego głową i jej urok osobisty utkwi mu chyba na bardzo długo w jego główce. Nie sądziłam, że z niego taki kobieciarz, ale cieszy mnie to, bo taki mi się zdecydowanie podoba. Jednak jego szyki niestety musiała popsuć nieco siostra, której zależy jedynie na śmierci Samaniego i dlatego wpadła na ten brutalny plan by Willy zbliżył się do Vanessy i wyciągnął z niej nieco informacji na temat jej siostry. Tego Willy jednak nie przewidział. Miał całkiem inne zamiary co do nowo poznanej kobiety, a tu jednak będzie musiał wywrócić je do góry nogami. Coś czuję, że i dla Vanessy i dla Willy'ego może to skończyć się nie całkiem dobrze.

Nadia i Paco coraz bardziej mają się ku sobie. A Paco zniewolił widok kobiety w samej koszuli, dlatego jego zachowanie było co najmniej dziwne wobec niej. Pierw był zachwycony, a potem był oschły wobec kobiety, która od razu to wyczuła. Powinna jednak zauważyć jak mężczyzna na nią spoglądał, bo mi na pewno nie umknęłoby takie spojrzenie.
Na nieszczęście tą scenkę jakże piękną musiała im przerwać Paola, która zawsze wie w jakiej chwili i w jakim momencie ma się pojawić. Ta to dopiero ma oko. I od razu wściekła się, że Nadia nadal jest na hacjendzie, a co najgorsze od razu pomyślała zapewne, że tych dwójkę coś łączy. Ale ona jest zazdrosna. Strasznie mnie intryguje i ciekawi jak układało im się przed pojawieniem się Nadii. Byli parą?? Czy może tylko ona zawsze była ku niemu, ale on tego nie zauważył? Albo ją odrzucił? Obyś rozwiała szybko moją ciekawość.
Kiniu, Nadia faktycznie zaczyna być dla Paca swego rodzaju narkotykiem, uzależnieniem, przed którym jeszcze trochę się wzbrania. Jednak, czy możliwy jest jakikolwiek związek ze zbiegłą więźniarką?? Oto jest pytanie Sam zaś Willy jest urodzonym kobieciarzem i wątpię, by w najbliższej przyszłości miało się to zmienić

Hmm, nie wydaje mi się, żebyś miała u mnie, Klauduś jakieś zaległości. Hihi, ale mówi to osoba, która sama zabiera się dopiero za ogarnięcie swoich dzieł, z racji chwili wolnego czasu, więc nie wiem, czy brzmię wiarygodnie Wracając do opowiadania, to dość specyficzne zachowanie Paca miało na celu przedstawienie jego wewnętrznego rozdarcia. Z jednej strony ma bowiem do czynienia z piękną, pociągającą kobietą, z drugiej zaś, ze swego rodzaju złodziejką, na temat której tak naprawdę nie za wiele wie. Żeby tego było mało - Paola za każdym razem stosownie go podjudza, starając się pogrążyć Nadię w jego oczach. Co do samej brunetki, to jak już obiecałam Ani, na pewno przedstawię Wam zarys jej bohaterki i relacje łączące ją z Paco

Z kolei Twoje przeczucia względem Vanessy i Willy'ego mogą się ziścić, choć to jeszcze nic pewnego. Zważając jednak na charakter Tatiany i jej rządzę zemsty, wszystko jest możliwe
No tak,lecz on o tym nie wie,ze to wiezniarka,ale swoją droga ciekawe jak by to przyjął,czy nie wyrzucił by ja ze swojego domu,czy raczej chronił by ja przed koszmarem,w końcu coś do niej czuje. Ale wszystko jest możliwe,nie ma rzeczy niemożliwych. O tak Willy to naprawdę kobieciarz i z tego nie zrezygnuje. Ale widzę,ze to jego siostra jest bardziej zła niz on sam.
Tatiana faktycznie jest dużo bardziej niebezpieczna niż Willy - o czym zapewne jeszcze nie raz się przekonamy. A jak zarezguje Paco, gdy prawda na temat Nadii wyjdzie na jaw?? Przekonacie się w ciągu najbliższych odcinków



Aniu:D, wiem, że natura Willy'ego nie każdemu musi odpowiadać, ale w tym miejscu muszę szepnąć, że on tak naprawdę dopiero się rozkręca A Twoje przypuszczenia względem Tatiany bardzo mnie ciekawią - więc może jednak pochwalisz się nimi



Niestety, ale nie pochwalę się na razie nimi. Może gdzieś tak po kolejnych dwóch odcinkach ;DD
Moja intuicja mi podpowiada,ze Tatiana to będzie wielka zbrodniarza,a jej brat być moze kiedyś się do niej przyłączy,ale tak mi się tylko zdaje,mogę się mylić. A jeżeli chodzi o Paco,to się właściwe zastanawiam jak on moze na zareagować,z jednej strony mi mówi,ze będzie chciał się jej pozbyć,ze strachu przed policja,ale wydaje mi się,ze nie będzie mógł się z nią rozstać bo jednak cos do niej czuje,mało ale czuje,no ale zobaczymy co będzie dalej.
Zapewniam Cię Kiniu, że otrzymasz odpowiedzi na wszystkie swoje pytania i domysły - z biegiem odcinków wiele kwestii zacznie się bowiem klarować: w lepszą, bądź w gorszą stronę
To ja już nie mogę się doczekać.
A jeszcze takie pytanie,czy nasz kochany Willy będzie pojawiał się bardzo często,czy rzadko ?
Willy będzie się pojawiał niewątpliwie bardzo, bardzo często - tego możesz być akurat w 100% pewna

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

burdelmama.opx.pl