Vendido - odcinek 22

"SPRZEDANA"



Noc.
Zimna cela spowita mrokiem.
Ciepły oddech mężczyzny na nagim ramieniu.
Mężczyzny, który nie wzbudza w niej żadnych uczuć, prócz odrazy i nienawiści.
Nie tak miało wyglądać jej życie.
Nie tak miały prezentować się jej relacje z płcią przeciwną.
Rzeczywistość była jednak inna.
Cholernie brutalna i niesprawiedliwa.
Została sprzedana.
Uprowadzona.
I wysłana na pożarcie typów, o wyrafinowanych fantazjach erotycznych - po jej policzku toczy się samotna łza, a w myślach pobrzmiewa tylko jedne, rozpaczliwe pytanie: "Dlaczego?".

Obsada:



Livia del Moral (Carmen Villalobos)



Rafael Valverde (Michel Brown)



Pablo del Moral (Fabián Ríos)



Sofia Salazar (Sofía Lama Stamatiades)



Ricarda del Moral (Lilia Aragón)



Elena Ocampo (Lisette Morelos)



Tiberio Ruiz (Roberto Mateos)



Aaron Reyes (Miguel Varoni)



Daniel Morales (Rafael Amaya)

W pozostałych rolach między innymi: Khotan Fernández Tapajos, Ana Layevska i Marcelo Córdoba.

madoka dnia 18:42:22 07-08-12, w całości zmieniany 23 razy

---

Nie no Monika, pojechałaś po całości!!!!! Michael Brown i Fabian Rios w jednej telenoweli, to miód na moje serce Ach, och, ech!!! Chcesz, żebym się całkiem rozpłynęła?!?!?!?

A kogo będzie grał Fabcio? Villana?

Dull dnia 21:21:14 10-11-11, w całości zmieniany 1 raz
Hihi oczywiście, że chcę! Bo nie jestem na tyle egoistyczna, by rozpływać się w pojedynkę

A nasz kochany Fabian tym razem nie zagra villana...Mogę ewentualnie podszepnąć, że jego postać będzie jedną z najbardziej znaczących dla całego wątku "sprzedaży"
Nie mogę się wręcz doczekać, bo bardzo mnie zainteresowałaś

---

Niezwykle mnie to cieszy - postaram się zatem, jak najszybciej skomponować pierwszy, wprowadzający odcinek
Ja też czekam na 1 odcinek.
Monika zaciekawiłaś mnie tym krótkim opisem telki, a obsada jest także boska
Z niecierpliwością czekam na pierwszy odcinek
Cieszę się, że w tak zwięzły sposób udało mi się Was zaintrygować tym pomysłem

Analuz, Aniu, pierwszy odcinek zaczyna się powoli klarować w mojej głowie, więc postaram się go w krótce przelać i tutaj
We mnie również masz już wierną czytelniczkę. Po prostu kupiłaś mnie obsadą i fabułą Czekam na 1 odcinek

CamilaDarien dnia 14:48:27 11-11-11, w całości zmieniany 1 raz
Ciekawy i oryginalny pomysł. Coś czuję, że to nie będzie typowo telenowelowe opowiadanie - wskazuje na to chociaż problem handlu żywym towarem.

Mój Michel jako prot - już mnie kupiłaś
Serdecznie dziękuję, Cami i CandyGirl - miło wiedzieć, że coraz większej liczbie osób obsada, jak i fabuła przypadły choć trochę do gustu.

CandyGirl, tworząc swoje opowiadania głównym celem, jaki mi przyświeca jest właśnie poruszenie różnego rodzaju kwesti, znanych współczesnemu społeczeństwu, na które niestety ludzie bardzo często przymykają oczy...Tak też będzie zatem i w tym przypadku.
Oczywiście ja, co już wcześniej pisałam, będę czytać twoje opowiadanie z uwielbieniem. Pomysł jest na prawdę niebanalny, a obsada... no po prostu rozpływam się - Carmen, Michael, Fabian, Roberto ... jak dla mnie idealnie, nic dodać nic ująć.
Czekam na pierwszy odcinek.
Jak to mówią: grunt to niebanalność - postaram się zatem, by i pierwszy odcinek okazał się właśnie taki Oczywiście dziękuję za przyjazne nastawienie do tego projektu
ODCINEK 1

"We współczesnym świecie przyjęło się, że nie ma większego bólu, niż ten, który odczuwa matka po stracie ukochanego dziecka. Przed Tobą pojawia się jednak nie lada okazja, by go załagodzić. Właśnie dziś dajemy Ci jedyną w swoim rodzaju możliwość, na odzyskanie ukochanego syna...Oczywiście, nie ma nic za darmo. Czasy wymagają tego, by być obrotnym i przedsiębiorczym, dlatego też oddamy Ci go pod jednym jedynym warunkiem...Za Twoją piekielnie seksowną córkę."

Ricarda omiotła, po raz kolejny tego ranka, treść anonimu, który otrzymała kilka tygodni temu, a który w nieopisany sposób obudził w niej nadzieję na odzyskanie straconego przed laty syna. Jej serce do dziś krwawiło na samo wspomnienie poranka, kiedy to cały oddział położniczy obiegła straszna wiadomość - skradziono noworodka! Ba, noworodka, którym nieszczęśliwie okazało się jej pierwsze dziecko. Malec, na którego tak bardzo czekała i którego pokochała już od dnia, w którym dowiedziała się o ciąży. Los jednak wystawił ją na okrutną próbę, w wyniku której kobieta nigdy już nie doszła tak naprawdę do siebie. Z ciepłej i kochającej żony oraz matki, przeistoczyła się w oschłą i zimną, jak lód, panią domu, która nie znalazła jakiegokolwiek ukojenia w córce, która przyszła na świat w pięć lat po tym, jakże feralnym dniu. Zawsze traktowała ją bowiem z góry, oczekując, że dziewczyna uczyni wszystko, byleby tylko przypodobać się matce i zdobyć jej uznanie. Okazało się to jednak niewykonalnym, gdy na światło dzienne wypłynął prawdziwy powód tegoż postępowaniwa. Teraz zaś, zaciskała mocniej palce swojej dłoni na zmiętej już kartce papieru, analizując podjętą przed siebie decyzję. Bo choć nie przyszła jej ona z łatwością, to dała niezwykłą satyfakcję, będącą odpowiedzią na możliwość odzyskania straconego szczęścia. Upijając łyk mocnego alkoholu i patrząc usilnie na zegar i upływające minuty, a następnie godziny, czekała na chwilę, w której rozlegnie się dzwonek do drzwi. Dzwonek, który oznajmi przybycie tak strasznie oczekiwanego gościa...Dorosłego mężczyzny, którym miał być jej syn...Jej ukochany Pablo...

******

Leżąc skuloną na niewygodnej pryczy w zimnej i obskórnej celi, Livia rozpamiętywała z goryczą ostatnią noc. Noc, której to, w jakże brutalny i wyrafinowany sposób została zgwałcona przez starszego mężczyznę, z głęboką blizną na policzku i jednym okiem, okrytym kawałkiem czarnego materiału. Wspomnienie to było na tyle bolesne, że stosunek ten był pierwszym w jej dotychczasowym życiu, a niósł ze sobą zamiast czułości i delikatności, jedynie ból i cierpienie. Jej posiniaczona twarz i równie posiniaczone wnętrza ud świadczyły o sile, jaką włożył ów mężczyzna w zdobycie nowo przysłanego towaru. Na nic zdał się zatem czynny opór stawiany przez Livię oraz agresja, z jaką zareagowała na zamiary swojego oprawcy. Okazał się bowiem trzykrotnie silniejszy i pewniejszy siebie, niż można było sądzić na pierwszy rzut oka.
- Tylko dlaczego padło akurat na mnie??...Czym jestem sobie winna??... - pociągała nosem, starając się za wszelką cenę powstrzymać łzy spływające jej po policzkach. Niestety bezskutecznie. Najgorsze było to, że gdyby ktokolwiek powiedział jej jeszcze tydzień temu, co ją czeka - nigdy by nie uwierzyła. Uchodziła bowiem za zabawną i zawsze uśmiechniętą dziewczynę, która ze wszystkimi żyła w zgodzie i harmonii. I choć była typem szalonej kobiety z charakterkiem, to dla przyjaciół stanowiła wzór do naśladowania i chodzącą opokę, zaś dla ukochanego chłopaka - całe jego życie. Jej zniknięcie odbije się zatem, bez wątpienia, na nich wszystkich. Pytanie tylko, czy podejmą jakiekolwiek kroki, by jej pomóc?? Czy zdołają wyrwać ją ze szponów samego diabła?? I czy uczynią to, zanim posunie się do drastycznych kroków i zapragnie popełnić samobójstwo??
- Nie, nie ma mowy, żebym się poddała... - wyszeptała, pocierając delikatnie obolałą szczękę - Za bardzo pragnę żyć, by ot tak zrezygnować z walki o własną godność i człowieczeństwo... - zapewniła samą siebie, gdy nagle usłyszała szczęk przekręcanego klucza w masywnych drzwiach celi. Mimowolnie zadrżała, spodziewając się najgorszego. Jej oczom ukazał się jednak przystojny szatyn z tacą, zastawioną jedzeniem. Nie daj się nabrać na ich gierki! I on może okazać się niewyżytym napaleńcem...
- Przyniosłem Ci śniadanie - odparł młody mężczyzna, a jego usta wygięły się w niepokojącym grymasie, tuż po tym jak jego oczy napotkały opuchniętą i posiniaczoną twarz Livii - Postaram się także dostarczyć Ci lód.
- Cholera, przestań być tak kurewsko miły! Wiem, że wszyscy jesteście tacy sami, dlatego też nic, absolutnie nic od Was nie chcę!!!! - wypaliła, wyrzucając zawartość tacy na ziemię.
- Ale... - zaoponował mężczyzna, jednak na nic się to zdało.
- Żadnego "ale"...Wynoś się stąd!!!!

madoka dnia 14:53:09 02-12-11, w całości zmieniany 2 razy
Odcinek pierwszy intrygujący
Czekam na next
odcinek świetny czekam na kolejny
Odcinek bardzo intrygujący....
Ta matka Livi to nie kobieta tylko jakiś demon. Jak można sprzedać córkę by odzyskać syna ? Nie no tego nie pojmuję.
Biedna Livi. Szkoda mi jej, ale już po tym odcinku czuję, że będzie stawiała ogromny opór i będzie bardzo silna.

Czekam na kolejny odcinek .
Dziękuję dziewczyny za opinie Aniu, w różnych sytuacjach ludzie podejmują czasami skrajne decyzje. A, że w swojej twórczości preferuję kontrowersję i chęć wykreowania chociaż kącika zła tego świata, stąd też Ricarda nie okazuje się być przykładem wzorowej matki.
Rozumiem Cię doskonale i podziwiam Twoją wyobraźnię oraz twórczość. I mam wrażenie, że Ricarda jeszcze będzie coś na pewno knuć
I przy okazji zapraszam do mnie na prolog
Dziękuję za uznanie. Co do postaci Ricardy, faktycznie masz dobre przypuszczenia, ale wszystko wyjdzie w przyslowiowym praniu

Biegnę zatem na Twój prolog
No muszę powiedzieć, że weszłam z ciekawości i bardzo się cieszę, że to zrobiłam, bo opowiadanie jest świetne jeszcze czegoś takiego tutaj nie było i zapowiada się bardzo ciekawie
pierwszy odcinek ukazał nam Livię i to gdzie żyje. Zastanawia mnie ten chłopak, który przyniósł jej jedzenie. Czy faktycznie jest taki miły, bo jest, czy może tylko udaje? A jeśli ma "serce" to co robi właściwie w takim okropnym miejscu? gdzie kobiety tyraktuje się jak przedmioty do zaspokajania własnych potrzeb. Poza tym nie rozumiem jak jej matka może być do tego stopnia okrutna? Może i chce odzyskać syna, którego utraciła ładnych parę lat temu, ale to nie tłumaczy dlaczego skazała córkę na takie cierpienie

No cóż, czekam na kolejny odcinek i jestem pewna, że jeszczę tu zajrzę
Nie wiem dlaczego ten facet, który przyniósł jej tacę był taki miły. Chyba nie pierwszy raz spotkał się z taką sytuacją i powinien co nieco wiedzieć o tym jak "ofiara" może się zachować.
Livia, w jej sytuacji charakterek może jej raczej przeszkadzać niż pomagać, bo jak nadepnie na odcisk nieodpowiedniej osobie, źle się to dla niej skończy. To straszne co ją spotkało, ale o wiele gorsza jest postawa jej matki, która wymieniła wychowywaną przez siebie córkę na właściwie nieznanego jej dorosłego syna. Mam wrażenie, że to jedno wielkie oszustwo.
Dosyć chaotyczny i nieskładny ten mój komentarz, jednak moja głowa jest na skraju wyczerpania, pędzę po ibuprom.
Przybyłam dopiero teraz..
Bardzo mi szkoda Livii. Biedaczka została odsprzedana i musi cierpieć prawdziwe katusze, a wszystko zgotowała jej matka.
Teraz już wiem kogo będzie grał Fabian... Przyznam, ze jego postać bardzo mnie intryguje!
Nie rozumiem w jaki sposób matka Livii była w stanie wymienić jedno dziecko na drugie, ot tak. To niepojęte, jednakże widać, że córka była dla niej mniej wartościowa i ukochana niż pierworodny.

Ten przystojny szatyn to zapewne Rafael? Więc początek niezbyt przyjemny, ale oczywiście z czasem się to zmieni ;] Tylko co on tam robi, w jakim charakterze się tam pojawia? Mam nadzieję szybko się dowiedzieć. Wystarczył jeden odcinek, bym na prawdę się wkręciła i z niecierpliwością oczekiwała kolejnego odcinka.
W wolnym czasie zapraszam cię do siebie na "Ustami otrzeć twoje łzy". Zdążyłam już zapoznać się z twoją niechęcią do levyrroni, ale sądzę, że moja telenowela nie jest typową, taką, w jakiej można ich dotąd oglądać i jest możliwe, że ci się spodoba. Jeśli jednak nie, to oczywiście nie ma sprawy ;

Contigo dnia 14:07:31 12-11-11, w całości zmieniany 1 raz
Dziękuję kobietki za wszystkie komentarze, a Ciebie Kenaya witam szczególnie, bo po raz pierwszy w mych skromnych progach Ku woli ścisłości, mężczyzną, który przyniósł Livii jedzenie nie jest niestety Rafael. Jedyne, co mogę dodać w tejże kwestii, to fakt, że jest on typowym nowicjuszem w tej branży, który dodatkowo zostanie wystawiony na nie lada próbę...Zresztą, przekonacie się już w niedalekiej przyszłości.

Postępowanie Ricardy ma zaś być szokujące i budzące kontrowersje. Choć dla nas wszystkich jej zachowanie jest bez wątpienia niepojęte, to w jej mniemaniu podjęła najlepszą decyzję w swoim życiu

Tini, charakterek Livii w zaistniałej sytuacji faktycznie będzie nie lada przeszkodą, która to wielokrotnie ściągnie na nią kłopoty.

Justyś, cieszy mnie fakt, że postać Fabiana już od pierwszej chwili przypadła Ci do gustu. O samym Pablu zaś, trochę więcej, już wkrótce

Contigo, taki wkręt w moje opowiadanie, jak najbardziej mi odpowiada. Cenię sobie bowiem każdą opinię, nawet jeśli miałaby się sprowadzać do totalnej krytyki. A w wolnym czasie postaram się wpaść i do Ciebie.

I w tym miejscu mam ogromną prośbę, Contigo i Kenaya mogłybyście podzielić się ze mną swoimi imionami?? Nie jestem bowiem zwolenniczką myślenia o ludziach, jako o wirtualnych nickach
Ricarda to diabeł w postaci kobiety. Jak można sprzedać swoją córkę? Ja rozumiem, że bardzo cierpi po utracie swojego dziecko, swojego syna. Jednakże Livia też jest jej córką i powinna się z tym liczyć.
Po tej krótkiej scenie, można wywnioskować, że Livia jest silną kobietą i może nie do końca, ale zapewne spróbuje walczyć o swoje. Będzie jej cięzko, ale niech się nie poddaje. Pozdrawiam!
Skoro mówisz, że Ricarda oddając córkę za syna dokonała najlepszej decyzji w swoim życiu, to ja bezgranicznie ci wierzę, jesteś autorką ;]

Jeśli chodzi o mnie, to mam na imię Sylwia. Chętnie poznam też twoje ;D
Dokonała ów najlepszej decyzji w swoim mniemaniu, ale absolutnie nie w moim - co podkreśliłam powyżej. Zresztą, same się przekonacie, do czego jeszcze ta kobieta jest tak naprawdę zdolna

W takim razie miło mi Cię poznać, Sylwio Jestem Monika.

Menny, dzięki za odwiedziny. Nawiązując zaś do pierwszego odcinka, to czasami naprawdę ciężko jest zrozumieć postępowanie innych ludzi...Jedno jest jednak pewne - Livia będzie jeszcze niejednokrotnie żałować decyzji podjętej przez matkę...
Wykorzystując długi weekend i chwilowy napływ weny, dodaję new

ODCINEK 2

Młody, przystojny mężczyzna przystanął na długim podjeździe, wyłożonym kostką, by przez dłuższą chwilę móc się przyjrzeć okazałej rezydencji. Jej ogrom i przepych na niejednym zrobiłyby nie lada wrażenie - w nim niestety, nie wzbudzały większych emocji.
- Cholera, przecież idzie się tutaj pogubić - stwierdził z przekąsem, analizując przy tym fakt, że dopiero po dwudziestu siedmiu latach swojego nader interesującego życia, dowiedział się o istnieniu takiej osoby, jak biologiczna matka. Przeszedłwszy przez okazały taras, przystanął w końcu przed solidnymi, dębowymi drzwiami i wziąwszy kilka głębokich wdechów, nacisnął dzwonek. Obym nigdy nie musiał żałować tego, że odważyłem się tutaj przyjść - westchnął w duszy, gdy po kilku sekundach w drzwiach stanęła starsza, ciemnowłosa kobieta z mocno podkreślonymi, czarną kredką, oczami, odziana w brązową sukienkę. Uwadze mężczyzny, nie uszły jednak drogocenne klejnoty, połyskujące zarówno w płatkach jej uszu, jak i na niemalże wszystkich palcach obu dłoni.
- Dzień dobry... - zaczął opanowanym głosem, lecz Ricarda uciszyła go jednym, drobnym gestem, by móc mu się bliżej przyjrzeć. Jej wzrok spoczął w jednej chwili na jego twarzy - ciemnych, iskrzących oczach, mocno zarysowanej szczęce, ocienionej kilkudniowym zarostem oraz bujnych włosach, tak bardzo podobnych do jej.
- Pablo...To na pewno Ty... - wyszeptała, mimowolnie dotykając drżącą dłonią szorstkiego policzka mężczyzny. I choć jej osoba nikła przy wysportowanej sylwetce gościa, spowitej czarnym materiałem spodni i koszulki polo, to jednego była pewna. Przed oczami miała skradzionego przed laty syna. Jej malutkiego chłopca, którego stratę, opłakiwała latami.
- Pani Ricarda del Moral?? - upewnił się Pablo, odsuwając się najdelikatniej, jak to było możliwe, od kobiety, która prawdopodobnie była jego matką.
- Tak, to ja...Przepraszam, że się nie przedstawiłam, ale...To dla mnie prawdziwy szok - wyznała, zapraszając go do środka - Nigdy nie sądziłam, że jeszcze kiedykolwiek Cię odzyskam.
- A ja nie sądziłem, że ktoś taki, jak Pani w ogóle żyje - przyznał bez ogródek mężczyzna, rozglądając się z niekrywanym grymasem na twarzy, po poszczególnych pomieszczeniach domu. I choć nigdy wcześniej nie zaznał skrajnej biedy, to zastany obrazek bogactwa w jednej chwili przytłoczył jego osobę.
- Rozumiem, że jesteś tak samo zdezorientowany, jak ja...
- Hmm, zdaje się, że jednak Pani nic nie rozumie. Przez dwadzieścia siedem lat swojego życia żyłem w przeświadczeniu, że jestem sierotą, którą pewien mężczyzna znalazł na śmietniku. A dosłownie tydzień temu dowiedziałem się, że mam matkę! Przy czym nie mam żadnej pewności, że to właśnie Pani nią jest...Dlatego też pragnę w najbliższej przyszłości przeprowadzić badania DNA, by móc potwierdzić, lub też obalić tą tezę.
- Choć Twoja postawa mnie boli, to przyznaję Ci rację. Masz prawo czuć się zagubiony... - przyznała z trudem, bolejąc nad zachowaniem swojego dziecka. Jej serce podpowiadało jej bowiem, że przypuszczenia jej nie mylą, a co za tym idzie, decyzja o wymianie córki, na syna była najlepszą z możliwych.
- W takim bądź razie umówmy się na jutrzejszą wizytę, w klinice "La Esperanza", by przeprowadzić stosowne badania - zaproponował Pablo, a gdy kobieta przytaknęła ruchem głowy, skierował się w stronę wyjścia.
- Do zobaczenia zatem o dziewiątej, synu... - powiedziała niemalże szeptem, odprowadzając dorosłego już mężczyznę do drzwi. I choć łatwość, z jaką kobieta wystosowywała względem niego ckliwe określenia, była dla niego prawdziwym zaskoczeniem, to nie dał tego po sobie poznać. Spacerkiem, przemierzył drogę powrotną do bramy wyjazdowej i wsiadłwszy na swój motor, odjechał w tylko sobie znanym kierunku.

******

Przyglądając się z niekrywanym zachwytem odłamkom stłuczonej szklanki, Livia sięgnęła po jeden z nich, zaopatrując się tym samym w narzędzie, które w jej mniemaniu, mogło w najlepszym wypadku uratować nawet życie. Nie mogąc w jakikolwiek sposób przewidzieć bowiem działań oprawcy, musiała pozostawać czujna i ostrożna przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Ukrywszy zatem ostry przyrząd w kieszeni swoich porwanych spodni, wciągnęła je z trudem na siebie, krzywiąc się przy tym na każdy, nawet najmniejszy dotyk obolałych części ciała. Ku jej uciesze, znalazła także postrzępioną białą koszulkę, którą miała na sobie w dniu uprowadzenia. Rozglądając się niespokojnie po celi i szukając ewentualnej drogi ucieczki, w pewnej chwili usłyszała ciężkie kroki na posadzce korytarza, zmierzające w kierunku jej więzienia.
- Otwórz drzwi! - rozległ się groźny głos Tiberia, do, jak się okazało młodego mężczyzny, który pół godziny wcześniej przyniósł jej posiłek - To ona?? - zapytał, na co mężczyzna przytaknął tylko głową - Ładnie to być niegrzeczną dziewczynką?? - skierował swoje słowa do Livii, podchodząc do niej na niebezpieczną odległość i przesuwając kciukiem po jej stwardniałej od zimna brodawce, odznaczającej się w seksowny sposób na cienkim materiale koszulki.
- Nie dotykaj mnie - syknęła, przez zaciśnięte zęby, czując rosnące w niej obrzydzenie względem tak doskonale już sobie znanego typa.
- Stul pysk, dziwko i dobrze mnie posłuchaj! - ryknął, kładąc wolną dłoń na jej pośladku - To ja tutaj rządzę i taka mała k***a, nie będzie dawać upustu swoim frustracjom!
- Przekonajamy się - stwierdziła zadziornie Livia, wyciągając z kieszeni spodni ostry odłamek szkła i wbijając go prosto w ramię mężczyzny. Ból, jaki przeszył Tiberia w jednej chwili, stał się motorem napędowym, by po raz kolejny uderzyć dziewczynę.
- Pożałujesz tego! - warknął, po czym zwrócił się do młodego pomocnika, Daniela - Weź ją! Tu i teraz! Niech poczuje ten sam ból, który ja odczuwam w tej chwili! Niech raz na zawsze zrozumie, że z nami się nie zadziera!!! - uciskał zranione miejsce, krzycząc przy tym w niebogłosy.
- Ale... - zająknął się nowy w tej branży mężczyzna - Ja tak nie potrafię...
- Co Ty bredzisz, każdy z nas potrafi!! No dalej, posiądź ją!! Niech to będzie chrzest bojowy, który zapewni Ci stałe stanowisko w naszych szeregach - oznajmił Ruiz, patrząc wyczekująco na Moralesa...
Świetny odcinek!

Nie dziwię się Pablowi, że chce zrobić badania DNA.
Też bym zrobiła jakby 27 lat matki nie widziała...
A to co zrobiła Ricarda przechodzi ludzkie wyobrażenia...
Żeby zamienić córkę na syna, to jest chore...
Wiadomo, że każda matka chciałaby odzyskać swoje skradzione dziecko, ale nie w taki okrutny sposób, bo Livia to człowiek, a nie rzecz...

Tiberia jest po prostu obrzydliwy...
Wybacz, ale jakoś nie umiem znaleźć innego określenia...
Mam nadzieję, że Daniel jakoś wybrnie z zadania, które ma wykonać
Dziękuję Cami Pablo faktycznie nie dowierza, że ot tak został skierowany prosto do swojej matki, o której istatnieniu nie wiedział przez jakże długi czas. Tym bardziej, że jest dorosłym mężczyzną i wiadomym jest, że nie ma już takiego parcia na pogłębianie więzi z rodzicielką.

A Tiberio...Dotychczasowy opis postaci w jasny sposób klaruje jego bohatera, który bez wątpienia należy do najbardziej brutalnych i nieczułych...
Odcinek bardzo ciekawy.
Zachowanie Pablo jest jak najbardziej zrozumiałe. Jestem ciekawa co będzie z nim dalej.
Oj ta Livi. Wpakowała się w ogromne kłopoty. No i w dodatku ten Daniel, który nie wie co robić.

Z niecierpliwością czekam na kolejny odcinek no i zapraszam do mnie na 1 odcinek
Pabla czekają jeszcze nie lada wzloty i upadki, podobnie, jak samą Livię - co z tego jednak wyniknie, przekonasz się w przyszłości
Odcinek mrożący krew w żyłach. Zwłaszcza druga część. Tiberia jest taki okrutny!!! Ciekawi mnie co zrobi Daniel.

Pablo słusznie jest nieufny wobec kobiety, która powiedziała mu, ze jest jego matką. Musi to być dla niego ciężka sytuacja.
No i mamy drugi odcinek
Muszę powiedzieć, że Pablo dobrze zrobił, że zażądał badań DNA, w końcu to najrozsądniejsza rzecz jaką mógł zrobić, tym bardziej, że żył przez 27 lat jako sierota Jak widać pieniądze i przepych wcale go nie obchodzą, ale zastanawiam się jaką odegra tu rolę i jaki będzie miał stosunek do siostry która jakby nie było, cierpi by on mógł wrócić do domu
To co się dzieje wokół niej to się nie mieści w głowie normalnie. Nie wiem jak w taki sposób można traktować kobietę. Jak można być takim....neandertalczykiem .... ech.....pozostaje mi czekać na kolejny odcinek. Bo nawet jakbym próbowała odgadnąć cokolwiek, to nie sądzę bym nawet po części wpadła na właściwy trop

P.S. A i odpowiadając na Twoją prośbę. Mam na imię Magda
Miło mi Cię zatem poznać Madziu Postać Pabla jest bez wątpienia jedną z pierwszoplanowych, dlatego wokół niego będzie się dużo działo. Tym bardziej, że jego przeszłość w brutalny sposób o sobie przypomni...

Justyś, Tiberio to faktycznie człowiek z kamieniem zamiast serca, który jeszcze nie raz pokaże na co go tak naprawdę stać...Będzie zatem mrocznie, groźnie i bardzo niebezpiecznie.
Odcinek drugi świetny robi sie co raz ciekawie
Pablo postąpił najlepiej jak tylko mógł, żądając badań DNA. Jego pozycja jest nie do pozazdroszczenia. Również zastanawia mnie fakt jaki będzie miał stosunek do siostry, do całej sytuacji i matki, gdy dowie się, że został na nią "wymieniony". I jaką rolę tutaj odegra.

Końcówka zdecydowanie najlepsza, wiesz, jak utrzymać człowieka w napięciu. Jak postąpi biedny Daniel, czy ulegnie namowom Tiberia? Poza tym chciałam ci powiedzieć, że postać tego ostatniego wykreowałaś wręcz mistrzowsko. Oczywiście, inni mogą mówić, że to bestia bez uczuć, ale prawda jest taka, że to właśnie takie postacie nakręcają całe opowiadanie. Poza tym gra go Roberto, którego szczerze uwielbiam <3
Dziękuję, Sylwio za docenienie mej pracy włożonej w wykreowanie bohatera, jakim jest Tiberio. Faktycznie, takie przysłowiowe wcielenia samego diabła mogą budzić nie lada kontrowersje - choć zawsze wychodzę z założenia, że cenić kreację bohatera to nie to samo, co pochwalać jego postępowanie. Stąd też doskonale Cię rozumiem, bo we wszystkich dotychczasowych telenowelach, które oglądałam dopatrywałam się właśnie takich mrocznych perełek, jak przedstawiony u mnie, Ruiz

Postać Pabla będzie zaś z nami do samego końca, więc na pewno będziesz miała okazję dogłębniej go poznać, i to pod każdym wzgledem.

Natalka, dziękuję
ODCINEK 3

- Nie mogę... - powtórzył Daniel, cofając się w kierunku okratowanych drzwi. Nim jednak zdążył w ogóle przekroczyć ich próg, Tiberio znalazł się tuż przy nim, wymierzając lufę pistoletu, w sam środek jego czoła.
- Ostrzegam Cię, jest naładowany - wysyczał, odbezpieczając broń - I albo wykonasz mój rozkaz, albo jednym pociągnięciem za spust wpędzę Cię do grobu, wybieraj!!! - w oczach Moralesa zabłysł strach, skutecznie przepleciony z wizją rychłej śmierci. Trybiki w jego głowie zaczęły więc pracować na najwyższych obrotach, starając się podjąć najrozsądniejszą, w zaistniałej sytuacji, decyzję.
- Dobrze - wyszeptał, blady niczym kreda - Zrobię to...
- Po moim trupie... - odparła Livia, odkrztuszając krew, która napłynęła jej do ust po ostatnim ciosie, wymierzonym twardą ręką Ruiza. Podnosząc się z ziemi, spojrzała agresywnie w niespokojne oczy Daniela, próbując tym samym odwieźć go od swojego zamiaru. Jej starania okazały się jednak kroplą wody w morzu, bowiem nikt rozsądnie myślący nie zrezygnowałby z własnego życie, kosztem innej osoby. I ona doskonale to rozumiała.
- Morda! - ryknął Tiberio, wracając do ofiary i pociągając ją za włosy ku górze - Jest Twoja, młody! Niech poczuje piekielny ból, który przewierci jej wnętrzności na wylot! - popchnął dziewczynę w ramiona Moralesa, który niepewnie dotknął obolałego policzka Livii.
- Postaram się być, jak najbardziej delikatny - szepnął do jej ucha, rozpinając przy tym powoli zamek jej spodni. Łzy, które mimowolnie spłynęły po policzkach kobiety, rozdzierały mu serce, uświadamiając, że wpakował się w prawdziwe bagno. Nigdy wcześniej nie był tak naprawdę złym człowiekiem. Ba, nigdy nawet nie przeszło mu przez myśl, by brać kobiety siłą. Zaistniała sytuacja zmusiła go jednak do wyrzeczenia się wszelkich zasad moralnych i wyznawanych wartości.
- k***a, nie miałem na myśli takich ckliwych scenek! - zaoponował Tiberio, przyglądając się z niesmakiem delikatności, z jaką Młody próbował posiąść jego nowy towar - Masz ją zerżnąć, rozumiesz??! Czy mam Ci pokazać??! - pociągnął Livię za ręką i popchnął ją na ścianę. Z kieszeni spodni wyciągnął scyzoryk, którym jednym, sprawnym cięciem pozbył się koszulki dziewczyny, obłapiając przy tym jej krągłe piersi. Gdy więc ta zaczęła go kopać i drapać po całej twarzy, w geście jakiejkolwiek obrony, wymierzył jej potężny cios prosto w brzuch. Kobieta upadła na zimną posadzkę, próbując złapać oddech, jednak przychodziło jej to z niezwykłym trudem.
- Teraz Twoja kolej...Pokaż na co Cię stać - ponaglił Daniela, nie przestając przy tym mierzyć do niego z broni. Mężczyzna zsunął więc swoje spodnie i bokserki, a następnie pozbył się jeansów dziewczyny, by w efekcie końcowym wejść w jej ciasną i obolałą kobiecość. Na nic zdały się zatem krzyki, łzy i opór, stawiane przez Livię. Jej ciało po raz kolejny stało się bowiem narzędziem w chorej grze, której zasad nadal nie potrafiła zrozumieć. Efekt był tym brutalniejszy, że z każdym gwałtem nie tylko traciła cząstkę siebie i swojej godności, ale także cząstkę człowieczeństwa, stając się tym samym zwykłym pionkiem - bez uczuć i możliwości wyboru.

******

Po porannym spotkaniu ze swoją domniemaną matką i wykonaniu podstawowych badań, mających ustalić jej ewentualne rodzicielstwo, pożegnał ją zwykłym "do widzenia", kierując się w stronę wyjścia.
- Synku! Dajmy sobie szansę, na lepsze poznanie...Proszę Cię! - krzyknęła za nim rozpaczliwie, Ricarda, przyglądając się, jak odchodzi. Mężczyzna, niczym jednak niewzruszony, puścił jej słowa mimo uszu, opuszczając z ulgą mury kliniki.
- To wszystko nie mieści mi się w głowie - jęknął zdezorientowany, dosiadając swoją czarną maszynę, którą nie bez powodu zostawił na strzeżonym parkingu. Od dobrych kilku dni czuł się totalnie zagubiony, w otaczającej go rzeczywistości, zadając sobie przy tym liczne pytania na temat swojego pochodzenia. Nie był bowiem nawet pewien, czy cieszy się z odzyskania matki. Co prawda wielokrotnie wyobrażał sobie jej osobę podczas długich, bezsennych nocy, kiedy był jeszcze dzieckiem, jednak teraz, w wieku dwudziestu siedmiu lat, które przeżył jako sierota, nie potrzebował nadgorliwej rodzicielki. Tym bardziej, że w swoim mniemaniu wyrósł na przyzwoitego i odpowiedzialnego człowieka. A zważając na mroczną przeszłość, która dotkliwie go doświadczyła, cieszył się tym bardziej z tego, kim jest obecnie.
- Nareszcie się pojawiłeś, Pablo... - usłyszał za plecami, parkując motor na tyłach swojego skromnego, ale przytulnego domu. Najgorsze w tym wszystkim było jednak to, że osoba, do której ów głos należał, nie była mu obca. Odwrócił się więc w stronę swojego towarzysza, stojącego w zacienionym miejscu, nieopodal jednego z drzew i popalającego z uwielbieniem papierosa - Mam nadzieję, że nie zapomniałeś o swojej powinności...Eliminacja dłużników jest bowiem tylko i wyłącznie kwestią czasu...

******

Kończąc dyżur czuł się wypompowany ze wszelkiej energii. Dwadzieścia cztery godziny na nogach to stanowczo zbyt długo, jak na młodego lekarza... - jęknął w duszy Rafael, przysiadając z ulgą na krześle i opierając głowę na jego twardym oparciu. Sprawa wyglądała tym fatalniej, że przez całą noc przywożono do nich ofiary ostatniego wypadku, który miał miejsce na drodze stanowej US-1. W efekcie czego nie miał nawet chwili, by dostarczyć swojemu organizmowi porządną dawkę kofeiny.
- Kawy?? - usłyszał wesoły głos jednej z pielęgniarek, a swojej najlepszej przyjaciółki - Anity. Uniósł więc znacząco jedną z powiek, przyglądając się z rozbawieniem młodej blondyneczce, która w brutalny sposób szczuła go aromatem świeżo zaparzonego napoju.
- Jezu, skąd Ty bierzesz jeszcze energię po tak męczącej nocy... - żachnął się, wyciągając swój pusty kubek przed siebie.
- Tajemnica - uśmiechnęła się, nalewając mu pysznej, czarnej kawy, od której bez wątpienia oboje, byli uzależnieni.
- Mmm, tego mi było trzeba - przyznał, upijając kilka dużych łyków - Jesteś aniołem...
- Twoim mogę być - zaśmiała się poklepując go krzepiąco po ramieniu - Ale pod jednym warunkiem...Mógłbyś mnie dziś odwieźć do domu.
- Wiedziałem, że nie ma nic za darmo - zrobił wymowną przerwę, po czym dodał - Masz to, jak w banku!



Anita (Ana Layevska)
Odcinek genialny
Scenka z Livi zapierajaca dech w piersiach. Jest mi jej okropnie żal. Daniel nie miał wyboru. Mam wrażenie, że on tam jest tylko z jakichś albo powaznych powodów albo został zmuszony by tam być...

Ciekawa jestem o jaką eliminacje dłużników chodziło koledze Pablo ...

Ana jako Anita bd tu zapewne taką radosną duszyczką dla doktora.
Powody, dla których Daniel podjął się tej pracy, wyjdą na jaw już wkrótce - choć prawdą jest, że nawet w najśmielszych snach nie przypuszczał, do czego zostanie tak naprawdę zobowiązany.

Kwestia długów Pabla jest dużo bardziej skomplikowana, niż można by przypuszczać. A Anita faktycznie będzie takim chodzącym promyczkiem słońca

Dziękuję za odwiedziny, Aniu
Daniel nie chciał zgwałcić dziewczyny, ale zmusiły go okoliczności

Pablo zignorował prośbę matki i po prostu sobie poszedł
Dobrze zrobił
Odczuwam dość dziwne emocje, czytając sceny gwałtu. Jest mi strasznie szkoda dziewczyny, bo to niewyobrażalne, ze matka mogła zgotować córce taki los.
Daniel widać, że nowy w tej branży i sam się boi Tiberia.

Pablo jest nieufny w stosunku do matki, ale w ogóle mnie to nie dziwi.

A więc Rafael jest lekarzem? A kim dla niego jest Anita? Zwykłą koleżanką z pracy?
A mnie się je wyjątkowo trudno pisze - ale podejmując się takiego tematu, w głębi duszy wiedziałam, co mnie tak naprawdę czeka...I choć piekielnie szkoda mi Livii, to wiem, że jej życie nie skończy się w tej zapyziałej dziurze, w brudnej celi, u boku jakiegoś napalonego gacha, także cierpliwości. Przebrniemy przez te brutalne sceny razem.

Mhm, Rafael jest lekarzem...A Anita, hmmm...By zbyt dużo nie zdradzić Ci na tym etapie - powiem jedynie, że jak zostało napisane jest jego przyjaciółką...Ofc, bez żadnych podtekstów

Cami, zarówno Pablo, jak i Daniel znaleźli się w dość nietypowych okolicznościach, które będą miały dla obu kontynuację w przyszłości.
Domyślam się, że Ci trudno i wcale się nie dziwię. Nie zmienia to faktu, że opowieść jest niezmiernie ciekawa i czytam ją z ogromną chęcią!!!!

Wiem, że Livia nie skończy w tym miejscu, ale nie będzie to dla mnie dziwne, kiedy na jej psychice pozostanie wyraźna rysa.
Cieszy mnie to i daje niezwykłą motywację do kontynuowania tego, co zaczęłam. A czasami trzeba jednak odskoczni od przyjemnych opowiadań, które czyta się z niezwykłą lekkością i uśmiechem na twarzy

Wiadomo, po takich zdarzeniach, trauma pozostaje do końca życia...
Scena z Tiberiem, Danielem i Livią genialna, mimo całej swojej brutalności i faktem, iż ocieka złem i łzami, to jest wyjątkowa, świetnie to opisujesz, a wzięłaś sobie na prawdę trudny temat, to dość duże wyzwanie, jak sama mówisz.
Pablo ma jakieś długi? Cóż, w takim razie matka spadła mu jak z nieba, jeśli tak to mogę ująć. Czy może jest zbyt honorowy, by oczekiwać pieniędzy od w zasadzie całkiem obcej kobiety...

Rafael jest więc lekarzem i ma uroczą przyjaciółkę, Anitę. Czy jego profesja w jakiś sposób zbliży go do Livii? Zastanawiające.
Czekam na następny odcinek ;]
Dziękuję za pochlebny komentarz, a zarazem szczerą opinię, Sylwuś. Kamień z serca spada mi dosłownie za każdym razem, gdy zapewniacie mnie, że to, co tworzę nie jest wcale takie złe. Wyzwania zaś są zawsze mile widziane, a skoro dają okazję do sprawdzenia się w zupełnie nowej tematyce, dlaczegóż by nie spróbować?

Nawiązując do bohaterów to Pablo faktycznie ma pewien dług, ale nie zaciągnął go w typowy dla większości sposób. Z kolei Rafael...Hmm, nie wiem, czy jest sens zdradzać jego rolę w życiu Livii - przekonasz się już za jakiś czas

P.S. Jestem na etapie nadrabiania Twojego opowiadania - także jak tylko dokończę ostatnie cztery odcinki, na pewno coś naskrobię
Nasze zapewnienia są jak najbardziej szczere, świetnie odnajdujesz się w tym trudnym temacie, do tego stopnia, że z wielkim zaciekawieniem wyczekuję każdego nowego odcinka )
Oczywiście, wyzwania są sprawdzianami naszych umiejętności ;]

Jeśli chodzi o Rafaela, to racja, lepiej poczekać na rozwój akcji, choć ciekawa jestem jak diabli, ale to chyba o to właśnie chodzi : D

Moniczko (mogę tak się do ciebie zwracać?), czytaj sobie spokojnie i oczywiście daj znać co sądzisz, jestem bardzo ciekawa twojej opinii ;D
Jeszcze raz dziękuję za te cudowne wyrazy uznania - postaram się zatem i w przyszłości uczynić wszystko, by Was nie zawieść

Hihi, prawda - takie reakcje "niecierpliwego oczekiwania" są, jak najbardziej wskazane.

Oczywście, możesz się tak do mnie zwracać - na szczęście imię Monika ma masę zdrobnień, więc jestem do nich przyzwyczajona Dziś wieczorem powinnam dobić do finału Twojej telki, więc gdy tylko to uczynię, wystawię odpowiedni komentarz
Podoba mi się to co piszesz!
Na pewno jest to trudny temat do pisania, i naprawdę podziwiam, że się tego podjęłaś. Jest mi niezmiernie szkoda Livii, która musi to wszystko przeżywać. W czytając odcinek drugi kompletnie nie wiedziałam jak go zakończysz. Widać, że Daniel nie jest takim samym mężczyzną jak jego szef. Nie chciał robić dziewczynie krzywdy, jednakże... nie miał jakby wyjścia. Zastanawia mnie jak się tam Daniel znalazł, jaka sytuacja go do tego zmusiła? Bo na pewno nie zrobił tego ze swojej woli.
Zaintrygowałaś mnie również Pablem. Bo niby jego matka "odkupiła" go za swoją siostrę, to jednakże Pablo coś ukrywa i w coś chyba nadal jest zmieszany. Sama nie wiem. Dlatego czekam na więcej o nim, abym mogła spekulować.
Czekam na new, pozdrawiam!
Gracias Menny za odwiedziny - cieszę się, że i Ty doceniasz me starania włożone w to opowiadanie Pobudki, dla których Daniel trafił do tego jakże mrocznego towarzystwa wyjdą na jaw już wkrótce...A sytuacja Pabla jest niestety dużo bardziej skomplikowana od Moralesa, więc będzie się ona za nim ciągnęła przez długi, długi czas.

Również pozdrawiam
Witam Moniuś! (Mogę się tak do Ciebie zwracać?)
Kiedy kolejny odcinek, jeśli można wiedzieć????
Bo ja już umieram z ciekawości

CamilaDarien dnia 21:33:32 18-11-11, w całości zmieniany 1 raz
Jak najbardziej możesz, Cami

A najnowszy odcinek pojawi się jakoś na przełomie dzisiejszego, a jutrzejszego dnia.
ODCINEK 4

Patrząc na wyryte w kawałku drewna, funkcjonującego jako stolik w jej obskórnej celi, pionowe kreski, Livia zaciskała zęby ze złości, będąc piekielnie rozgoryczoną zaistniałym stanem rzeczy. Z uporem maniaka liczyła własnoręcznie wykonane wgłębienia, chcąc za wszelką cenę przekonać samą siebie, że nie spędziła w tym miejscu więcej czasu, niż tydzień. Rzeczywistość była jednak dużo brutalniejsza. Liczba znaków bezsprzecznie świadczyła bowiem, że przebywa tam całe, długie, dwa tygodnie.
- Jedyny plus, że żaden z tych popaprańców nie dobierał się do mnie od niemalże czterdziestu ośmiu godzin - westchnęła, przykrywając się szczelniej kocem. Jej doszczętnie zniszczone po ostatnim ataku Tiberia, ubranie, nie nadawało się bowiem do codziennego użytku. Musiała więc się posiłkować kawałkiem drapiącego materiału, który w tak bestialskich warunkach na niewiele się jednak zdawał. Dziewczyna każdej nocy trzęsła się bowiem z zimna, marząc przy tym wielokrotnie o szczęśliwym wyjściu z sytuacji. Muszę znaleźć jakieś rozwiąznie...Myśl Livio, myśl! - powtarzała sobie w duszy, niczym prawdziwą mantrę, z nadzieją, że w końcu znajdzie sposób, by uwolnić się z tego nader mrocznego miejsca. Rozmyślania pochłonęły ją na tyle, że w pierwszej chwili nie zorientowała się nawet, że ktoś usilnie próbuje dostać się do jej celi.
- Shit! - usłyszała męski głos, by tuż za chwilę dostrzec wysportowaną sylwetkę Daniela. Ku jej zdziwieniu niósł on w swoich dłoniach sporych rozmiarów karton, który postawił na prowizorycznym, drewnianym stoliku.
- Co to ma być? - zapytała bezpretensjonalnie dziewczyna, przyglądając się baczniej zawartości pakunku. Nie minęła jednak nawet minuta, gdy wszystko stało się dla niej jasne. Karton wypełniony był bowiem po brzegi wszelkiego rodzaju bielizną - począwszy od seksownych koronek i atłasowych koszulek, po gładkie, bawełniane figi i szorty oraz ekskluzywne gorsety. Nie zabrakło także rajstop i pończoch, w niezwykle oryginalne wzorki.
- Wszystko w Twoim rozmiarze - rzucił od niechcenia Daniel - Za pół godziny powinna się tutaj stawić Angelica, specjalistka od makijażu, kamuflażu i innych sztuczek. Musisz wyglądać wyjątkowo atrakcyjnie na dzisiejszy wieczór.
- O czym Ty mówisz człowieku??! Po pierwsze, nie zamierzam nigdzie stąd wychodzić, a po drugie pod żadnym pozorem nie będę się stroić w te wszystkie fatałaszki!! - odpowiedziała, spluwając z odrazą na przyniesiony przez mężczynę pakunek.
- Liv, proszę Cię...Zrób to dla własnego dobra... - szepnął Morales, z błagalnym wyrazem w swoich smutnych oczach.
- Po co??! Skoro i tak zostanę wykorzystana, niczym pierwsza lepsza dzi**a!! - krzyknęła mu prosto w twarz - Sram na to wszystko, z góry na dół!!! - w ramach protestu sięgnęła zatem po leżący na wierzchu biustonosz i podarła siateczkę, znajdującą się na jego miseczkach. Podobnie uczyniła z rajstopami i koronkowymi majteczkami, rzucając je na brudną ziemię.
- Co to za awantury??!!! - warknął, na oko czterdziestoletni, siwiejący mężczyzna o wyjątkowo ostrych rysach twarzy, wpadając z oburzeniem do celi Livii. Raptownie jednak przystanął, stając oko w oko z rozjuszoną, ale jakże piękną ciemnowłosą kobietą - Mmm, kogóż my tu mamy?? Czyżby to była ta słynna, nieokiełznana Livia del Moral?? - zapytał, przygryzając instynktownie dolną wargę.
- Tak Panie Aaronie, to jest właśnie numer jeden na dzisiejszy wieczór... - przytaknął niezbyt chętnie Daniel, patrząc z niepokojem na poddenerwowaną dziewczynę, która bez wątpienia odczytała zamiary wspólnika Tiberia.
- Zostaw nas samych - rozkazał Reyes, na co Morales opuścił pośpiesznie celę Livii, nie chcąc po raz kolejny stać się świadkiem jej łez, bólu i cierpienia - Zdaje się, że nie mieliśmy okazji jeszcze się poznać - wymruczał lekko zmienionym przez pożądanie głosem, przesuwając swoją silną dłonią wzdłuż jej nogi, aż do miękkiej kobiecości - Bądź grzeczna i rozchyl nóżki...
- Po moim trupie... - syknęła złowrogo dziewczyna, na co Aaron w jednej chwili przycisnął ją za szyję do zimnej ściany, rozsuwając swoją nogą jej spleciona uda. Livia zadrżała - jednak nie z zimna, ani z przyjemności, lecz z prawdziwego przerażenia. Nim jednak zdążyła w jakikolwiek sposób zaprotestować, mężczyzna wsunął w nią jeden, a następnie dwa palce - rozkoszując się jej ciepłym wnętrzem.
- Nienawidzę Was... - wyszeptała, chwytając łapczywie powietrze, w chwili gdy mężczyzna począł rozpinać swoje spodnie.
- Już jestem!! - rozległ się od progu celi piskliwy głosik, gdy do środka wpadła, jak burza, Angelica.

******

Ostatnie dni minęły Pablo, niczym z bicza strzelił. Spędzał bowiem w pracy niemalże dwadzieścia godzin na dobę, pozostawiając sobie tym samym chwilę na odpoczynek. A wszystko po to, by za wszelką cenę uzbierać obiecane dziesięć tysięcy pesos. Gdyby chociaż dług ograniczał się do tej kwoty, ale nie...Jest niemalże dziesięciokrotnie wyższy - westchnął z rozczarowaniem, obawiając się, że "przyjaciel" z przeszłości spełni w końcu swoją groźbę i zrówna go z ziemią.
- Już jestem syneczku, szofer na nas czeka - oznajmiła Ricarda, od progu jego agencji reklamowej - Poznajmy w końcu wyniki badań DNA, na które tak niecierpliwie czekamy.
- Mhm, masz rację, chodźmy - odparł, zabierając z krzesła swoją czarną marynarkę i wychodząc z kobietą na zewnątrz. Momentalnie jednak zamarł, gdy jego oczom ukazała się długa, biała limuzyna, wypolerowana na błysk, która jak się okazało, była właśnością jego domniemanej matki - Mamy pojechać TYM??! - zapytał z niedowierzaniem.
- TYM?? To znaczy?? Samochód, jak samochód - skwitowała jego zdziwienie Ricarda, zapraszając go gestem głowy do środka. I choć Pablo niechętnie to uczynił, był niemalże pewien, że matka nie odpuści sobie jakiejkolwiek okazji, by poszczycić się swoim bogactwem. W końcu nie bez powodu wręczyła lekarzowi klinki kopertę wypchaną po brzegi pieniędzmi, by wykonane badania znalazły swoje wyniki w przeciągu najbliższych trzech dni. I tak się właśnie stało.
- To jest nasz moment prawdy - wzięła głęboki oddech, przebierając w dłoniach żółtą kopertę. Dopiero po dłuższej chwili wyjęła z niej świstek papieru, który ku jej uldze, potwierdzał jej rodzicielstwo - Jestem Twoją matką, Pablito...Czułam to od samego początku! - rzuciła mu się na szyję, roniąc przy tym kilka łez wzruszenia.
- Naprawdę?? To cu-do-wnie - wyjąkał, nadal zszokowany faktem, że po ponad dwudziestu siedmiu latach stanął twarzą w twarz ze swoją biologiczną matką.
- Prawda?? Jestem najszczęśliwszą kobietą na ziemii - uśmiechnęła się od ucha do ucha, ocierając delikatnie mokre policzki - Myślę, że musimy to uczcić...Co powiesz na wykwintny obiad w moim domu??
- Ehh, sam nie wiem...Czuję się lekko zdezorientowany...
- Nie daj się prosić, skarbie. Spędźmy ten jeden, jedyny dzień, we dwoje - poprosiła, na co mężczyzna w końcu przystał. Jego dobre serce nie pozwolało mu bowiem dłużej odbierać radości, jaka zakwitła na twarzy jego rodzicielki.

******

Niczym zwinna kotka wspięła się po drzewie, wprost na jeden z balkonów, prowadzący do wielkiej rezydencji rodziny del Molar. Ubrana w czarny kombinezon, seksownie opinający jej kształtne ciało i równie ciemną kominiarkę, która skutecznie zakrywała jej twarz, otworzyła cichutko balkonowe drzwi prowadzące, jak się okazało, do ekskluzywnej biblioteki, wypełnionej po brzegi nie tylko książkami, ale także licznymi starociami, które można było wycenić na tysiące. Oczy dziewczyny momentalnie rozbłysły, upewniając ją w przekonaniu, że cel, który powzięła sobie osiągnąć, jest w tej chwili, na wyciągnięcie ręki. Otworzyła więc ze zgrzytem swój pusty plecak, by wrzucić do niego kilka tych jakże cennych szpargałów, które w tym domostwie zapewne tylko zagracały, a jej malutkiemu bratu mogły uratować życie. Pakując zatem w ekspresownym tempie kilka drogocennych figurek, nie usłyszała nawet kroków, zmierzających wzdłuż korytarza. Dopiero po chwili jej uszu dobiegł męski głos, przesycony irytacją:
- Tyle tu drzwi, ale żeby któreś prowadziły do łazienki to ni cholery!! - w tej samej chwili kątem oka dostrzegła, jak klamka drzwi, prowadzących do biblioteki ugina się pod naciskiem czyjeś dłoni...
Livia musiała znosić kolejne katusze. Teraz la odmiany Aaron się do niej przyczepił. Ciekawi mnie po co te wszystkie łaszki i czy się w nie ubierze

Test DNA pokazał, że Pablo jet biologicznym synem Ricardy. Kobieta oszalała ze szczęścia. Ricarda jest bogata, więc może ustawi syna????

Ostatnia scena bardzo, ale to bardzo intrygująca. Ciekawa jestem, co to za kobieta. Bo facet, to chyba Pablo?
Biedna Livia. Znowu musi przechodzić kolejne katusze. Mam nadzieję, że wtargnięcie Angelici udaremni Aaronowi wzięcie dziewczyny siłą.

Ricarda wielce zadowolona, że wyniki DNA wyszły pozytywnie. Może Pablo od Niej weźmie kasę i ureguluje swoje długi ? Hmm...

Mnie tak samo jak Justynę ciekawi co to za kobieta się włamała do domu del Moral.
Sama jestem ciekawa po co Daniel przyniósł jej te wszystkie łaszki. Co oni chcą z nią zrobić? Mam nadzieję, że Angelica uniemożliwi Aaronowi to co dalej zamierzał zrobić. Aaa... i zastanawia mnie Angelica, a zwłaszcza jej osobowość. Należy do tej całej bandy z własnej woli, cyz jaki ma w tym interes? Może jednak nie jest jedną z nich i złapie wspólny kontakt z Livią, będzie chciała jej pomóc. Nie wiem, dlatego już nie mogę się doczekac następnego odcinka.
Mam wrażenie, że Pablo jakby nie cieszył się zbytnio wiadomością, że Ricarda jest jego matką. Jak pisałaś na początku, od dziecka myślał o swoje matce, chciał ja mieć, jednak teraz naprawdę mam takie odczucie. A może tylko mi się wydaje.
Zaintrygowałaś jak zawsze z końcówką, również myślę, że owym mężczyzną jest Pablo, ale kim jest włamywaczka? Czekam na new!
Przeczytałam i muszę przyznać, że zaintrygowałaś mnie ostatnią sceną
Co to za kobieta włamała się do rezydencji del Moral???
Mniemam, że facet, który naciska na klamkę, to Pablo

Angelika przeszkodziła chyba Aaronowi, co mnie bardzo cieszy
Livia przynajmniej po raz kolejny jak na razie, nie zostanie brutalnie zgwałcona...

Widać, że Pablo nie za bardzo cieszy się, że badania DNA okazały się pozytywne
A Ricarda jest wręcz wniebowzięta
Dziękuję dziewczyny za wszystkie komentarze z Waszej strony

Przyznaję, że Wasze poszczególne przypuszczenia po części są, jak najbardziej trafione...A wszelkiego rodzaju wątpliwości nie zamierzam ot tak rozwiewać, by nie psuć Wam oczekiwania na dalszy ciąg. Mężczyzną, który naciska klamkę faktycznie jest Pablo, co niezwykle łatwo było wywnioskować - a kobietą?? Hmm...Przekonacie się już w następnym odcinku. Nawiązując zaś do relacji Pablo-Ricarda to cóż...Facet, który przez połowę swojego życia radził sobie sam, który w żaden sposób nie podejrzewał nawet, że jego matka żyje, nie jest w stanie z dnia na dzień przywyknąć do owego faktu.

Postać Angelicki miała być z kolei tylko małym epizodem, ale może faktycznie w przyszłości rozwinę bardziej jej rolę...Zobaczymy, co też mi wpadnie do głowy.

A wszelkie fatałaszki, które trafiły do celi Livii są konieczne do tego, co zaplanowałam na ów wieczór...Mam przy tym nadzieję, że uda mi się Was po raz kolejny zaskoczyć
Livia z odcinku na odcinek coraz bardziej mnie zaskakuje. Jest taka silna, mimo wszystkiego, co ostatnio ją spotyka, budzi podziw i moje ogromne zainteresowanie. Zwłaszcza ta końcówka jej wątku, gdy wypowiada słowa "Nienawidzę was..." - coś cudownego! Ta scena od razu pojawiła się w mojej głowie, z łatwością ją sobie wyobraziłam.
Nie sądzę, by uczucia Pabla w stosunku do matki miały zmienić się nader szybko. Widać, że mężczyzna ten nie jest łasy na bogactwo, przeciwnie, ono nawet go odrzuca.
I ten koniec, taki intrygujący... Nie wiem, czy mam rację, ale mama wrażenie, że kobietą tą jest Sofia Salazar, kimkolwiek okaże się być... jeśli tak jest, to ja jestem bardzo usatysfakcjonowana <33
Czekam na szybką kontynuację ;]
Dziękuję Sylwuś za odwiedziny Livia faktycznie jest przeogromnie silną osobowością, która dla wielu powinna być na dobrą sprawę wzorem do naśladowania...A mnie bez wątpienia cieszy możliwość kreaowania takiej bohaterki, która ma okazję budzić nie lada podziw.
Hmm Pablo z kolei zdaje sobie chyba po części sprawę, że matka myśli, iż za pieniądze można kupić wszystko...Nawet miłość własnego dziecka...Rzeczywistość okaże się jednak dużo bardziej skomplikowana.
Bingo, Syl!! Tajemniczą kobietą jest właśnie Sofia
Oj tak, Livia jest na prawdę fascynująca i już nie mogę doczekać się chwili spotkania protów, tego, jaką parę będą tworzyć i w jaki sposób pojawią się w swoim życiu...
Ciekawi mnie też niezmiernie reakcja Pabla na wieść o swojej siostrze, którą matka wymieniła za niego, ot tak. Boziuu, jakie to będzie ciekawe... ;]

Yeah, wiedziałam! ;D Sofia i Fabian idealnie do siebie pasują, gratuluje wyboru ;*
Hihi nawet nie wiesz, jak mnie już nęci, by przejść do wspomnianych przez Ciebie kwestii, ale wiem, że podstawą każdego opowiadania jest zarówno zachowanie swego rodzaju porządku, jak i stopniowe dawkowanie emocji. Dlatego też chociażby do spotkania protów jeszcze hen daleko. Narazie skupię się zatem na wątku prostytucji i handlu żywym towarem.

Oj, dziękuję - i ja mam już pewną wizję duetu Fabiana i Sofii
Och, och... Nowa telka Twojego autorstwa Miło wejść sobie po ciężkim tygodniu i odkryć coś ciekawego do czytania ^^
Cudowanie! Bardzo się cieszę i z tego co widzę na samym początku, to mi się podoba
Robię sobie miejsce na większy komentarz, który mam nadzieję pojawi się jutro wieczorem A w zasadzie to dziś wieczorem

Pozdrawiam i weny życzę,
Gabrysia.

Gabrysia dnia 1:28:32 20-11-11, w całości zmieniany 1 raz
Ooo, miło mi Cię gościć Gabi w mych skromnych progach - cieszę się, że na pierwszy rzut oka ma nowość przypadła Ci do gustu. I mam cichą nadzieję, że po nadrobieniu odcinków nie zmienisz drastycznie zdania w tej kwestii

Również pozdrawiam

Hihi nawet nie wiesz, jak mnie już nęci, by przejść do wspomnianych przez Ciebie kwestii, ale wiem, że podstawą każdego opowiadania jest zarówno zachowanie swego rodzaju porządku, jak i stopniowe dawkowanie emocji. Dlatego też chociażby do spotkania protów jeszcze hen daleko. Narazie skupię się zatem na wątku prostytucji i handlu żywym towarem.

Oj, dziękuję - i ja mam już pewną wizję duetu Fabiana i Sofii

Oo tak, znam to uczucie, gdy jak cholera pragnie się połączyć już protów, te emocje towarzyszące temu uczuciu... W takim razie ja już czekam z niecierpliwością na spotkanie Livii i Rafaela, jak i równie mocno na stosunki magnetyzujących Pabla i Sofii
Musisz się jednak uzbroić, podobnie, jak i ja w nie lada cierpliwość - przynajmniej w kwestii Livii i Rafaela, ale wszystko jest, jakby nie patrzeć do ogarnięcia
A ja nie wiem, co to za aktorka, która gra Sofię
Justi, Sofia Stamatiades gra teraz w LCDAL i to właśnie tam dostrzegłam ją po raz pierwszy...A, że z miejsca mnie zauroczyła, postanowiłam spróbować sparować ją z mym mężczyzną numer jeden w świecie latino - Fabianem Zobaczymy, co z tego wyjdzie...

madoka dnia 21:28:04 20-11-11, w całości zmieniany 1 raz
Jestem niezmiernie ciekawa jak będzie wyglądać pierwsze spotkanie Livii i Rafaela

analizując podjętą przed siebie decyzję
Okazał się bowiem trzykrotnie silniejszy i pewny siebie
To ja tutaj rządzę i taka mała k***a
Myślę, że śmiało można napisać po prostu k***a. Jesteśmy na forum gdzie piszemy własne telki, więc takie coś przynajmniej w moim odczuciu jest dozwolone i uzasadnione.

Odcinek 3.
Jednak to zrobił. Nie miał wyjścia. Gwałt i wyzbycie się zasad za cenę własnego życia. To straszny wybór. Tak mi szkoda Livii. Daniela też, bo został w to brutalnie wplątany.
Mroczna przeszłość Pabla? Co on takiego zrobił? Kto tam do niego przyszedł? To bardzo skomplikowane i jestem ogromnie ciekawa
Więc Rafa jest lekarzem <3 Jak wspaniale. Jakoś nie lubię tej Anity. Coś czuję, że namiesza w przyszłości.

Odcinek 4.
Livia, jako główna atrakcja wieczoru. Boję się pomyśleć, co to będzie. Następny łajdak się pojawił. Aaron też jest wstrętny, ale na szczęście pojawiła się ta cała Angelica ^^
Badania potwierdziły ich pokrewieństwo. Co z tego, skoro Pablo się nie cieszy? Jakieś podejrzane długi ma, ciekawe o co może chodzić.
No proszę. Mamy jakąś złodziejkę Ciekawi mnie bardzo kim jest. Wiemy dlaczego to robi, jednak to nie usprawiedliwia jej czynu. Będzie nieźle jak ją tam Pablo przyłapie Chyba, że może jednak nie

Przeczytałam i podoba mi się bardzo Ciężki temat to jest bardzo. Myślę jednak, że dobrze sobie radzisz i podołasz mu Czekam na więcej i jeszcze tu na pewno wrócę

Czy mogłabym poznać Twoje imię? A także imię i nazwisko tego przystojniaka z Twojego podpisu? Wydaje się znajomy, a za żadną cholerę nie mogę go sobie skojarzyć

Pozdrawiam i weny życzę,
Gabrysia.

Edit 1.
Hm. Czyżby to było jakieś ograniczenie na forum, że nie mogę napisać k***a jak należy? Odgórnie to zrobione jakieś jest?

Edit 2.
Czyli jednak nie mogę. Dziwne to. Wycofuję się więc z tego co pisałam wyżej. Sądzę, że sama pisałaś pełne k***a, a zmieniało je na to z gwiazdkami.

Gabrysia dnia 23:16:05 20-11-11, w całości zmieniany 2 razy
Ułaa, cóż za wyczerpujący komentarz - dziękuję. Drobne wpadki w pisowni zdarzają się najlepszym, choć i ja staram się, jak mogę, by je wyłapać. A, że czasem wzrok odmawia mi posłuszeństwa, to już siła wyższa Ofc, cieszę się, że je dostrzegłaś i stosownie tutaj podkreśliłaś. Z kolei sprawa z wyrażaniem wszelkiego rodzaju przekleństw ma się właśnie tak, jak to zauważyłaś - forum wprowadziło automatyczną cenzurę tych najostrzejszych, choć i ja uważam, że w twórczości użytkowników powinna być ona anulowana. A zwroty "Ty, Tobie, Ci", samoistnie wychodzą dużą literą spod mojej ręki, bo używam ich na co dzień we wszelkiego rodzaju relacjach z innymi...Stąd też niezwykle ciężko byłoby mi się pozbyć tego nawyku

Na wszystkie swoje pytania, dotyczące tegoż opowiadania, znajdziesz odpowiedzi już wkrótce - poznasz zarówno tajemniczą złodziejkę i osobowość Anity, jak również pobudki Daniela, przeszłość Pabla oraz dalsze losy Livii. I niejednokrotnie pewnie doznasz nie lada szoku z tym związanego. Mam jednak nadzieję, że będzie Ci się podobać tak samo, jak i teraz

P.S. Mam na imię Monika, a przystojniak z mojego podpisu to Carlos Ferro - znany między innymi z MCI, MSED i PA. A Ty faktycznie masz na imię Gabrysia, czy to tylko i wyłącznie nick, stworzony na potrzeby forum??

Cami, musisz się uzbroić w cierpliwość, tak, jak zapewne wszyscy tutaj
Nie ma za co, naprawdę
Znam to, sama czasem sprawdzam swoje po kilka razy i wciąż znajduję błędy
Szkoda, że jest to odgórnie zrobione, bo właśnie w telenowelach myślę powinno być dozwolone.
Ze zwrotami też to znam zawsze muszę je poprawiać, jak już przepiszę odcinek

Szoku powiadasz... To bardzo ciekawe Jeszcze chętniej będę czytać i czekać na to co nam zaserwujesz ^^

Dziękuję za odpowiedź Miło mi Tak, mam na imię Gabrysia
ODCINEK 5

Momentalnie odskoczyła od stolika z cennymi figurkami, zamykając przy tym pośpiesznie plecak i ruszyła pędem w stronę drzwi balkonowych, którymi to dostała się do środka rezydencji. Pech jednak chciał, że nim w ogóle zdążyła przekroczyć ich próg, do pomieszczenia wszedł ciemnowłosy, wysportowany mężczyzna. Ich spojrzenia w jednej chwili spotkały się, a na ustach obojga wymalował się grymas nie lada zdziwienia.
- Co tu się do cholery dzieje??! - rzucił Pablo, jednak dziewczyna odwróciła się jedynie na pięcie i czym prędzej zniknęła mu z pola widzenia. Wybiegł więc za nią na przestronny balkon, chwytając ją w porę za ramię - Zdaje się, że mamy sobie coś do wyjaśnienia - zauważył z poirytowaniem, przypierając złodziejkę do pobliskiej, chropowatej ściany i wyrywając z jej dłoni ciężki już plecak. Gdy jednak przestępca uporczywie milczał, a on ku swojemu zdziwieniu wyciągał z jego własności różne, drogocenne przedmioty, zdecydował się na drastyczny krok. Chwycił za koniec kominiarki, chcąc za wszelką cenę spojrzeć w twarz osoby, która zdobyła się na takowe wykroczenie.
- Zostaw to! - syknęła dziewczyna, przytrzymując z uporem swego rodzaju maskę, która miała ją chronić przed identyfikacją.
- Albo zdejmiesz to w tej chwili, albo wzywam policję - zagroził Pablo, na co jego tajemnicza towarzyszka wzięła głęboki wdech i zsunęła delikatnie czarny kawałek materiału ze swojej twarzy. Dzięki temu oczom mężczyzny ukazały się pełne usta kobiety, jej roziskrzone spojrzenie i burza jasnobrązowych włosów - Dlaczego to robisz??
- Nie Twój zasrany interes! - odpysknęła, wyrywając się z jego uścisku - Jesteś z siebie zadowolony?? Zdemaskowałeś mnie, ulżyło Ci??! Możesz wezwać teraz policję!
- Nie awanturuj się tak - zgromił ją spojrzeniem, próbując choć po części zrozumieć motywy, które kierowały tą uroczą dziewczyną, w zaistniałej sytuacji.
- Bo co?? Nie zależy mi na Twojej cholernej łasce, rozumiesz??! Nigdy w życiu nie będę zależna od takich pieprzonych bogaczy, jak Ty, czy inni mieszkańcy tego pałacu! Stokroć bardziej wolę trafić do pierdla!
- Skoro tak... - skwitował Pablo, wyciągając z kieszeni spodni, telefon komórkowy. Sofia wykorzystała jednak chwilę jego nieuwagi na to, by odepchnąć go od siebie i niczym prawdziwa akrobatka, przeskoczyć na pobliskie drzewo.
- Po moim trupie!! - krzyknęła za nim, schodząc na dół i uciekając w pobliskie zarośla.

******

- Mogłem się spodziewać, że akurat Ty nie masz w sobie za grosz wyczucia czasu - rzucił z poirytowaniem Aaron w stronę przybyłej Angelicki, zapinając niechętnie zamek spodni. Ta jednak, niczym nie zrażona, postawiła różowy kuferek na podłodze i przyjrzała się baczniej Livii.
- Zmiataj stąd kochanieńki, jeżeli chcesz by towar zrobił wieczorem furorę - odparła, sadzając rozstrzęsioną jeszcze dziewczynę na jej pryczy - Spokojnie, już sobie poszedł.
- Daruj sobie - warknęła Livia ze łzami w oczach, które usilnie chciały spłynąć po jej policzkach.
- Jeżeli chcesz przetrwać w tym świecie, musisz dostosować się do zasad tutaj panujących - zauważyła Angelica, spinając włosy dziewczyny - Najpierw doprowadzę do ładu Twoją twarz, a następnie włosy. Musisz prezentować się wyjątkowo bajecznie dzisiejszego dnia - używając odpowiednich kosmetyków, zatuszowała ślady przemocy, na posiniaczonej buźce dziewczyny, po czym wyrównała jej koloryt i zabrała się za profesjonany makijaż. Oczy Livii podkreśliła ciemnym cieniem do powiek, a usta musnęła jasnym błyszczykiem.
- Nie wiem, po co to robisz...Nie zamierzam bowiem gdziekolwiek dzisiaj wychodzić. A już na pewno nie zrobię z siebie ekskluzywnej dziwki! - westchnęła, a w jej głosie można było wyczuć swoistą dawkę goryczy.
- Gdy staniesz przed wyborem: zostać dziwką, a stracić życie, zrozumiesz, co miałam na myśli - wyszeptała Angelica, zaplatając włosy dziewczyny w efektowny artystyczny nieład.
- A Ty?? Też stanęłaś przed takim wyborem?? - zapytała Livia, badając przy tym reakcję starszej od siebie kobiety.
- Nie moja droga...Jestem tutaj z własnej woli...I robię to tylko dlatego, by mieć czyste sumienie...Przekonuję bowiem takie, jak Ty, że życie jest dużo cenniejsze, niż można by sądzić. Ba, jest wartością, dla której człowiek jest w stanie znieść naprawdę wiele...Bo gdzieś, na końcu tego mrocznego tunelu, czeka nowy świat...Co prawda dla nielicznych, ale czeka... - zrobiła wymowną przerwę, jakby coś dogłębnie analizowała w swojej głowie - Koniec tego gadania, ubieraj się.
Rozmyślając nad sensem słów Angelicki, Livia założyła na siebie czarny gorset, podkreślający jej jędrne piersi oraz równie czarne, koronkowe szorty.
- Sugerujesz, że istnieje stąd droga ucieczki?? - zapytała, wkładając na stopy wysokie, połyskliwe szpilki. Nim jednak kobieta zdążyła cokolwiek odpowiedzieć, do celi wpadł zdyszany Daniel.
- Już czas...

******

Rozkoszując się domowym zaciszem, Rafael oddał się swojej największej pasji, jaką od zawsze była gra na giatrze. W przerwach między wyczerpującą pracą uważał to za jeden z najlepszych rodzajów relaksu. Wsłuchując się w poszczególne dźwięki, "wychodzące" spod zgrabnych palców mężczyzny, jego uszu nie dotarł nawet dzwonek do drzwi. Dopiero w momencie przekładania kartek z nutami, zorientował się, że ktoś niezwykle usilnie próbuje się do niego dostać. Z niechęcią odłożył więc swój skarb w bezpieczne miejsce i udał się na spotkanie z niespodziewanym gościem.
- Ileż można czekać! Stoję tutaj od dobrych dziesięciu minutach! - rzuciła gniewnie Elena, przekraczając próg mieszkania mężczyzny - Tylko nie mów, że znowu brzdąkasz na gitarze...
- Hmm...Może tak dzień dobry?? Jak się miewasz?? - rzucił z ironią, zbulwersowany atakiem ze strony dziewczyny.
- Uhh, wybacz...Po prostu wiesz, jak nie lubię czekać - przyznała skwapliwie, zdejmując zwiewny płaszcz, pod którym nie miała na sobie nic więcej, prócz seksownego kompletu bielizny. Rafael przełknął głośno ślinę, cholernie zaskoczony zastanym widokiem. Co prawda odczuwał zainteresowanie ze strony Eleny, swoją osobą, ale nigdy wcześniej nie doszło między nimi do przysłowiowego zacieśnienia więzi.
- El...To chyba nie jest najlepszy pomysł...Za chwilę wybywam na dyżur... - odparł i wcale nie dlatego, że kobieta mu się nie podobała. Bo podobała i na swój sposób nawet pociągała. Poznał jednak już jej zaborczość, co skutecznie odstraszało go od jej osoby.
- Na szybki numerek wystarczy nawet pięć minut - uśmiechnęła się od ucha do ucha, z wyrazem samozadowolenia na swojej jakże anielskiej twarzy.
Ha, jestem pierwsza!!!!!

Sofia wykiwała Pabla.. Super, ze udało jej się uciec

Angelica wystroiła naszą, biedną Lidię i zaszczepiła w jej sercu chociaż troche nadziei. Widać, że będzie ona dobrą duszyczką w tej telenoweli

Elena to niezła agentka Wiedziałam, ze ona chce coś więcej do Rafaela.. Ciekawe, czy ten będzie się wzbraniał, czy tez nie
Hihi, ano szybciutko wpadłaś

Sofia w pierwotnych planach nie miała uciekać, ale tuż przed opublikowaniem odcinka zmieniłam zdanie. Co do Angelicki, to nie mam jeszcze sprecyzowanej jej roli w tej telenoweli - bardziej się jednak skłaniam przy krótkim epizodzie.

Nawiązując zaś do Eleny, to dopiero początek jej umięjętności - z czasem będzie już tylko pikatniej

madoka dnia 0:34:48 22-11-11, w całości zmieniany 1 raz
Odcinek jest genialny
Czekam na kolejny
Na początek powiem, że Elena jakoś nie zdobyła mojej sympatii...
Nie pytaj, nie wiem dlaczego
Może samo jej ostatnie zdanie, wbiło mnie w swego rodzaju refleksje na jej temat i na podstawie tego odcinka mogę spokojnie stwierdzić, że ta propozycja z jej strony była grubo nie na miejscu i tylko o niej źle świadczy... Zachowała się bowiem jak na zwykłą dziwkę przystało!

Wracając zaś do początku odcinka, to podejrzewałam, że Sofia będzie chciała zwiać
Nie myliłam się...

Może istnieje jakaś droga ucieczki z tego piekła i jeśli Livia ją znajdzie, uwolni się od tych obrzydliwych typków...
Nikt nie mówił, że Elena ma wzbudzać sympatię - tym bardziej, że wyklaruje się chyba z czasem na jedną z głównych villan...Dlatego myślę, że jeszcze nie raz pokaże, co z niej za ziółko

A Sofia, jak przystało na nieustraszoną złodziejkę, musiała spróbować uciec - a, że jej się udało, to nie znaczy, że nie będzie miała jeszcze kłopotów

Aniu, Cami - dzięki za wizytę;*

Angelicki
Angelicii
O nie. Rafa z tą całą Eleną? Nie lubię już jej. Poza tym tak przyszła do niego w samej bieliźnie. Nie podoba mi się. Czuję, że namiesza i to porządnie w przyszłości.

Weny życzę,
Gabrysia.

Gabrysia dnia 1:06:28 23-11-11, w całości zmieniany 1 raz
Dziękuję Gabi za odwiedziny Pablo to faktycznie taka dobra dusza, która mimo własnych problemów potrafi zauważyć także rozterki innych. Z kolei Elena bez wątpienia namiesza w życiu Rafaela. Nie bez powodu próbuje bowiem zagiąć na niego parol.

Co do odmiany imienia Angelica - to spotkałam się z obiema formami, więc tą kwestię pozostawię narazie tak, jak jest. A wielokropki w wypowiedzi tej bohaterki miały być odzwierciedleniem dość czasochłonnego doboru przez nią odpowiednich słów. Tyle, że wiem jak to jest - autor zawsze wie, co ma na myśli, a czytelnik komentuje to, co widzi. Także mimo wszystko dzięki za ich przyuważenie

madoka dnia 20:47:15 25-11-11, w całości zmieniany 1 raz
Scenka między Pablem, a Sofią po prostu świetna, już od pierwszych chwil widać, że będzie to emocjonująca para, na prawdę świetne połączenie. Z Sofii jest prawdziwa, bezpośrednia i szczera do bólu panna, od razu zdobyła moją sympatię.
Jak zareaguje na to wszystko Pablo? Dziewczyna chyba nie prędko zniknie z jego myśli
I ta Angelica... mam wrażenie, że ukrywa coś, wie czegoś, czego nie wie Livia, ma jakiś interesujący sekret. Jednak rozwiniesz jej postać? Może być bardzo ciekawie ;D
Jestem bardzo zainteresowana co też będzie się działo po tym, jak Livia przekroczy progi swojego więzienia i gdzie ją prowadzą.
A Elena jednak nie jest taka bezinteresowna, jak mi się wydawało. Sądziłam, że mimo fascynacji Rafaelem jest ona raczej delikatna, a na pewno nie spodziewałabym się takiego obrotu akcji. Widzę, że szykuje nam się prawdziwa vilana... Czekam na następny odcinek <3
Przeczytałem z przypadku twoje dzieło i powiem, że nie żałuję.
Najbardziej interesuje mnie wątek Daniela...
Jak i po co się znalazł w tym okropnym miejscu...
Czekam z niecierpliwością na rozwinięcie jego wątku.
Dodam jeszcze, że twój styl pisania jest dla mnie czymś na rodzaj... wzoru? Bynajmniej lubię czytać twoje prace(a raczej tą pracę, bo tylko twoją pracę obecnie czytam).

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
Marcelo Cordoba pojawi się później czy trochę szybciej? Bo jestem go ciekaw
Wow, Lucas, cóż za niespodzianka! Niezwykle miło mi Cię tutaj gościć Wątek Daniela na pewno wkrótce nabierze tempa i myślę, że wielu z Was na pewno zaskoczy - czy na plus, czy na minus, okaże się w najbliższej przyszłości. A postać Marcela planuję wprowadzić za jakieś 10-20 odcinków - będzie miał bowiem nie lada zadanie do wykonania w tej opowieści.

Oczywiście cieszę się, że przyjemnie czyta Ci się to, co piszę...Pozdrawiam

P.S. Gdybyś zaś okazał się bardzo wytrwały to mogę Cię zaprosić do mojej drugiej telenoweli kryminalnej "Mensajero de la muerte"

Sylwuś, gracias za wizytę i te wszystkie ciepłe słowa względem bohaterów;* Duet Pablo & Sofia chcę uczynić właśnie takim emocjonującym i barwnym, przy którym nikt nie powinien się nudzić Dalsze losy Livii poznasz już w następnym odcinku, a nad wątkiem Angelicki narazie myślę. Zarysy jej bohaterki wykreowały mi się całkiem konkretnie, więc wypadałoby jednak rozbudować chyba jej postać

P.S. Gdybyś zaś okazał się bardzo wytrwały to mogę Cię zaprosić do mojej drugiej telenoweli kryminalnej "Mensajero de la muerte"
postać Marcela planuję wprowadzić za jakieś 10-20 odcinków - będzie miał bowiem nie lada zadanie do wykonania w tej opowieści.
U Ciebie chyba każdy ma znaczącą rolę i każdy ma jakiś wpływ na rozwój akcji, co udowadnia, że twoja wyobraźnia jest godna podziwu.
Ciekaw jestem, kto lub co daje Tobie taką wenę

Santiago dnia 22:24:46 25-11-11, w całości zmieniany 1 raz
Uhh, Anę Layevską to ja po prostu pokochałam po roli w EFDE, więc doskonale rozumiem Twoją fascynację jej osobą. Jednak jej bohaterka tutaj, a w MDLM to tak naprawdę ogień, a ziemia - a dlaczego, dostrzeżesz już wkrótce. Nie chcę bowiem zdradzać jeszcze jej osobowości w tutejszym dziele, by móc Was choć troszeczkę zaskoczyć Hihi, z kolei postać Marcela muszę jeszcze dopracować, bym była z niej odpowiednio dumna - stąd też mój komentarz względem niej był taki, można rzec, mało wnoszący.

Oj, widzę, że mnie trochę rozgryzłeś - faktycznie, obserwuję aktorów/aktorki - ich zachowania, mocne i słabe strony i obsadzam ich w rolach, do których według mnie są stworzeni. Oczywiście wszystko zależy od punktu patrzenia, ale kreuję je w taki sposób, by być wewnętrznie usatysfakcjonowaną, z tego co robię. A samo natchnienie przychodzi do mnie etapami - choć przyznaję, że jakoś szczególnie nie narzekam na jego brak (haha czego przykładem może być moja nowa propozycja telki w temacie premier)

A tak właściwie to kogo z obsady Vendido niezbyt kojarzysz??

P.S. Moją weną są wszelkiego rodzaju autorzy interesujących kryminałów, których przez całe swoje dotychczasowe życie przeczytałam mnóstwo

Uhh, Anę Layevską to ja po prostu pokochałam po roli w EFDE, więc doskonale rozumiem Twoją fascynację jej osobą. Jednak jej bohaterka tutaj, a w MDLM to tak naprawdę ogień, a ziemia - a dlaczego, dostrzeżesz już wkrótce. Nie chcę bowiem zdradzać jeszcze jej osobowości w tutejszym dziele, by móc Was choć troszeczkę zaskoczyć Hihi, z kolei postać Marcela muszę jeszcze dopracować, bym była z niej odpowiednio dumna - stąd też mój komentarz względem niej był taki, można rzec, mało wnoszący.
Oj, widzę, że mnie trochę rozgryzłeś - faktycznie, obserwuję aktorów/aktorki - ich zachowania, mocne i słabe strony i obsadzam ich w rolach, do których według mnie są stworzeni. Oczywiście wszystko zależy od punktu patrzenia, ale kreuję je w taki sposób, by być wewnętrznie usatysfakcjonowaną, z tego co robię. A samo natchnienie przychodzi do mnie etapami - choć przyznaję, że jakoś szczególnie nie narzekam na jego brak (haha czego przykładem może być moja nowa propozycja telki w temacie premier)
A tak właściwie to kogo z obsady Vendido niezbyt kojarzysz??
P.S. Moją weną są wszelkiego rodzaju autorzy interesujących kryminałów, których przez całe swoje dotychczasowe życie przeczytałam mnóstwo

Czyli w tym stylu czujesz się najlepiej
A myślałaś kiedykolwiek o pisaniu innych telenowel... Np. fantastycznych(np. jak ELDD tyle, że przed zmianą scenariusza), czy też tych "normalnych", czyli bogaty/a mężczyzna/kobieta zakochuje się w biednej/biednym człowieku, ale ludzie starają się im przeszkodzić, aby byli razem itp. .

Santiago dnia 23:07:37 25-11-11, w całości zmieniany 1 raz

To świadczy tylko o tym, że masz wszystko już poukładane, lub starasz się jeszcze poukładać po kolei jak co ma być. Można rzec, że do każdego opowiadania wkładasz wiele wysiłku - bo obsada, fabuła, wątki poboczne... Dużo tego jest

A tak właściwie to kogo z obsady Vendido niezbyt kojarzysz??
P.S. Moją weną są wszelkiego rodzaju autorzy interesujących kryminałów, których przez całe swoje dotychczasowe życie przeczytałam mnóstwo

Czyli w tym stylu czujesz się najlepiej
A myślałaś kiedykolwiek o pisaniu innych telenowel... Np. fantastycznych(np. jak ELDD tyle, że przed zmianą scenariusza), czy też tych "normalnych", czyli bogaty/a mężczyzna/kobieta zakochuje się w biednej/biednym człowieku, ale ludzie starają się im przeszkodzić, aby byli razem itp. .

Wiadomym jest, że gdy wpada Ci coś zacnego do głowy to nie masz wszystkiego poukładanego na tip top - a, że osobiście wychodzę z założenia, że spontan i tzw. świeżynki są najlepsze, dlatego piszę odcinki na bieżąco, a nie skupuję je gdzieś w wersji zeszytowej, w biurku Sam zaś fakt dopracowywania tych wszystkich szczegółów - relacji między bohaterami, ich osobowości, wyglądu jest czymś czasochłonnym, ale jakże efektownym. Czymś pięknym jest bowiem poczucie, że tworzysz coś własnego...tylko Twojego A, że lubię wyzwania bardzo często rzucam się na głęboką wodę z tzw. skomplikowanymi tematami, realizując przy tym różnego rodzaju wątki poboczne

Sofia i Lisette to takie moje dwa nowe odkrycia. Tą pierwszą zobaczyłam w LCDAL i od razu wiedziałam, że chcę ją widzieć u boku Fabiana Riosa. A tej drugiej nie oglądałam w żadnej telce, ale wizualnie pasuje mi na zołzowatą villanę. Z kolei Lilię A. miałam okazję podziwiać w "Białym welonie", gdzie stworzyła fenomenalną kreację czarnego charakteru

Wiesz, co - przyznam szczerze, że nie lubię utartych schematów i tzw. "normalności". Co prawda wiem, że jak się chce to i te tematy można naprawdę interesująco przedstawić, ale na pewno nie są one moim atutem. Choć po obejrzeniu dzisiejszego odcinka CME miałam chwilową wizję takiej lekkiej opowieści. A typowa fantastyka nigdy nie była mi bliska, aczkolwiek gdybym zgłębiła dokładniej jakąś nadnaturalną siłę może zdołałabym coś stworzyć
Już kończę z tym wywiadem
Muszę właśnie nadrobić dzisiejszy odcinek CME - co mi przypomniałaś
I życzę Ci oczywiście, żeby wena Cię nie opuściła
Jestem już. Co prawda przeczytałam odcinek już dawniej, jednak w tygodniu nie mam zbyt wiele czasu, aby komentować.
Sama jestem ciekawa kim jest naprawdę Sofia. I... Pablo mając swoje problemy, któremu zycie się zmieniło przez 'odnalezienie' matki, to miło, że próbuje troszczyć się o innych. Jest dobrym człowiekiem. Bo przecież inny na jego miejscu mógłby inaczej to wszystko potraktować. Mam nadzieję, ze mimo iż Sofia mu uciekła jeszcze na siebie wpadną. ;D
Uh, całe szczescie naprawdę, że Angelica nie ukazała się jedną z nich. I ma dobry stosunek do naszej biednej Livi. Ja czekam na new, pozdrawiam.
Dziękuję Menny za wizytę Nie zagłębiając się w szczegóły, zapraszam Ciebie i resztę na nowy odcinek.

ODCINEK 6

Wpadła do domu, niczym trąba powietrzna, ciskając przy tym pod nosem, masą przekleństw. Co prawda nigdy wcześniej nie została przyłapana na gorącym uczynku przestępstwa, jednak tym razem musiało być zupełnie inaczej. Jej sytuacja uległa zatem diametralnej zmianie - dobra passa skończyła się, a ona stanęła przed ewentualną możliwością trafienia do więzienia.
- Cholera, niczym w pieprzonym kalejdoskopie! - syknęła pod nosem, zrzucając ze stóp czarne botki.
- Sofi, to Ty?? - dobiegł jej uszu głos matki, która krzątała się po kuchni, pichcąc, jak co dzień, kolejny rarytas dla ludzkiego podniebienia.
- Tak, to ja - odparła, przekraczając próg skromnego królestwa kobiety, w którym ta czuła się niczym ryba w wodzie. A wszystko za sprawą pasji, którą od zawsze było dla Renaty, gotowanie. Zajęła się tym profesjonalnie, gdy jej synek, Juan - stanął przed obliczem śmierci. Jego malutkie serduszko wymagało bowiem jak najszybszej transplantancji, co z racji ich ubogiego statusu majątkowego, było sprawą niezwykle trudną. Obie kobiety imały się zatem najróżniejszych zadań, byle by tylko uzbierać odpowiednią sumę, niezbędną do wykonania tego, jakże trudnego zabiegu.
- Jak było w pracy?? Udało Ci się sprzedać jakieś kosmetyki tym zadbanym ludziom z wyższych sfer?? - zapytała kobieta, a jej usta drgnęły w delikatnym uśmiechu. Żyła bowiem w złudnym przekonaniu, że jej córka zdobywa pieniądze w równie prawy sposób, co i ona.
- Niestety nie... - westchnęła dziewczyna - Wiesz, jacy oni potrafią być wybredni.
- Wiem, wiem kochanie. Przepracowałam u jednych z nich kilka lat swojego życia, dzięki czemu zdołałam ich dogłębnie poznać.
- No właśnie. A gdzie Juan??
- Śpi u siebie. Jego wadliwe serce coraz częściej daje o sobie znać - przyznała ze łzami w oczach Renata, odkładając drżącymi dłońmi, butelkę mleka, na stół.
- Nie płacz mamo, zrobimy wszystko, by Bóg nam go nie zabrał. Obiecuję Ci to - cmoknęła rodzicielkę w czoło, po czym przeszła cichutko do pokoju swojego rocznego brata. Przystanęła przy łóżeczku malca, patrząc z czułością na jego anielską twarzyczkę i małe rączki zaciśnięte w piąstki.
- Nie zawiodę Cię...Nigdy Cię nie zawiodę.

******

Livia szła przed siebie, zgodnie ze wskazówkami Daniela, który podtrzymywał ją delikatnie za ramię. I wszystko może byłoby w jakiś sposób do zniesienia, gdyby nie fakt, że kroczyła, z przewiązanymi opaską oczami, czując wzbierający w niej lęk.
- Jesteśmy na miejscu - wyszeptał mężczyzna pod drzwiami, zza których dobiegały do niej liczne rozmowy, śmiechy, a przede wszystkim dźwięk nastrojowej muzyki. Dziewczyna zdjęła więc z twarzy kawałek materiału, by w ciemnym korytarzu dostrzec wielkie, dębowe drzwi prowadzącego do nieznanego jej pomieszczenia - Cokolwiek by się działo, nie odzywaj się ani słowem - dodał Morales.
- Ale chcę wiedzieć, gdzie jestem i co tutaj robię! Proszę Cię, powiedz mi - spojrzała na niego z niemym błaganiem w oczach - Wiem, że nie jesteś wcale taki zły, na jakiego Cię tutaj kreują.
- Wybacz, ale nie mogę Ci nic powiedzieć - oznajmił mężczyzna, otwierając przed nią masywne wrota. W tej jednej chwili, spojrzenia wszystkich obecnych skupiły się na odzianej w seksowny strój, sylwetce Livii. Kilku mężczyzn zagwizdało w geście aprobaty, a inni oblizali ze smakiem usta. Każdy z nich znał bowiem powód, dla którego znalazł się w tym miejscu. Dziewczyna nie miała jednak tego szczęścia. Stała, totalnie oszołomiona, lustrując wzrokiem wszystkich zebranych. Zarejestrowała kilkunastu osobników płci przeciwnej, w skrajnie różnym wieku - odzianych jedynie w puszyste, białe szlafroki. Tuż obok niej, w kącie stało pięć, rozdygotanych kobiet, które z nerwów, zagryzały wargi i przebierały nerwowo palcami.
- Witaj droga Livio! - usłyszała tuż za swoimi plecami, by sekundy później, stanąć twarzą w twarz z Tiberiem. Przełknęła głośno ślinę, obiecując sobie, że przenigdy nie podda się bez walki - Niezwykle miło jest nam Ciebie gościć w naszym malutkim świecie prostytucji i hazardu.
- Ty...Ty, gnido - wysyczała, jednak mężczyzna, niczym niewzruszony, objął ją ramieniem i podprowadził do swoich przyjaciół.
- Przywitaj się! - rzucił, popychając dziewczynę w stronę jednego z nich, który przyciągnął ją do siebie i złożył na jej ustach wyjątkowo mokry pocałunek. Chwycił jej zimną dłoń i skierował w stronę swojej już wyjątkowo rozbudzonej męskości.
- Puść mnie! - krzyknęła Livia, nie mając najmniejszego zamiaru stać się towarem dla tych wszystkich, napalonych mężczyzn. Spróbowała zatem cofnąć rękę, jednak bezskutecznie. Silny uścik gościa wokół jej nadgarstka jedynie się wzmógł, a ona w geście rozpaczy, splunęła mu prosto w twarz.
- Jak śmiesz! - warknął podstarzały przyjaciel Ruiza, wymierzając policzek w jej twarz. Otarł z odrazą swój nos i oko, po czym spojrzał gniewnie na Tiberia - Powinieneś bardziej ją utemperować.
- Może Ty to zrobisz - zasugerował mężczyzna z dzikim błyskiem w oku. Jego znajomemu nie trzeba było tego dwa razy powtarzać...

******

Rozległ się dzwonek do drzwi, który Rafael wyjątkowo odebrał, jako znak z samego nieba. Wyminął więc naburmuszoną takim obrotem sprawy, Elenę i wpuścił do środka Anitę, we własnej osobie.
- Cóż to za wyraz zdumienia na Twej uroczej twarzy, skarbie?? - zaśmiała się przyjaciółka mężczyzny, cmokając go w policzek na powitanie - Zapomniałeś o naszym wspólnym dyżurze??
- Jakże bym śmiał - odetchnął z ulgą - Spadłaś mi dosłownie z nieba - dodał szeptem, zapraszając ją do salonu, w którym, ku zdziwieniu obojga, na kanapie leżała całkiem naga Elena.
- Ups, chyba w czymś Wam przeszkodziłam - zachichotała Anita, opierając się o pobliską futrynę.
- Co...coo... - zająknęła się niedoszła kochanka Rafaela, okrywając się pośpiesznie jedną z poduszek - Co to ma do cholery znaczyć??! Wolisz tą marną pielęgniarkę ode mnie??!! - wypaliła bez namysłu, dosłownie kipiąc ze złości. Efekt był tym silniejszy, że co i rusz, natrafiała spojrzeniem na rozbawioną do łez Anitę - Przestań się k***a śmiać!!!
- Uuu, powiało grozą - szepnęła kobieta, po czym wybuchła gromkim śmiechem - Poczekam na Ciebie na parkingu - zwróciła się do Rafaela, po czym opuściła jego mieszkanie. Zdezorientowany mężczyzna, podał Elenie jej rozrzucone po całym salonie części garderoby, nakazując, jak najszybsze ubranie się.
- Jak zwykle praca jest ważniejsza ode mnie! - obruszyła się Ocampo, piorunując mężczyznę wzrokiem.



Renata i Juan Salazar (Katie Barberi i malutka Valeria)
Twoja nowa telenowela jest równie świetna jak Masejaro...
Po pierwsze, bardzo fajna obsada Fabian Rios, którego uwielbiam, dodatkowo Michel Brown w roli lekarza Reszta obsady też bardzo fajnie dobrana
Po drugie, fabuła! Taka niepowtarzalna, wyjątkowa, ale poruszająca ważny temat Matka oddała własną córkę, żeby odzyskać utraconego syna... Nawet nie przejmuje się tym, co się teraz z nią dzieje... Rozumiem, że utrata syna ją zabolała, ale powinna to inaczej rozwiązać, a nie oddając córkę do burdelu. Czekam tylko na moment aż Pablo się o tym dowie. Bardzo fajnie, że dałaś Fabiana do roli skromnego i ułożonego mężczyzny, a nie villana Podoba mi się jego postać.
Rafael również ma ciekawą historię i wydaje się być fajny z charakteru I ma wspaniały zawód
A teraz dodam od siebie kilka zdań o Livii...
Strasznie żal mi tej dziewczyny, bo musi niezmiernie cierpieć. Gwałty, pobicia... i na dodatek będzie 'gwiazdą wieczoru'... Nie ma nikogo kto mógłby jej pomóc. Aaron i Tiberio( jeśli źle zapisałam to mnie popraw ) to świnie, którym zależy tylko na seksie i zarobieniu na dziewczynach...
I jeszcze zaciekawiła mnie ta złodziejka, którą przyłapał Pablo... Ale niedługo to się wszystko wyjaśni Czekam na kolejne odcinki
Uhh, dziękuję kochana za odwiedziny! Niezwykle cieszy mnie fakt, że i ten twór podoba Ci się równie bardzo, jak poprzedni. Obsadę starałam się skumulować w taki sposób, bym ją sobie ceniła, a zarazem, by i Wam łatwo było wyobrazić sobie poszczególnych aktorów w danych rolach Fabian Rios od początku miał odegrać tutaj pozytywną postać, bo i w takich wiem, że spisałby się w 100%. A Michel Brown w roli lekarza prezentowałby się wyjątkowo pociągająco. Z kolei, fabuła miała być czymś oryginalnym i niespotykanym, więc skoro po części mi się to udało, to jestem z siebie dumna

Jeszcze raz dziękuję za ten pozytyw z Twojej strony, pozdrawiam;*
Świetny odcinek!

Sofia kradnie dlatego, że ma chorego braciszka...
Więc wszystko jasne...
Jednak nie powinna zarabiać w taki sposób...

Livia znowu w tarapatach
Znowu będą ją obmacywać typki pozbawione jakichkolwiek uczuć i godności...
Żal mi jej...

Elena jest naprawdę poj**ana!
Przepraszam za przekleństwo, ale nie umiem jej inaczej określić
Dobrze, że przyszła Anita, bo w ten sposób ocaliła Rafaela ze szponów Eleny
Jak sie cieszę, że nie musiałam zbyt długo czekać na nowy odcinek.
Dowiedzieliśmy się dlaczego Sofia postępuje tak, a nie inaczej. Ale w końcu można było się tego domyślać, że ma naprawde wielki powód do tego. Jej rodzina jest dla niej bardzo ważna.
Również mogliśmy przypuszczać co się stanie z Livią. Oh, szkoda tej dziewczyny, że znalazła się w takiej sytuacji... jakby nie patrzeć przez swoja własną matkę.
Czekam na new.
Dzięki za opinie dziewczyny Sofia faktycznie jest dobrą, uczuciową dziewczyną, która schodzi na złą stronę, tak naprawdę w celu realizacji priorytetowej kwestii, jaką jest uratowanie jej brata. Livia zaś będzie miała kłopoty tak długo, jak długo będzie znajdować się w zamknięciu.

Haha, Cami, ależ Cię ponosi przy osobie Eleny - to są jednak dopiero zalążki jej prawdziwych możliwości
Właśnie zdałam sobie sprawę, że myliłam postać Eleny i Anity Ale dobra, już wiem
A tak w ogóle, to jak dodałaś obsadę, to myślałam, że Lisette i Fabian stworzą parę, bo mi jakoś wyglądem pasowali.

Ale wracając do odcinka.

Widać, że w domu Sofi nie jest za dobrze Ma chorego braciszka.. Już wiadomo, czemu kradnie.

Livię traktują niczym towar. Szkoda mi jej, ale naprawdę wierzę, ze koniec jej męk jest bliski.

Ostatnia scena zabawna. Anita uratowała sytuację
Odcinek nadzwyczaj interesujący ,jednak nadal czekam na rozwinięcie wątku Daniela i jego "roboty".
O co w tym wszystkim chodzi?
Potrafisz zaciekawić

Żal mi biednej Sofii. Musi zarabiać kradnąc, żeby jej braciszek miał operację... Szkoda mi jej rodziny. Mam nadzieję, że Pablo jej pomoże, choć sam musi uzbierać parę tysiaków. . .
Hihi Dull, a mnie absolutnie Fabian nie pasuje do Lissete, więc nie było nawet mowy, żebym ich sparowała. Co do odcinka, to Sofia żyje w świecie diametralnie innym, niż sfera bogaczy - dlatego czuje swego rodzaju nienawiść wobec tej niesprawiedliwości społecznej...A z Anity obiecałam zrobić poczciwą duszyczkę i myślę, że mi się to udaje

Lucas, wątek Daniela rozwinie się bardziej za jakieś dwa odcinki - o ile oczywiście nic nowego nie wpadnie mi do głowy Także musisz się chwilowo uzbroić w cierpliwość. A opcja wzbudzania Twojej ciekawości, jak najbardziej mi odpowiada

Pablo na pewno będzie miał swoiste znaczenie w życiu Sofii, o czym przekonasz się już wkrótce.

Dziękuję Wam za odwiedziny;*
Odcinek genialny
Biedna Livi ten jej upór to jej tylko szkodzi w każdej sytuacji. Aż się boję co tamten koleś jej zrobi by ja "utemperować"
Oby Sofii udało się zdobyć pieniądze na leczenie dla małego brata.
Ah... W wyobraźni widziałam jak się Anita śmieje

Czekam na kolejny odcinek
Hmm, miło na pewno nie będzie - o czym przekonacie się już w następnym odcinku. Livia jest bowiem narazie skazana na łaskę i nie łaskę swoich oprawców.
Co do Anity to miałam Aniu takie same wrażenia, pisząc jej kwestię

Pozdrawiam

A opcja wzbudzania Twojej ciekawości, jak najbardziej mi odpowiada


Kochana zapraszam na 12 odcinek Que puedo darle
Rozumiem. Ja się spotkałam tylko z tą jedną odmianą imienia, stąd to napisałam, ale poczytałam i faktycznie
Ojej... Aż mi się łzy w oczach zakręciły, jak czytałam o małym Juanito, który ma chore serduszko. Mam nadzieję, że uda się i Sofii i Renacie zebrać pieniądze. Czasem nie ważne jest jakimi środkami to zrobimy, bo cel uświęca środki. Przynajmniej w tym przypadku.
To jest prawdziwe piekło. Wcześniej to był taki swojskiego rodzaju przedsionek tego piekła. Bardzo mi szkoda Livii. Jest bardzo dzielna i dobrze, że się nie poddaje. Jednak niestety potem będzie mocno przez to cierpieć.
Och. Jak miło, że Anita się pojawiła Uratowała biednego Rafaela. Jednak skoro on nic nie czuje do tej Eleny, to czemu wciąż pozwala jej na takie przedstawienia? Wyobrażam sobie minę koleżanki z pracy, sama bym się wtedy też pewnie tak śmiała jak ona
Czekam na więcej

Weny życzę,
Gabrysia.
Uhh, dobrze słyszeć, że to opowiadanie potrafi wzbudzić tak skrajne uczucia. Wątek małego Juanita bez wątpienia chwyta za serce, dlatego też postaram się zrobić wszystko, by wyszedł on z tego cały i zdrowy. Sytuację Livii określiłaś idealnie - bowiem wszystko to, co miało miejsce do tej pory było przedsmakiem tego, co dopiero nastąpi. Z kolei brawurowa akcja z Eleną zdarzyła się do tej pory tylko raz, dlatego Rafael był nią na tyle zaskoczony, że nie zdążył nawet stosownie zareagować. A jego stosunek względem tej kobiety poznajmy dogłębniej w przyszłości

Dzięki za odwiedziny;*
No i oczywiście znów mam zaległości :p Postaram się szybko nadrobić i wrzucić jakiś porządny komentarz

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

burdelmama.opx.pl